• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemmm...

Evet başlıktan da anlayacağınız gibi sorunum annem. Konuyu özet geçeyim hemen. Fikirlerinize ihtiyacım var. 25 yaşında , üniversite mezunu ve çalışan bir kızım . İki gün sonra kurban bayramı tatilinde 3 günlüğüne Ayvalık tataflarında bir ev kiralamış annem. Fikrimizi sormadan tabi. Ben denizi girmekten hiç hoşlanmam, bunu herkes bilir. Şu 3 günlük tatilimi de bu onlarla giderek öldürmek istemiyorum. Çünkü hiçbir zevk almadan gidip gelmiş olacağım. Sorun şu ki anneme onlarla gitmek istemediğimi söylememe rağmen bunu asla anlamıyor. Hala bir birey olduğumun ve her yere küçük çocuk gibi elimden tutarak götüremeyeceğinin farkında değil. Soyadım aynı olduğu sürece onun kurallarının geçerli olduğunu, eğer istemiyorsam evden gidebileceğimi söylüyor; sunduğu imkanlardan mahkum bırakarak ders vermeye çalışıyor. Arabasını vermemek, kartlarımı iptal ettirmek gibi mesela. Ki ben 1 yıldır kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, maddi olarak hiçbir talebim ve beklentim yok . Yani konuşulmuyor , kafasında neyse odur doğru. Napacağımı bilmiyorum. Onlarla gitmeyeceğim ama sonrasında aylarca aynı evin içerisinde konuşmayacak, surat yapacak, bunu yaşadım biliyorum ve tekrar tekrar aynı şeyleri yaşamaktan çok yoruldum. Ne yapmalıyım. Bir birey olduğumu ve kendi hayatımın olduğunu hatırlaması için gitmemekte ısrarcı olmam gerektiğini düşünüyorum. Sizce ne yapmalıyım? Teşekkür ederim şimdiden .
Ay vermesin arabasını kartlarını ne olacak maaş kartın sende değil mi araba da alırsın kendine. Ne bu muhtaçlık? Annedir tamam değerlendir ama hayatına bu kadar müdahale de fazla. Ayrı ev tutman gerekiyor aynı apartmanda bile olsa evin ayrı olsun.
 
ayrı eve çıkıp ac kurtlarin sapiklarin kadrajina girdiği için olabilir mi? ortalik pislik kayniyor anne baban yaninda iken kendi hayatim deyip onlara sirt çevirmek..insanin bir tane anne babasi olur bir..
yarin koca oraya gidiyoruz dediginde gitmek istemiyorum o zaman ayri eve mi cikayim desin.
Ortalık kötü diye baba evinden direkt koca evine geçmeye ve koruma(!) altında yaşamaya mecburuz yani..
Bu sizin bakış açınız, bir şey diyemem. Kendinizi ve çocuklarınızı bu şekilde güvende tutacağınıza inanıyorsunuz, anlaşılabilir.

Diğer taraftan size kesinlikle katılmıyorum. Ben İstanbul'da yaşıyorum, çocuklarım (biri kız, biri erkek) burada bile üni kazansa kesinlikle benimle yaşamalarını istemiyorum. Hayatı öğrenmeliler. Benim görevim onlara hayatı öğretmek. Yanlışlar tabi ki yapacaklar, üzülecekler, o zaman sarıp sarmalayacağım. Hatalarının sorumluluğunu alacaklar ama beraber atlatacağız. Hayalim bu. Kaldı ki esas niyetim ikisinin de yurtdışına gidip orada yaşamaları. Dizimin dibinde tutmamın kimseye faydası yok.

Konu sahibi, 25 yaşında, meslek sahibi. Annesinin dibinde bayram gezmesi yapacak yaşı çoktan geçmiş. Kaldı ki, kendisi ben annemle yaşamak istemiyorum demiyor, eğer annesi onun da bir "birey" olduğunu idrak edip fikrini sormuş olsaydı, ya da metazori yapmadan bu plana dahil etmek için uğraşsaydı, ben bu konuyu açacağını hiç sanmıyorum.

