merhaba çalışan bir bayanım ve 2 tane çocuğum var.Biri anaokuluna gidiyor biri daha 1 yaşında ..Bebeğim 6 aylıkken işe başladım çünkü ev aldık borcumuz var.şimdiye kadar kayınvalidem baktı.kışın da annemle babam geldi.Ama evde sürekli birilerinin olması beni bunaltmaya başladı.Tamam çocuklarım için katlanmak zorundayım ama bazen çok bunalıyorum.Babam de eşime kafayı taktı.Ben sabah 7 de kalkıyorum .eğer yetiştirebilirsem kahvaltı hazırlıyorum..yetişmezse işyerinde kahvaltı yapıyoruz kızım da okulda beslenme yapıyor zaten ..babam hemen ben kalkınca eşimin adı ali. ali de kalktı mı onu da kaldır diyor.eşim de sabahları zor uyanır.7.30 da da o kalkıyor.beraber kalkın o kahvaltıyı hazırlasın sen çocuklarla ilgilen diyor kendini ezdirme falan deyip duruyor.Eşim de hafta sonları temizlik yapmama yardım eder ya süpürür ya da siler..Küçük çocukla akşam yemeğini yerken ilgilenir yemeğini yedirir.Bazen yemek yapar.Hafta sonları mesela.Kızımla ilgilenir daha okula başlamadan kızıma ingilizce öğretiyor mesela.Tamam daha çok yardımcı olabilir ama bunları yapması bile iyi değil mi ..evine bağlıdır.Akşamları hiç dışarı çıkmaz.Ama babamın bu laflarından artık bıktım kendimi enayi gibi hissediyorum babam böyle konuşunca.Eşime babam böyle diyor desem yapacağı varsa da yapmaz.Yemin ederim evde annem babam bile olsa kimseyi istemiyorum artık.Bir de yaşadığımız yere yeni taşındık 8 ay falan oldu buraya daha alışamadım.İnanın buraya taşındığımızdan beri hiç yalnız kalamadık.çocuğa bakmak için sürekli birileri vardı evimizde .artık ben dayanamıyorum eşimle hiç özelimiz olmuyor oturup iki çift laf edemiyoruz annemler nisan ayı gibi gidecekler.Eşim de sizinkiler gidince annemi çağırırız yaza kadar da o bakar ondan sonra kreşe veririz ya da bakıcı tutarız diyor ama ben artık kimseyi istemiyorum evimde çocuğum için bile olsa sizce ne yapayım arkadaşlar çok bunaldım