Annemle evi ayırma süreci ve acılar...

  • Konu Sahibi Konu Sahibi Louder
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
İlk planlarken evi güzelce huzurla ayıralım derken eşime demiştim ki annem yatalak olur, hasta olursa yine evimde bir odada ona bakarım. Tamam demişti. Şimdi öyle bir durumda bile kabul etmem istersen şimdi boşan diyor. Ne yapacağım bilmiyorum gerçekten.
Ohoo olmayan olaylar üstünden neden senaryo yazıyorsun ki? Yani allah geciden versin de belki yaşı gelince huzur içinde vefat edip gidecek. Yani bizim önce gitmeyeceğimiz ne belli. Bu kadar kortizol vücuda zarar. Düşünme bu kadar.
 
Evet maalesef ben çok kötü hissediyorum. Annem gitti diye değil. Kötü bir yere gitti diye, birikmişi yok diye. Keşke o maaşları en başından itibaren biriktirmiş olsaydım
Gelecek merak etme. Bu sefer ağzının payını alıp gelecek. Kocan da şimdi böyle diyor, sonra onun da içi el vermeyecek, zamana bırak.
 
Ohoo olmayan olaylar üstünden neden senaryo yazıyorsun ki? Yani allah geciden versin de belki yaşı gelince huzur içinde vefat edip gidecek. Yani bizim önce gitmeyeceğimiz ne belli. Bu kadar kortizol vücuda zarar. Düşünme bu kadar.
Şu an ne salgılıyorum bilmiyorum ama deli gibi yüzüm yanıyor, kalbim fiziksel olarak ağrıyor ve acıyor, ciddi ciddi kalbimin üstünde bir ağırlık hissediyorum, fiziksel anlamda yani duygusal da değil. Eklemlerim çözülmüş gibi, ne yapayım bilemez haldeyim.
 
Gelecek merak etme. Bu sefer ağzının payını alıp gelecek. Kocan da şimdi böyle diyor, sonra onun da içi el vermeyecek, zamana bırak.
Sen eşimi tanımıyorsun, asla içi el vermez diye bir durum yok. Çok kincidir eşim. Yapılanı asla unutmaz. Gelmesinden de korkuyorum. Nasıl gelme git diyeceğim
 
Sen eşimi tanımıyorsun, asla içi el vermez diye bir durum yok. Çok kincidir eşim. Yapılanı asla unutmaz. Gelmesinden de korkuyorum. Nasıl gelme git diyeceğim
Onu da o zaman düşünürsün, şu an ananın eli ayağı tutuyor. Sen şimdi önündeki işi gör.
 
Canım benim önce kendini suçlu hissetme . Sen anneni yanına alarak en zor kararı vermişsin zaten. Birlikte yaşamayı her evlat her eş kabul etmez biz gelinlere sor bakalım ister miyiz ?
Profesyonel yaklaşmak lazım olaya. Annemiz canımız benimde kızım var ama bi noktada onlarda yetişkin ve anne kız dengenizi bozmuşsun. sen anne o kız olduğu için şuan işin içinden çıkamıyorsunuz. En basından almayacaktın ya da hemen ev bulucaktın zaten kadının psikolojisi gitmiştir kaç yaşında mantıklı sağlıklı iletişim kuramazsın bende annemle kuramam. Fazla vericilik dengeyide bozar. Bundan sonra yapman gereken kararının arkasında durman
 
Sen eşimi tanımıyorsun, asla içi el vermez diye bir durum yok. Çok kincidir eşim. Yapılanı asla unutmaz. Gelmesinden de korkuyorum. Nasıl gelme git diyeceğim
Lütfen kendinizi eşinizin yerine koyun. 2 yıl kayınvalide ile yaşamak hiçte kolay bir şey değil. 2 yıl hiç laf söz söylemeden yaşıyorsunuz ama son zamanlarda kayınvalideniz kendi evinizde sizi azarlamaya başlıyor ve yanınızdan ayrıldıktan sonra hakkınızda demediğini bırakmıyor.Siz bir daha kayınvalidenizi görmek istermiydiniz?
 