Ayrıca, kendi adıma, benim kocam bana hoşlanmadığım bir planı sormadan dayatsa, benim tavrım ona da gayet net olur. Kimse kimseye gidiyoruz diye emir veremez. Ama bu bireyselliği ailede edinemeyen kadınlarımız ne yazık ki evlendikleri zaman da bunu normal karşılayıp mutsuz oluyorlar. Aile içinde evli/ bekar farketmez, planlar beraber yapılır, fikirlere önem verilir. Bu saygının olmadığı evlilikler için de evet boşan/ayrıl diyoruz.

4 yaşındaki oğluma bile tatil gününde ne yapmak istediği ile ilgili fikrini sorup ona göre hareket ediyoruz. Bu kadın 25 yaşında. Az biraz saygı duyulsun bi zahmet.
 
Onlar denizdeyken siz farklı bir şey yapamaz mısınız. O bölgeyi bilmiyorum farklı aktivite yapacak bir şey var mıdır oralarda
 
Huzursuzluk yaşamak istemiyorum sadece. Yoksa korku değil bu. Annemle aramdaki sorun diğer aile bireylerini de etkiliyor sonuçta 🤷🏻‍♀️
Ama boyle bir yere varamazsiniz. Bu hep boyle devam eder. Bazen haklarinizi kavga ederek almak zorundasiniz. Yani uzgunum, bunun kolay yolu yok. Ha annemle oturur konusur anlatirim, anlar diyorsaniz once onu deneyin. Ama ben bu durumlarda malesef biraz kavga gurultuden yanayim. Simdi bana da elestiri gelir ama tecrubem bu yonde. Sizin birey oldugunuzu idrak edemeyen ebeveynlere zorla idrak ettireceksiniz. Yoksa daha cok mudahil olur hayatiniza ve kararlariniza.
 
ayrı eve çıkıp ac kurtlarin sapiklarin kadrajina girdiği için olabilir mi? ortalik pislik kayniyor anne baban yaninda iken kendi hayatim deyip onlara sirt çevirmek..insanin bir tane anne babasi olur bir..
yarin koca oraya gidiyoruz dediginde gitmek istemiyorum o zaman ayri eve mi cikayim desin.
Burasını bir sürü insan okuyor o yüzden yazdıklarınızı dikkat ederek yazın. Cesaretlendirici olmayın. O cinayet dediğiniz olgunun, sorunlu insanların mesleğim gereği taa içindeyim. Bunun kadının yalnız yaşayıp, yaşamaması ile zerre alakası yok. Bu forumda olan ve dün öldürülen kadın annesi ile yaşıyordu?? Saçmalamayın Allahaşkına. Kaç sene yalnız yaşadım. Arkadaşlarım kaç sene yalnız yaşadı ve hala yalnız yaşayan var. Saçma sapan yere bağlamışsınız.
 
Ortalık kötü diye baba evinden direkt koca evine geçmeye ve koruma(!) altında yaşamaya mecburuz yani..
Bu sizin bakış açınız, bir şey diyemem. Kendinizi ve çocuklarınızı bu şekilde güvende tutacağınıza inanıyorsunuz, anlaşılabilir.

Diğer taraftan size kesinlikle katılmıyorum. Ben İstanbul'da yaşıyorum, çocuklarım (biri kız, biri erkek) burada bile üni kazansa kesinlikle benimle yaşamalarını istemiyorum. Hayatı öğrenmeliler. Benim görevim onlara hayatı öğretmek. Yanlışlar tabi ki yapacaklar, üzülecekler, o zaman sarıp sarmalayacağım. Hatalarının sorumluluğunu alacaklar ama beraber atlatacağız. Hayalim bu. Kaldı ki esas niyetim ikisinin de yurtdışına gidip orada yaşamaları. Dizimin dibinde tutmamın kimseye faydası yok.

