Merhaba,
Benim derdim annemle. Annem olmamış şeyleri olmuş gibi anlatıyor ama hastalık falan değil. Kendi düşüncelerini, söylediklerini sanki ben düşünmüşüm, söylemişim gibi anlatıyor. Ve bunu sadece bana yapmıyor babama falan da yapıyor. Mesela ben bir eteğe bakıyordum bana dedi ki fazla kısaymış bacakların cok görünür ben de üstelemedim etek gerçekten kısaydı baya. Bu olayı arkadaşına şöyle anlatıyor bir etek bakıyormuşuz annemde bana bir etek göstermiş sonra ben demişim ki anne o etek cok kısa ben onu giyemem
asla öyle bir şey demedim.
Diğer bir örnekte bugün oldu. Ben üniversite 4. sınıftayım ve bölümümü sevmiyorum en basından beri. Üniversiteyi kazandığım yıl babama dedim ki bu bölümü okuyacağıma bir sene daha hazırlanayım başka bölüme gideyim. Babam bana okuyacaksan oku okumayacaksan okuma dedi ben mecbur kayıt yaptırdım. Bu konu bu şekilde kapanmıştı. Bugün annem kuzenime diyor ki ‘ Biz kızımızın istediği bölümde okumasını söyledik. Hatta ilk senesi bittiğinde babası dedi ki istemiyorsan başka bölüme geç hayatını sevmediğin meslekte harcayacağına bir iki yılın gitmiş olur dedi.’ Ve kesinlikle böyle bi şey de olmadı cünkü babam bana öyle dese ben anında bırakırdım okulu.
Bu şekilde yaşadığım bir sürü olay var kendi düşüncelerini başkaları düşünüp söylemiş gibi anlatıyor, cok sinirim bozuluyor gerçekten böyle yapma diyorum umursamıyor bile bıktım bana önerileriniz var mı
