Louder hem bebeginin hikayesini hem eski esinle olan durumu hemde bagimli abi hikayeni ve senin hayatını nasıl bir cukura cektigini okumustum. (Eski es konusunda yaniliyor muyum, yaniliyorsam soyle)
Senin bagimli abin ve annenin hikayesi ve senin hayatina olan yansimasi benim eski kayinvalidem ve kayinbiraderimin durumuyla birebir ayni, o kadincagizda buyuk oglundan cekmedigi kalmamis ama gun sonunda "kiymetli oglusum" diye yine yine bagrina bastigi kisi ve diger 2 evladini (biri eski esim digeri gorumcem) ve bu evlatlarinin evliligini buyuk oglu icin hice sayan anne modeli, bu sebeple cok rahat empati yapabiliyorum.
Ve tek diyecegim su, istedikleri kadar vicdansizlikla suclasinlar evini/yuvani korumak istiyorsan anneni bir an once evden gonder, gerekirse bir daha konusma ve hatta bagimli abinle basi derde girse dahi konusma, her koyun kendi bacagindan asilir derler, benim eşim bu siniri koyamadigi icin ben evimden yuvamdan oldum, sende yuvanı korumak icin bu vicdansizligi (!) yapmak zorundasin.
Allah cidden sabir versin, bagimli ya da akli dengesi sorunlu insanlarin oldugu ailelerin hayatlari cok zor ama birilerinin gerekirse vicdansiz olup dur demesi gerekiyor.