Konu sahibi, 25 yaşında, meslek sahibi. Annesinin dibinde bayram gezmesi yapacak yaşı çoktan geçmiş. Kaldı ki, kendisi ben annemle yaşamak istemiyorum demiyor, eğer annesi onun da bir "birey" olduğunu idrak edip fikrini sormuş olsaydı, ya da metazori yapmadan bu plana dahil etmek için uğraşsaydı, ben bu konuyu açacağını hiç sanmıyorum.

Ayrıca, kendi adıma, benim kocam bana hoşlanmadığım bir planı sormadan dayatsa, benim tavrım ona da gayet net olur. Kimse kimseye gidiyoruz diye emir veremez. Ama bu bireyselliği ailede edinemeyen kadınlarımız ne yazık ki evlendikleri zaman da bunu normal karşılayıp mutsuz oluyorlar. Aile içinde evli/ bekar farketmez, planlar beraber yapılır, fikirlere önem verilir. Bu saygının olmadığı evlilikler için de evet boşan/ayrıl diyoruz.

4 yaşındaki oğluma bile tatil gününde ne yapmak istediği ile ilgili fikrini sorup ona göre hareket ediyoruz. Bu kadın 25 yaşında. Az biraz saygı duyulsun bi zahmet.
Ne kadar teşekkür etsem az bu yorumunuza🙏🏻 Ev tutmak onlarla bağımı koparmak gibi bir niyetim yok zaten. Ama bu senaryoyu geçen sene de yaşadık. Zorla götürdü ve ilk gün tartıştık ve ben geri döndüm. Sonrasında aynı ev içinde 3 ay konuşmadı benimle.
 
Ne kadar teşekkür etsem az bu yorumunuza🙏🏻 Ev tutmak onlarla bağımı koparmak gibi bir niyetim yok zaten. Ama bu senaryoyu geçen sene de yaşadık. Zorla götürdü ve ilk gün tartıştık ve ben geri döndüm. Sonrasında aynı ev içinde 3 ay konuşmadı benimle.

Babanızla aranız nasıl,bu durumlarda müdahale ediyormu annene peki.
 
Ortalık kötü diye baba evinden direkt koca evine geçmeye ve koruma(!) altında yaşamaya mecburuz yani..
Bu sizin bakış açınız, bir şey diyemem. Kendinizi ve çocuklarınızı bu şekilde güvende tutacağınıza inanıyorsunuz, anlaşılabilir.

Diğer taraftan size kesinlikle katılmıyorum. Ben İstanbul'da yaşıyorum, çocuklarım (biri kız, biri erkek) burada bile üni kazansa kesinlikle benimle yaşamalarını istemiyorum. Hayatı öğrenmeliler. Benim görevim onlara hayatı öğretmek. Yanlışlar tabi ki yapacaklar, üzülecekler, o zaman sarıp sarmalayacağım. Hatalarının sorumluluğunu alacaklar ama beraber atlatacağız. Hayalim bu. Kaldı ki esas niyetim ikisinin de yurtdışına gidip orada yaşamaları. Dizimin dibinde tutmamın kimseye faydası yok.

Konu sahibi, 25 yaşında, meslek sahibi. Annesinin dibinde bayram gezmesi yapacak yaşı çoktan geçmiş. Kaldı ki, kendisi ben annemle yaşamak istemiyorum demiyor, eğer annesi onun da bir "birey" olduğunu idrak edip fikrini sormuş olsaydı, ya da metazori yapmadan bu plana dahil etmek için uğraşsaydı, ben bu konuyu açacağını hiç sanmıyorum.

