- 7 Haziran 2016
- 94
- 60
- 88
Herkese merhaba, öncelikle annemi çok sevdiğimi, hakkının asla ödenemeyeceğini, anneliğin ne kadar zor olduğunu bildiğimi (tamamen bilemem tabi ki) yazarak başlamak istiyorum.
Ben 18 yaşındayım, 49 yaşına girecek bir annem var. Abimi ve beni çok seviyor. Evet, ÇOK seviyor. Burda anormal bir şey yokmuş gibi duruyor ama annem beni o kadar bunaltıyor ki... Her gün öpmek sarılmak istiyor ve yapıyor da ama her gün gelip: "Ben seni hiç sevemiyorum." diyor! Ben soğukkanlı biriyim sevmiyorum o kadar öpülüp koklanmayı kaç kere dile getirsem de ASLA ciddiye almıyor gülüyor "Kız ben seni çok seviyorum" gibi cümleler sarf ediyor. E ne olacak seviyor seni işte diyebilirsiniz ama ben kaç yıldır o kadar darlandım ki şu an bunu yazarken sinirden çatlayacakmışım gibi geliyor. Dışarı çıktığımızda "Oy kurban olurum sana, maşallah kızıma kızım hep çok güzel." falan diyor utanıyorum insanların içinde, ben de artık onunla çıkmıyorum dışarı. Ya ben anlatamıyorum ya o anlamıyor. Kaç yaşıma geldim (daha küçüksün diyebilirsiniz evet çocukluktan daha yeni çıktım ama bana 18 yaşındaymışım gibi davranılmıyor) bi yerde yürüyoruz mesela teyzem var diyor ki: "Teyzesi o beni sevmiyor sen tut elini." Sevip sevmemekle ne alakası var küçük çocuklar tutmuyor annelerinin ellerini ve ben hoşlanmıyorum. Anlaması için bağırıp çağırmam mı gerek? Ki o saygısızlığı yapmam sinirlenince odama ya da banyoya gidiyorum peşimden gelip: "Biz düşman mıyız?" diyor. Dün gece babamla mezuniyet fotoğraflarıma bakıyorlardı bir ara dedi ki: "Biz anne kız gibi olamadık." Böyle diyince içim gidiyor ama anne-kız olmak için illa soğukkanlı olmamak mı lazım? Babam da diyor çok sıkıyorsun rahat bırak kızı diye. Abim üniversiteyi başka bir ilde okudu şu anda da askerde. Ona ayırdığı ilgileri de bana gösteriyor galiba. Abim evdeyken de ya onun odasında ya da benim (annem ev hanımı). Abim annemle daha iyi anlaşıyor bana göre, oturup saatlerce sohbet edebiliyorlar ama abim de isyan ediyor üzerine gidilince ve annem ona bir şey diyemiyor. Ben küçükken de o kadar sıkıldım ki yok sevgilin olmıcak lisede olur liseye geçtim ileride olsun sevgilin şimdikiler geçici vs. Ben zaten ille de sevgilim olsun diye tutturan biri değilim asla da olmadım. Şimdi benim yaklaşık 2 aydır sevgilim var aslında son birkaç haftadır sevgiliyiz. Annem teyzem falan şu an olabilir normal bu yaşta diyorlardı birkaç ay önce ama sevgilim olduğunu söylemeyeceğim. Çünkü anneme söylersem başta mahalle ve sülale olmak üzere dünyadaki herkese yayılacağını biliyorum. Bir şey söylüyorum akşam komşu geliyor bi bakıyorum söylediğim şeyleri anlatıyor ve bunu sessiz yaptığını düşünüyor ama duyuyorum tabi. Ve daha pek çok şey var beni rahatsız eden. Nasıl konuşacağımı bilmiyorum ki konuşmak istediğimi de bilmiyorum aslında buraya yazdıklarımı ona okutabilme cesareti gösterebilsem (korkudan falan değil çekindiğim için) belki az da olsa anlar. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, varsa tavsiyelerinize açığım.
Ben 18 yaşındayım, 49 yaşına girecek bir annem var. Abimi ve beni çok seviyor. Evet, ÇOK seviyor. Burda anormal bir şey yokmuş gibi duruyor ama annem beni o kadar bunaltıyor ki... Her gün öpmek sarılmak istiyor ve yapıyor da ama her gün gelip: "Ben seni hiç sevemiyorum." diyor! Ben soğukkanlı biriyim sevmiyorum o kadar öpülüp koklanmayı kaç kere dile getirsem de ASLA ciddiye almıyor gülüyor "Kız ben seni çok seviyorum" gibi cümleler sarf ediyor. E ne olacak seviyor seni işte diyebilirsiniz ama ben kaç yıldır o kadar darlandım ki şu an bunu yazarken sinirden çatlayacakmışım gibi geliyor. Dışarı çıktığımızda "Oy kurban olurum sana, maşallah kızıma kızım hep çok güzel." falan diyor utanıyorum insanların içinde, ben de artık onunla çıkmıyorum dışarı. Ya ben anlatamıyorum ya o anlamıyor. Kaç yaşıma geldim (daha küçüksün diyebilirsiniz evet çocukluktan daha yeni çıktım ama bana 18 yaşındaymışım gibi davranılmıyor) bi yerde yürüyoruz mesela teyzem var diyor ki: "Teyzesi o beni sevmiyor sen tut elini." Sevip sevmemekle ne alakası var küçük çocuklar tutmuyor annelerinin ellerini ve ben hoşlanmıyorum. Anlaması için bağırıp çağırmam mı gerek? Ki o saygısızlığı yapmam sinirlenince odama ya da banyoya gidiyorum peşimden gelip: "Biz düşman mıyız?" diyor. Dün gece babamla mezuniyet fotoğraflarıma bakıyorlardı bir ara dedi ki: "Biz anne kız gibi olamadık." Böyle diyince içim gidiyor ama anne-kız olmak için illa soğukkanlı olmamak mı lazım? Babam da diyor çok sıkıyorsun rahat bırak kızı diye. Abim üniversiteyi başka bir ilde okudu şu anda da askerde. Ona ayırdığı ilgileri de bana gösteriyor galiba. Abim evdeyken de ya onun odasında ya da benim (annem ev hanımı). Abim annemle daha iyi anlaşıyor bana göre, oturup saatlerce sohbet edebiliyorlar ama abim de isyan ediyor üzerine gidilince ve annem ona bir şey diyemiyor. Ben küçükken de o kadar sıkıldım ki yok sevgilin olmıcak lisede olur liseye geçtim ileride olsun sevgilin şimdikiler geçici vs. Ben zaten ille de sevgilim olsun diye tutturan biri değilim asla da olmadım. Şimdi benim yaklaşık 2 aydır sevgilim var aslında son birkaç haftadır sevgiliyiz. Annem teyzem falan şu an olabilir normal bu yaşta diyorlardı birkaç ay önce ama sevgilim olduğunu söylemeyeceğim. Çünkü anneme söylersem başta mahalle ve sülale olmak üzere dünyadaki herkese yayılacağını biliyorum. Bir şey söylüyorum akşam komşu geliyor bi bakıyorum söylediğim şeyleri anlatıyor ve bunu sessiz yaptığını düşünüyor ama duyuyorum tabi. Ve daha pek çok şey var beni rahatsız eden. Nasıl konuşacağımı bilmiyorum ki konuşmak istediğimi de bilmiyorum aslında buraya yazdıklarımı ona okutabilme cesareti gösterebilsem (korkudan falan değil çekindiğim için) belki az da olsa anlar. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, varsa tavsiyelerinize açığım.