İlk planlarken evi güzelce huzurla ayıralım derken eşime demiştim ki annem yatalak olur, hasta olursa yine evimde bir odada ona bakarım. Tamam demişti. Şimdi öyle bir durumda bile kabul etmem istersen şimdi boşan diyor. Ne yapacağım bilmiyorum gerçekten.
Eşinizin söylediği sözü yabana atmayın derim.Adam kartını açık oynamış.
 
Merhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Kendi yuvanın ve huzurunu düşün.annenize de dönüşümlü bakın.
 
Siz ev tutunca anneniz kimseye söylemeyecek diye söz vermedi mi? Biz o konuda size, annenize bu kadar güvenmeyin yazmıştık. Şimdi korku içinde yaşıyorsunuz, yine başa döndünüz. Bundan sonra yapacağınız şey abi, anne, baba demeden herkesi silmek.

Çocuğunuz büyüyor, ailenizle yaşadığınız problemler hiçbir zaman bitmeyecek. Ne iş yapıyorsunuz, ne mezunusunuz bilmiyorum. Sizin yerinizde olsam çocuğumu bu korkuyla büyütmek yerine, yurtdışına giderdim. Lisans mezunuyum ve alan dışı geldim Almanya'ya. Her yolu araştırın, izinizi kaybettirin. Birkaç mahalle öteye gitmekle kurtulamıyorsunuz. Annenizin bir ihtiyacı olduğunda Antep'te yaşayan abiniz ilgilensin ya da diğer oğlu. Onları sizden daha çok sevip, düşünüyor zaten. Bırakın, oğulları kendisine yeter.
 
Son düzenleme:
Beraber yaşadığımız 2 sene 8 ayda çocuğumla oynadığı için, maaşını verdiği için (evi ayrıyken maaşı yetmiyordu ben üstüne ek yapıyordum epeyce). Bu yüzden kendimi suçlu görmüyorum bu konuda.
Arada Antep'e gidiyordu toplamda 3 ay kalmıştır parça parça. Maksimum. Antep'te asla yaşamam diyormuş. Zaten her şeye mutlaka bahane sunuyor çünkü benden gitmek istemiyor
Gitmek istemiyorsa kocana laf sokup huzursuzluk neden çıkardı
 
Benim onu herkesten önde tutmamı istiyor sanırım. Eşim çalışmayıp çocuk bakıyor diye (bu bizim en faydalı seçeneğimizdi ve beraber bu kararı vermiştik bebek planlarken), her şeyi eşim yapsın istiyor bir de. Onun dinlenme zamanları bile anneme batıyordu mesela.
Eş çalışmıyormuş e batar o zaman normal geldi bana
 
Evet maalesef ben çok kötü hissediyorum. Annem gitti diye değil. Kötü bir yere gitti diye, birikmişi yok diye. Keşke o maaşları en başından itibaren biriktirmiş olsaydım
Geri vermek isteseniz çok mu fazla gelir miktar? Tamamını veremeseniz de para desteği sağlanabilirse belki rahat nefes alırsınız. Anneniz sizin çocuğunuz olmuş maalesef, amacı da eşinizi evden gönderip ana kız yaşamaktı herhalde...
 
Siz ev tutunca anneniz kimseye söylemeyecek diye söz vermedi mi? Biz o konuda size, annenize bu kadar güvenmeyin yazmıştık. Şimdi korku içinde yaşıyorsunuz, yine başa döndünüz. Bundan sonra yapacağınız şey abi, anne, baba demeden herkesi silmek.