Ayrıca, kendi adıma, benim kocam bana hoşlanmadığım bir planı sormadan dayatsa, benim tavrım ona da gayet net olur. Kimse kimseye gidiyoruz diye emir veremez. Ama bu bireyselliği ailede edinemeyen kadınlarımız ne yazık ki evlendikleri zaman da bunu normal karşılayıp mutsuz oluyorlar. Aile içinde evli/ bekar farketmez, planlar beraber yapılır, fikirlere önem verilir. Bu saygının olmadığı evlilikler için de evet boşan/ayrıl diyoruz.

4 yaşındaki oğluma bile tatil gününde ne yapmak istediği ile ilgili fikrini sorup ona göre hareket ediyoruz. Bu kadın 25 yaşında. Az biraz saygı duyulsun bi zahmet.
Ağzınıza, elinize, düşüncenize sağlık.. :KK200:
 
Konu sahibi sana gelince; neden bu kadar linç yedin onu hiç anlamadım. 25 yaşında genç kadınsın. Yaş ortalaması senin çok üstünde 4 insanla nasıl vakit geçer hiçbir fikrim yok. Ben olsam ben de gitmezdim. Hadi anneniz tek olsa tamam da zaten baban ve aile dostunuz varmış. Bir de ayrı eve çıkıp bir şeyler başarabildiğinizi gösterin. Yoksa işiniz zor.
 
4 yasindaki ogluma bile bu dayatmayi yapamiyoruz.
Konu 3 gun konusu degil, genel tavri sanirim,hos degil.
Anneniz yanlis yapiyor.
Evet evet kesinlikle değil. 3 güncük yani nolacak , incilerim mi dökülecek sanki gitsem . Ama sorunum bu değil. Birşeyler baskı ve zorlamayla yaptırmaya çalışması. Bunu başaramayınca farklı yollara başvurması🤷🏻‍♀️
 
Konu sahibi sana gelince; neden bu kadar linç yedin onu hiç anlamadım. 25 yaşında genç kadınsın. Yaş ortalaması senin çok üstünde 4 insanla nasıl vakit geçer hiçbir fikrim yok. Ben olsam ben de gitmezdim. Hadi anneniz tek olsa tamam da zaten baban ve aile dostunuz varmış. Bir de ayrı eve çıkıp bir şeyler başarabildiğinizi gösterin. Yoksa işiniz zor.
Emin olun bende hiiiiiççç anlamadım🤷🏻‍♀️ Yani meselenin özünü anlamakta zorlanan birçok bayan arkadaş oldu maalesef 🤦🏻‍♀️
 
Ne kadar teşekkür etsem az bu yorumunuza🙏🏻 Ev tutmak onlarla bağımı koparmak gibi bir niyetim yok zaten. Ama bu senaryoyu geçen sene de yaşadık. Zorla götürdü ve ilk gün tartıştık ve ben geri döndüm. Sonrasında aynı ev içinde 3 ay konuşmadı benimle.
Yani yazdıklarınızdan "heyuuu ben özgürüm, anam babam da kimmiş, istediğimi yaparım ben!!" kafasında olmadığınız o kadar belli ki, neden anlaşılamamış, hiç anlamadım.

Tek istediğinizin kaba tabiriyle insan yerine konulup fikrinizin alınması olduğu çok bariz.

Diğer yazdıklarınızı da okudum, annenizle ilgili gerçekten iki seçeneğiniz var. Ya mevcut alanınızı genişletmek için mücadeleye devam edeceksiniz ve tavrı görmezden geleceksiniz, ya da anne bu böyle olmuyor deyip evinizi ayıracaksınız. Başka şansınız yok.
 
