Annemle babamın boşanması ile ilgili defalarca konu açmıştım tam toparlanmaya çalışıyorum gel gelelim ailem izin vermiyor
Önce babamdan başlamak istiyorum. Babama ayrı ev tutuldu tek başına kalıyor, çalıştığım için hafta içi pek fazla yardım edemiyorum hafta sonu evine gidip bulaşık, ütü gibi işlerine yardım ediyorum, evde yemek yaptığım zaman gönderiyorum elimden geleni yapıyorum, ama sürekli bir mutsuz, yapsan da olur yapmazsan da ben zaten mutsuzum gibi laflar ediyor sürekli düşünceli daha boşanalı 1 sene olmadı ama şimdiden mutsuz bunun Allah ömür verirse 10 yılı 20 yılı var ve yıllarca ne yapar bilmiyorum
Anneme gelicek olursam o da maddi geliri olmadığı için mutsuz, kardeşimin eline baktığı için mutsuz, bir gün kendine güveni geliyor çok mutlu oluyor bir gün ağlamaklı oluyor, sürekli canım sıkılıyor yemeğe gelin çaya helin diyor, elimden geldiği kadar gitmeye çalışıyorum ama çalıştığım için evime vakit ayıramıyorum evimde işlerim oluyor yine de kırmamaya çalışıyorum, nereye kadar böyle olucak, telefonda konuşurken sabahtan beri kimseyle konuşmadım sesim açıl açılmadı diyor, canım sıkılıyor diyor
Kursa git, gün yap, parka git VS diyorum kardeşim de öyle para vereyim gez diyor onu da Kabul etmiyor
İnanın çok sıkıldım sürekli annemi mutlu etmeye çalışmaktan, babamı düşünmekten o kadar sıkıldım ki anlatamam, kendi ailem var çocuğum var ama yeri geliyor onların sesini bile istemiyorum,stresten her akşam annemle babamı rüyamda görüyorum
İkisine gidiyorum ikisi de mutsuz yüzü asık, ama bunun sorumlusu kardeşim de ben de değiliz
Kardeşim de öyle mutlu etmek için elinden geleni yapıyor, evlilik yaşı geldi evlenemiyor ona da üzülüyorum, ne zaman huzuru bulucaz? İkisi de kendi tercihlerini yaşıyor ama yine huzur yok, ne olur benim gibi olan varsa akıl versin çok ihtiyacım var