Merhaba kızlar,
Size bir şey danışmak istiyordum. Annemle çok farklı insanlarız. Ben daha rahat bir yaşamı severken o planlı programlıdır. Evime gelince mesela her defasında bir şeyleri toplar. İyi olsun istediğinden yaptığını biliyorum ama işte yine de sanki ben işimi hiç yapamıyormuşum gibi hissettirebiliyor.
Şu aralar evden çalışıp bir proje yetiştiriyorum, az vaktim kaldı. Aynı zamanda taşınıyoruz ve üstüne üstük bir de hastayım. Yine sağ olsun gelip gidip yardım ediyor. Ama mesela az önce beraber yemek yedik, çok vaktim olmadığı için projeme odaklanmam lazım. İşte öbür taşınacağımız evin halılarından falan konuşup, hangisi gitsin ne kalsın vs. konu açtı ama benim zaten işim başımdan aşkın. Halı hakkında sohbet etmek de umurumda değil açıkçası. Anneme, hadi neyse anne ben çalışacağım dedim. Beni kovmana gerek yoktu, zaten gideceğim demiştim diyerek, gözyaşları içinde çıktı gitti. Ne oldu anlayamadan çıkmıştı.
Ben mi anlamıyorum, bu evden kovmak mı? Birbirimizi anlayamıyoruz adeta, aramızda hep bir gerginlik oluyor. Tavsiyeleriniz olursa okuyor olacağım. Teşekkürler.