Annemle görüşmek istemiyorum

sadesadece .!.:

Merhabalar,
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem çok ikiyüzlü bir insan, yıllardır ondan çektiğimizi bir ben bir de ablam bilir ama o kadar iyi rol yapar ki kimse onunla olan ilişkimizi tahmin edemez.
Biz de utandığımız için yıllardır her şey yolunda gibi davranırız. Dışarıdan bakan insanlar hep ne şeker annen var der.
Ancak annem konusunda yalnızca ablamla konuştuğumuzda birbirimizi anlayabiliriz. Babam silik bir karakterdi, annem bizi gün içinde ne kadar yıpratsa da babamın yanında aynı şeyleri yapmaz bir miktarını yansıtırdı babama dolayısıyla o da bizi koruyamadı.

Annemi hiç sevemedim, nasıl anlatsam bilmiyorum ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Okula giderken gidin bilmem ne yapmaya diyen bi insan onu nasıl sevebilirim?

Kaç beni ağlayarak sokaklara çıkıp saatlerce yürüyüp ağlattığının hesabı yok, çalışkan bir öğrenci olmama rağmen kapasitemin çok altında hissettirmelerinin hesabı yok.


Onu hiç mi hiç özlemiyorum. Beni aradığında telefonunu açmam sadece görev ya da sorumluluk. Onu kendi isteğimle aramak içimden gelmiyor sadece haftada bir mecburiyet benim için.

Tüm bunların orta yerinde onunla mecburi görüşmelerim var ve bunları yapmak istemiyorum. Onu görmek bana hiçbir zaman iyi hissettirmedi.
Ona bir derdimi anlatamadım, bir ilişkimi paylaşmadım şimdi sırf yaşlanıyor diye ona zaman ayırmak zorunda mıyım?

Vicdanen kötü hissetmek istemiyorum, bağlantımı kesmek istiyorum. İmkansız olduğunu biliyorum ama onu gördüğüm gün kendime gelemiyorum bu konuda psikoloğa dahi gitmeyi düşünüyorum.

Ama yıllardır öyle bi sakladı ki kendini bağlantımı kessem herkes benim haksız olduğumu düşünür.

Genişletmek için tıkla...

sadesadece .!.:

Merhabalar,
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem çok ikiyüzlü bir insan, yıllardır ondan çektiğimizi bir ben bir de ablam bilir ama o kadar iyi rol yapar ki kimse onunla olan ilişkimizi tahmin edemez.
Biz de utandığımız için yıllardır her şey yolunda gibi davranırız. Dışarıdan bakan insanlar hep ne şeker annen var der.
Ancak annem konusunda yalnızca ablamla konuştuğumuzda birbirimizi anlayabiliriz. Babam silik bir karakterdi, annem bizi gün içinde ne kadar yıpratsa da babamın yanında aynı şeyleri yapmaz bir miktarını yansıtırdı babama dolayısıyla o da bizi koruyamadı.

Annemi hiç sevemedim, nasıl anlatsam bilmiyorum ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Okula giderken gidin bilmem ne yapmaya diyen bi insan onu nasıl sevebilirim?

Kaç beni ağlayarak sokaklara çıkıp saatlerce yürüyüp ağlattığının hesabı yok, çalışkan bir öğrenci olmama rağmen kapasitemin çok altında hissettirmelerinin hesabı yok.


Onu hiç mi hiç özlemiyorum. Beni aradığında telefonunu açmam sadece görev ya da sorumluluk. Onu kendi isteğimle aramak içimden gelmiyor sadece haftada bir mecburiyet benim için.

Tüm bunların orta yerinde onunla mecburi görüşmelerim var ve bunları yapmak istemiyorum. Onu görmek bana hiçbir zaman iyi hissettirmedi.
Ona bir derdimi anlatamadım, bir ilişkimi paylaşmadım şimdi sırf yaşlanıyor diye ona zaman ayırmak zorunda mıyım?

Vicdanen kötü hissetmek istemiyorum, bağlantımı kesmek istiyorum. İmkansız olduğunu biliyorum ama onu gördüğüm gün kendime gelemiyorum bu konuda psikoloğa dahi gitmeyi düşünüyorum.

Ama yıllardır öyle bi sakladı ki kendini bağlantımı kessem herkes benim haksız olduğumu düşünür.

Genişletmek için tıkla...

sadesadece .!.:

Merhabalar,
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem çok ikiyüzlü bir insan, yıllardır ondan çektiğimizi bir ben bir de ablam bilir ama o kadar iyi rol yapar ki kimse onunla olan ilişkimizi tahmin edemez.
Biz de utandığımız için yıllardır her şey yolunda gibi davranırız. Dışarıdan bakan insanlar hep ne şeker annen var der.
Ancak annem konusunda yalnızca ablamla konuştuğumuzda birbirimizi anlayabiliriz. Babam silik bir karakterdi, annem bizi gün içinde ne kadar yıpratsa da babamın yanında aynı şeyleri yapmaz bir miktarını yansıtırdı babama dolayısıyla o da bizi koruyamadı.

