hariçten gazel okumak her zaman kolaydır.
ben sanmıyorum ki hiç bir çalışan anne "parayı " çocuğuna tercih etsin diye çalışsın...
hayat sadece 0-5 yaş kesitinden oluşan bir parametre değil.
çocuğun ömür boyu ihtiyaçlarını düşünüyorsunuz ebeveyn olarak.
Ayrıca Türkiye' deki çalışma şartları ( ister en üst düzey yönetici olsun ister en alt kademe) durun ben 3 yıl çocuğuma bakayım.
sonra geleceğim demeye müsait değil.
yahu sizlerle aynı dünyada mı yaşıyoruz merak ettim. Çalışan anneyi bu kadar kolay yargılayabilmek ilginç.
kimsenin şartları aynı değildir...
ben çalışan annenin çocuğuyum. ve bir gün olsun annemim şevkatinden kendimi eksik hissetmedim.
annemin başımı okşaması, öpücüğü çalıştığı için daha az değildi.
Allah razı olsun ondan. Onun sayesinde okudum. Onun sayesinde hayatın hiç bir alanında eksik kalmadım.
onların birikimleri sayesinde evlenirken maddi desteklerini eksik hissetmedim.
çalışan bir annem olduğu için, iş yerinde nasıl yorulduğumu biliyor.
stres nedir biliyor, arayamazsam kapris yapmıyor.
Ayrıca yapılan araştırmalara göre, çalışan annenin çocuğuna ayırdığı zaman çalışmayanlara göre daha fazlaymış.
çocukla geçirilen kaliteli zaman kavramı bir klişe değil gerçektir. Göz göze dış uyarıcılardan uzak 1 saat geçirmek,
gün boyu televizyon açık, korniş aralarını temizleyen anne modeli görmesinden daha yeğdir.
haa şu var tabi. Gönül isterdi ki Türkiye sosyal bir devlet olsun. Bizlerin iş garantisi olsun. herkesin 0-3 yıl ücretsiz izin hakkı olsun,
ve anneler çocuklarının yanında olsun.
ama olmuyor....
bu öyle 100 metrekarenin keyfi için yapılan bir şey değil!!!
konu sahibine gelince,
ev eve üstünde gerçekten zordur arkadaşım.
babanızı benim babama benzettim. Oda bu tarz şeylere karışırdı.
o zamanlar dengeyi kuramazdım.
çocuğuma bakmaya gelmişler. Benim canım kanıma bakıyorlar. Ben onlara nasıl cevap veririm ki gibi bir psikoloji içindeydim.
eşim ve ben birbirimizden uzaklaşmıştık. Ailemin kıymetlisiyken onlar da beni eleştirir olmuştu.
velhasıl bakıcı gelene kadar herkes çok mutsuzdu.
Bakıcı için maddi destek gerekli ise, her iki aile de ufak katkıda bulunsa?
ayrıca eşiniz anlattığınız kadarıyla size gayet yardımcı.
ama sizi anlıyorum. eşinizi savunsanız belki eşinize aşırı düşkün olmakla suçlanacaksınız.
kimseyi kırmadan, içinde bulunduğunuz durumu anlatıp, açık açık yardım isteyin bence..
sonunda olan size oluyor.
siz kendinizden vazgeçiyorsunuz adeta.
eşinizi mutlu etmeye çalışıyorsunuz.
maddi destek olmak istiyorsunuz çalışıyorsunuz.
çocuklarınıza yetmeye çalışıyorsunuz.
ve bir de aaa bak parayı çocuklarına tercih etti diye bencilce suçlanıyorsunuz..
ve hala dimdik ayaktasınız.
vitamin alın mutlaka.
ben sizi alkışlıyorum...
ya ben bu konuya çok duygusal bakıyorum ya da genel olarak düşünceler çok kült.
"ya bilmem kaç sene izin al ya da 2. çocuğu yapma, napıcaksın ikinci çocuğu" diyen bile var.
Arkadaşlar iyi misiniz?
Dünya hayatında 100m2 yere sahip olacam diye minicik çocuklarınızın geleceklerini nasıl yok edersiniz, nasıl kıyabilirsiniz onlara?
Onların size dokunmaya, nefesinizi hissetmeye, ilginize, şefkatinize ihtiyacı var, hatta tek ihtiyaçları bu.Anneleri..
Çalışmak için "çocuk" kadar önemli bi karar nasıl ikinci plana atılabilir?
Çocuğunuzu annenizin, kayınvalidenizin, komşunuzun, bakıcınızın elinde heder edeceğinize (biri baksa neyse, sürekli farklı kişilerden farklı eğitimler alıyor, kafası allak bullak oluyor) hiç mala mülke sahip olmayın bence çok daha kabul edilebilir bi durum.
Anneler çalışmak için çocuklarını 3. şahıslara teslim ettiğinden beri yetişen neslin çocukları annelerine çok rahat karşı gelip, sözleriyle hareketleriyle çatır çatır kırabiliyorlar.Ve bundan zerre pişmanlık duymuyorlar.
Neden?
Çünkü anne şefkatini tadamıyor ki çocuklar, anneyi tam olarak bi anne gibi benimseyemiyorlar ki, çalışan anne eve gelir, eşiyle ilgilenir, eviyle ilgilenir, zaman bulursa kendiyle ilgilenir, zaman kalırsa çocuğunu iki okşar yemek yedirir bitti.. Çocuğa biçilen anne şefkati bu mu?
kimseyi yargılamıyorum yanlış anlamayın lütfen, ama kadınlara biçilen bu rol benim içimde kanayan yara,
kadına bu kadar yüklenilmesi, bu denli sorumluluk yüklenmesi çok zoruma gidiyo.
Çocuk olana kadar tamam ama olduktan sonra erkeklerin gerekirse daha fazla sorumluluk alarak eşlerinden bu yükü almaları taraftarıyım.
Ve ucunda açlık bile olsa annenin herşeyi bi kenara itip evledıyla alakadar olması taraftarıyım.