- 31 Aralık 2019
- 82
- 15
- 38
- Konu Sahibi bitikpsikoloji
- #1
merhaba. Ben kendimi bildim bileli annemle aramız hiç iyi olmamıştır ben ergenlik zamanımda bir kızken de annemle ne zaman konuşmaya çalışsam hep ilgisiz soğuk davranır terslerdi. Zaman geçti yine aynı devam etti şuan üniversite bitti hala da anneme bir şey sorsam yardım almak istesem bilgisine danışsam yine de beni azarlar ilgisiz davranır. Mesela bugün kullanmadığım bir çanta küflenmiş ve ben bunu farkedip anneme ne yapmam gerektiğini sorunca cevaplamadı gitti tekrar yanına gidip sorunca bana şöyle dedi: Ben de kadınım sen de kadınsın git ne yapılacağına kendin karar ver bana niye soruyorsun.
Ben çok sinirlendim yine her zamanki gibi ne zaman bir şey sormaya kalksam beni başından iteledi. Evdeki diğer insanlara karşı böyle değil mesela erkek kardeşim kız kardeşim ve babamla gayet iyi konuşur bugün yemek yerken de onların sorularına cevaplar verir hiç azarlamaz. Bu durum çok ağrıma gidiyor arkadaşlar. Senelerdir böyleyiz ben annemle hiçbir zaman arkadaş gibi olamadım bir şey danışamadım hep azarladı beni zoruma gidiyor. Ergenlik zamanımda da öyleydi. Bugün yine aynı sitemi ettim ağladım bana diyor ki hep işin düştüğünde yanıma geliyorsun, her zaman ters zamanımda yanıma geliyorsun diğerlerinde öyle olmuyor.
Annem benim halimi hatrımı hiç sormamıştır güzel bir dille sohbet etmemiştir benimle. Ben annemden öyle bir tavır görmedim senelerdir yanına gittiğimde hep kovuyor beni. Ben de ondan böyle gördüğüm için yanına gidip sohbet edesim gelmiyor çünkü yine isteksiz yine gitmemi ister gibi davranacağını biliyorum. Bu yüzden anneme ısınamıyorum hiçbir zaman ve o da bana sevgi göstermiyor hiçbir zaman zaten.
Yaptığı işleri hep başıma kalkardı beni kısıtlar azarlardı ergenlik zamanlarımda şuan karışmıyor neyse ki ama hiçbir konuda ona danışamıyorum da affedersiniz köpek gibi davranıyor bana her zaman.
Ne yapmalıyım arkadaşlar? İçimi açacağım derdimi paylaşacağım sorunlarıma çözüm bulabileceğim hiç kimse yok çevremde. Herkes kendi sorunlarını ortaya katıp beni hafife alıyor ama öyle değil ki işte.
Ben çok sinirlendim yine her zamanki gibi ne zaman bir şey sormaya kalksam beni başından iteledi. Evdeki diğer insanlara karşı böyle değil mesela erkek kardeşim kız kardeşim ve babamla gayet iyi konuşur bugün yemek yerken de onların sorularına cevaplar verir hiç azarlamaz. Bu durum çok ağrıma gidiyor arkadaşlar. Senelerdir böyleyiz ben annemle hiçbir zaman arkadaş gibi olamadım bir şey danışamadım hep azarladı beni zoruma gidiyor. Ergenlik zamanımda da öyleydi. Bugün yine aynı sitemi ettim ağladım bana diyor ki hep işin düştüğünde yanıma geliyorsun, her zaman ters zamanımda yanıma geliyorsun diğerlerinde öyle olmuyor.
Annem benim halimi hatrımı hiç sormamıştır güzel bir dille sohbet etmemiştir benimle. Ben annemden öyle bir tavır görmedim senelerdir yanına gittiğimde hep kovuyor beni. Ben de ondan böyle gördüğüm için yanına gidip sohbet edesim gelmiyor çünkü yine isteksiz yine gitmemi ister gibi davranacağını biliyorum. Bu yüzden anneme ısınamıyorum hiçbir zaman ve o da bana sevgi göstermiyor hiçbir zaman zaten.
Yaptığı işleri hep başıma kalkardı beni kısıtlar azarlardı ergenlik zamanlarımda şuan karışmıyor neyse ki ama hiçbir konuda ona danışamıyorum da affedersiniz köpek gibi davranıyor bana her zaman.
Ne yapmalıyım arkadaşlar? İçimi açacağım derdimi paylaşacağım sorunlarıma çözüm bulabileceğim hiç kimse yok çevremde. Herkes kendi sorunlarını ortaya katıp beni hafife alıyor ama öyle değil ki işte.