Annemi hiç sevemedim, nasıl anlatsam bilmiyorum ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Okula giderken gidin bilmem ne yapmaya diyen bi insan onu nasıl sevebilirim?

Kaç beni ağlayarak sokaklara çıkıp saatlerce yürüyüp ağlattığının hesabı yok, çalışkan bir öğrenci olmama rağmen kapasitemin çok altında hissettirmelerinin hesabı yok.


Onu hiç mi hiç özlemiyorum. Beni aradığında telefonunu açmam sadece görev ya da sorumluluk. Onu kendi isteğimle aramak içimden gelmiyor sadece haftada bir mecburiyet benim için.

Tüm bunların orta yerinde onunla mecburi görüşmelerim var ve bunları yapmak istemiyorum. Onu görmek bana hiçbir zaman iyi hissettirmedi.
Ona bir derdimi anlatamadım, bir ilişkimi paylaşmadım şimdi sırf yaşlanıyor diye ona zaman ayırmak zorunda mıyım?

Vicdanen kötü hissetmek istemiyorum, bağlantımı kesmek istiyorum. İmkansız olduğunu biliyorum ama onu gördüğüm gün kendime gelemiyorum bu konuda psikoloğa dahi gitmeyi düşünüyorum.

Ama yıllardır öyle bi sakladı ki kendini bağlantımı kessem herkes benim haksız olduğumu düşünür.

Onun gibi bi anne olmamak için çocuk doğurmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sadesadece .!.:

Merhabalar,
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem çok ikiyüzlü bir insan, yıllardır ondan çektiğimizi bir ben bir de ablam bilir ama o kadar iyi rol yapar ki kimse onunla olan ilişkimizi tahmin edemez.
Biz de utandığımız için yıllardır her şey yolunda gibi davranırız. Dışarıdan bakan insanlar hep ne şeker annen var der.
Ancak annem konusunda yalnızca ablamla konuştuğumuzda birbirimizi anlayabiliriz. Babam silik bir karakterdi, annem bizi gün içinde ne kadar yıpratsa da babamın yanında aynı şeyleri yapmaz bir miktarını yansıtırdı babama dolayısıyla o da bizi koruyamadı.

Annemi hiç sevemedim, nasıl anlatsam bilmiyorum ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Okula giderken gidin bilmem ne yapmaya diyen bi insan onu nasıl sevebilirim?

Kaç beni ağlayarak sokaklara çıkıp saatlerce yürüyüp ağlattığının hesabı yok, çalışkan bir öğrenci olmama rağmen kapasitemin çok altında hissettirmelerinin hesabı yok.


Onu hiç mi hiç özlemiyorum. Beni aradığında telefonunu açmam sadece görev ya da sorumluluk. Onu kendi isteğimle aramak içimden gelmiyor sadece haftada bir mecburiyet benim için.

Tüm bunların orta yerinde onunla mecburi görüşmelerim var ve bunları yapmak istemiyorum. Onu görmek bana hiçbir zaman iyi hissettirmedi.
Ona bir derdimi anlatamadım, bir ilişkimi paylaşmadım şimdi sırf yaşlanıyor diye ona zaman ayırmak zorunda mıyım?

Vicdanen kötü hissetmek istemiyorum, bağlantımı kesmek istiyorum. İmkansız olduğunu biliyorum ama onu gördüğüm gün kendime gelemiyorum bu konuda psikoloğa dahi gitmeyi düşünüyorum.

Ama yıllardır öyle bi sakladı ki kendini bağlantımı kessem herkes benim haksız olduğumu düşünür.

Onun gibi bi anne olmamak için çocuk doğurmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

hayatbeklemezz .!.:

Annemi kaç yıldır görmediğimi hatırlamıyorum bile. Genç kız olma zamanıydı terkedildik, kardeşim daha 10 yaşına girmemişti. Gitti ve sonra sanki biz hiç yokmuşuz gibi yaşadı. Bizde o yokmuş gibi yaşamaya alıştık. Varken de sadece zararı vardı zaten, ufacık bişeye sinirlense eline oklavayı alır beni bi güzel döverdi, etmediği beddua küfür hakaret yoktu. Oturup TV izlesem hiç kalkamazsın inşallah kötürüm olursun derdi, dışarı çıkacak olsam para vermezdi. Kendi giyimine kuşamına özenir bana bişey almazdı. Resmen düşman gibiydik. Üvey anne olsa bu kadar kötülük yapmazdı belki.. gitti ve hiç yokmuş gibi başımızın çaresine bakmayı öğrendik. Şimdi oğlum var 5 yaşına girecek yakında. Benim yaşadığım üzüntülerin hiç birini yaşamaması için o kadar çok özeniyorum ki. Geçen bana anne sen çok güzel bi annesin bana çok güzel bakıyorsun dedi.. anne olduktan sonra annemden daha çok nefret ettim. Merak etmeyin bu duyguyla yaşayan insan kendine muhtaç yavrusuna kıyamaz .

