Annenizin zor bir hayatı olmuş, doğal olarak sizlerin de zor bir hayatı olmuş. İnanın burda ne anneniz suçlu ne siz suçlusunuz. İkinizin de kendine göre çok haklı sebepleri var. Bu tip durumlarda doğruları ve yanlışları tartışmak, sürekli zihinde muhasebe yapmak insanı hiçbir noktaya ulaştırmaz. Bu bi kısır döngü yaratır sadece. Soğukkanlı ve mantıklı bi şekilde annenizle gerekli konuşmayı yapın ve yüzleşin. Maddi olarak desteğinizi çekmeyin ve manevi olarak ona sunabileceğiniz tek seçenek bir psikiyatristten yardım alması olur.
Bu süreçte yapabileceğiniz başka bir şey yok. İçiniz rahat olsun, kendinizi hırpalamayın. Ne siz ne de anneniz hayatlarınız böyle gelişsin istemezdiniz. Fakat hayat işte olaylar böyle gelişti ve tüm bunları iyisiyle kötüsüyle kabul etmek gerek. Sakın kabul etmeyi pasif olmakla ilişkilendirmeyin. Kabul etmek demek, artık olmuş hiçbir şeyden kaçmamak demektir. Bazen bu çok acı verici olabilir ama iyileşmek ve hayata devam edebilmek için her şeyi olduğu haliyle kabul etmek gerekir.
Ayrıca tüm mesajlarınızı okudum. Bunca zorluk yaşamanıza rağmen sizin oldukça güçlü ve mantıklı bir kadın olduğunuzu görebiliyorum. Siz de psikolojik destek almaktan çekinmeyin lütfen, anneniz bu desteği alsa da almasa da siz gidin. Çünkü tüm bunlarla başa çıkmak kolay değil. Bir psikologtan destek almanız en azından bu duygusal yükünüzü bir nebze azaltır. Böylece bu süreci daha kolay atlatacağınıza inanıyorum. Sevgiler..