Çocuğunuz büyüyor, ailenizle yaşadığınız problemler hiçbir zaman bitmeyecek. Ne iş yapıyorsunuz, ne mezunusunuz bilmiyorum. Sizin yerinizde olsam çocuğumu bu korkuyla büyütmek yerine, yurtdışına giderdim. Lisans mezunuyum ve alan dışı geldim Almanya'ya. Her yolu araştırın, izinizi kaybettirin. Birkaç mahalle öteye gitmekle kurtulamıyorsunuz. Annenizin bir ihtiyacı olduğunda Antep'te yaşayan abiniz ilgilensin ya da diğer oğlu. Onları sizden daha çok sevip, düşünüyor zaten. Bırakın, oğulları kendisine yeter.
Evet böyle bir şey de olmadı umarım da olmaz kimseye adresimi söylemez, sanmam ama yine de tedirgin oluyorum.

Bunca yıl her derdimde yanımda olan, her zorlukta bana sırt veren anneme ihanet etmişim gibi hissediyorum ve çok acı çekiyorum, bana iyi gelecek birkaç cümlesi olan varsa, çok mutlu olurum.
 
Eş çalışmıyormuş e batar o zaman normal geldi bana
Eşim bizim kararımızla çalışmıyordu, en çok da annem memnundu bundan. Çünkü ben de evden çalıştığım için eşimin işe gittiği bir sistemde çocuk tamamen anneme kalıyordu, annem bunu kaldıramayacağını defaatle söylüyordu. Hatta konuşurken bir şey hatırladım. Eşim hastalanmıştı. Sağlık kabini çağırmıştık eve geldiler. Annem hemşireye dedi ki seruma uyku yapan ilaçtan koymayın. Çocuğa bakamaz ondan koyarsanız, demişti. O akşam bile tek başına çocukla ilgilenme fikri korkutmuştu onu.
Eşimin ayağı kırıldığında 1 ay çocukla yoğun olarak annem ilgilendi tabi bu da var ama zehir olmuştu o süreç bana, beş tane bakıcı denemiştim memnun kalmamıştım vs.
 
Geri vermek isteseniz çok mu fazla gelir miktar? Tamamını veremeseniz de para desteği sağlanabilirse belki rahat nefes alırsınız. Anneniz sizin çocuğunuz olmuş maalesef, amacı da eşinizi evden gönderip ana kız yaşamaktı herhalde...
Geri veririm, hatta ona ev de açarım istese ama şu an ev açamıyorum zaten konuşmuyoruz, para direkt hesabına yollasam o abimle beraber çar çur eder parayı. Abim antepten ağustos sonu gelecekmiş ev tutacaklarmış anneme. Abime dedim o zaman bana bildir ben masrafı ileteyim sana diye.
 
Anneniz sizin çocuğunuz olmuş maalesef, amacı da eşinizi evden gönderip ana kız yaşamaktı herhalde...
Bence, eğer yanılmıyorsam, annem yönetmek istiyor. Yani boşanayım falan istemiyordur ama hepimizi yönetsin, evin reisi olsun istiyor. Bu yüzden hoyratça konuşabiliyor
 
Bence, eğer yanılmıyorsam, annem yönetmek istiyor. Yani boşanayım falan istemiyordur ama hepimizi yönetsin, evin reisi olsun istiyor. Bu yüzden hoyratça konuşabiliyor
Yönetmesine izin verirseniz yönetilirsiniz.Anne olan o çocuk olan sizsiniz sizin ona karşı sorumluluğunuz yok ama anneniz ömür boyu sizden sorumlu.
Tamam koskocaman insansınız annelik yapmayacaksa gölge etmesin
Lütfen iletişim kurmayın siz elinizden gelenin fazlasını yapmışsınız gerisini kendi bilir
 
Neden ?Eş olarak ortak karar alıp kocanın çalışmamasına karar vermişler ve adam çocuk bakımı dahil evde sürekli aktifmiş. Bu mantığa göre gelini çalışmayan erkek annelerine gelinlerin batması lazım
Bence batıyor zaten :/ batması normal demiyorum ama batıyor oğluşumun parasını yiyor diyorlar
 
Back
X