Genişletmek için tıkla...

Patianne .!.:

Bu annelerin kızlariyla alıp vermedikleri ne gerçekten anlamıyorum...yada biz denk geliyor...başkalarına bakıyorum anne kız ilişkileri harika...
Benim annemde travma yaşatma konusunda harikaydı...hayatım boyunca...41 yaşındayım hala ayni malesef..
Çocukluğuma genç kizligima hiç girmeyeceğim..
Nedense iki oğlu hep önde oldu..heleki küçük oğlu (30 yaşında)
Maddi manevi herşeyi onda...
Bu yaz yıllar sonra memlekete gittik eşimle kızım gelmedi oda farkında soğukluğun...hiç tanımadığım bir kadın dediki aaa selmanin kizidami vardı ben iki oglu var diye biliyorum...o zaten oglanci falan dedi...üstünde durmadım alışkınım zaten
Yıllardır mesafeliyim ararlarsa işleri düşünce oda mecburiyetten cevap veririm ve pek aramam...
Akşam aramış bana kiracıyı(en kötü evini kiraya verememişti ..bana verdi al SGK ni ode diye(olgusuna siteden sıfır daire alınca bozuldum diye.. sonrasında cok pisman olduda geri istemeye cesareti yok) içindeki kiracıyı çıkartıp bayağı bir masraf ettim ve normal bir fiyata kiraya verdim ev ucra bir semtte değersiz bir evdi aldığımda(tapusu onlarda zaten tamamen vermedi)
Neyse arıyor beni akşam cinnet geçirir vaziyette kiracindan herkes şikayetçi eve adam alıyormuş açık giyiniyormus evde parti yapıyorlarmış bilmem ne bilmem nebir ton iftira kadına kaldiki gerçekte olabilir kimene dedim bir ton söylendi...
Eşimde dediki ver bunların evini alma kiralarini falan... dertleri kirayı geri almak..
Hayır alacağım dedim...ogluslarina veriyorsa bende alacağım ha ihtiyacım yok belki ama hakkım...benden alıp kendini evine sokmayan gelinine yedirecek kimse kusura bakmasın... ihtiyacım yoksa da alir sokak hayvanlarına yedirirm yinede vermem dedim tartıştık..
Bir ton canım sıkıldı..
Yarın arayıp ağzıma geleni sayacağım..eşimin yanında yapamadım..
Yani kisacasi mesafeli olalı cok oldu ama hiç bu kadar sogumamistim..cidden sevmiyorum annemi

Genişletmek için tıkla...

sadesadece .!.:

Merhabalar,
Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem çok ikiyüzlü bir insan, yıllardır ondan çektiğimizi bir ben bir de ablam bilir ama o kadar iyi rol yapar ki kimse onunla olan ilişkimizi tahmin edemez.
Biz de utandığımız için yıllardır her şey yolunda gibi davranırız. Dışarıdan bakan insanlar hep ne şeker annen var der.
Ancak annem konusunda yalnızca ablamla konuştuğumuzda birbirimizi anlayabiliriz. Babam silik bir karakterdi, annem bizi gün içinde ne kadar yıpratsa da babamın yanında aynı şeyleri yapmaz bir miktarını yansıtırdı babama dolayısıyla o da bizi koruyamadı.

Annemi hiç sevemedim, nasıl anlatsam bilmiyorum ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Okula giderken gidin bilmem ne yapmaya diyen bi insan onu nasıl sevebilirim?

Kaç beni ağlayarak sokaklara çıkıp saatlerce yürüyüp ağlattığının hesabı yok, çalışkan bir öğrenci olmama rağmen kapasitemin çok altında hissettirmelerinin hesabı yok.


Onu hiç mi hiç özlemiyorum. Beni aradığında telefonunu açmam sadece görev ya da sorumluluk. Onu kendi isteğimle aramak içimden gelmiyor sadece haftada bir mecburiyet benim için.

Tüm bunların orta yerinde onunla mecburi görüşmelerim var ve bunları yapmak istemiyorum. Onu görmek bana hiçbir zaman iyi hissettirmedi.
Ona bir derdimi anlatamadım, bir ilişkimi paylaşmadım şimdi sırf yaşlanıyor diye ona zaman ayırmak zorunda mıyım?

Vicdanen kötü hissetmek istemiyorum, bağlantımı kesmek istiyorum. İmkansız olduğunu biliyorum ama onu gördüğüm gün kendime gelemiyorum bu konuda psikoloğa dahi gitmeyi düşünüyorum.

Ama yıllardır öyle bi sakladı ki kendini bağlantımı kessem herkes benim haksız olduğumu düşünür.

Onun gibi bi anne olmamak için çocuk doğurmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...