Evet başlıktan da anlayacağınız gibi sorunum annem. Konuyu özet geçeyim hemen. Fikirlerinize ihtiyacım var. 25 yaşında , üniversite mezunu ve çalışan bir kızım . İki gün sonra kurban bayramı tatilinde 3 günlüğüne Ayvalık tataflarında bir ev kiralamış annem. Fikrimizi sormadan tabi. Ben denizi girmekten hiç hoşlanmam, bunu herkes bilir. Şu 3 günlük tatilimi de bu onlarla giderek öldürmek istemiyorum. Çünkü hiçbir zevk almadan gidip gelmiş olacağım. Sorun şu ki anneme onlarla gitmek istemediğimi söylememe rağmen bunu asla anlamıyor. Hala bir birey olduğumun ve her yere küçük çocuk gibi elimden tutarak götüremeyeceğinin farkında değil. Soyadım aynı olduğu sürece onun kurallarının geçerli olduğunu, eğer istemiyorsam evden gidebileceğimi söylüyor; sunduğu imkanlardan mahkum bırakarak ders vermeye çalışıyor. Arabasını vermemek, kartlarımı iptal ettirmek gibi mesela. Ki ben 1 yıldır kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, maddi olarak hiçbir talebim ve beklentim yok . Yani konuşulmuyor , kafasında neyse odur doğru. Napacağımı bilmiyorum. Onlarla gitmeyeceğim ama sonrasında aylarca aynı evin içerisinde konuşmayacak, surat yapacak, bunu yaşadım biliyorum ve tekrar tekrar aynı şeyleri yaşamaktan çok yoruldum. Ne yapmalıyım. Bir birey olduğumu ve kendi hayatımın olduğunu hatırlaması için gitmemekte ısrarcı olmam gerektiğini düşünüyorum. Sizce ne yapmalıyım? Teşekkür ederim şimdiden .
Bana sormadan plan yaptığı için değil ama tavrı ve söylemleri yüzünden gitmeyebilirdim. Eğer o sözleri tavrı olmasaydı sırf ailem istiyor onlarla vakit geçiririm ille denize girmek zorunda değilim oralarda farklı yerler gezerim vs diye düşünürdüm, ailelerimiz bizi büyütürken istemedikleri halde neler neler yaşıyorlar diye düşünerek giderdim . Ancak annemizin tavrı o kadar çirkin ki ben sanırım gitmem madem caliaiyosunuz tüm imkanlarını alsın. Evden taşınmak zorunda değilsiniz hatta tasinmayin. Çünkü evden ayrılmak çok daha büyük bi sorun oluşturur gerek yok
 
Evet evet kesinlikle değil. 3 güncük yani nolacak , incilerim mi dökülecek sanki gitsem . Ama sorunum bu değil. Birşeyler baskı ve zorlamayla yaptırmaya çalışması. Bunu başaramayınca farklı yollara başvurması🤷🏻‍♀️
Olmaz ama, dogurdu buyuttu diye tatil de olsa bu baskiyi yapmaya hakki yok.
Bal sevmeyen birinin agzina ay nolur ye cok tatli diye bal sokarsaniz o zehir olur.

Anne olunca saygi duymaktan muaf olmuyoruz.
Keske bunu butun anneler anlayabilse.
Sorsaniz hem ozgur olmanizi ister, hemde boyle kukla yapmaya calisir...
 
Yani yazdıklarınızdan "heyuuu ben özgürüm, anam babam da kimmiş, istediğimi yaparım ben!!" kafasında olmadığınız o kadar belli ki, neden anlaşılamamış, hiç anlamadım.

Tek istediğinizin kaba tabiriyle insan yerine konulup fikrinizin alınması olduğu çok bariz.

Diğer yazdıklarınızı da okudum, annenizle ilgili gerçekten iki seçeneğiniz var. Ya mevcut alanınızı genişletmek için mücadeleye devam edeceksiniz ve tavrı görmezden geleceksiniz, ya da anne bu böyle olmuyor deyip evinizi ayıracaksınız. Başka şansınız yok.
Evet evet kesinlikle öyle özgürlük derdim yok , bunun bilincindeyim. Ama bu yaşta beni bu kadar kısıtlama annecim, zaten evlenince bazı şeyleri kısıtlayıp hayatımı daraltmak zorunda kalıcam bana fırsat ver ve sana herşeyi anlatayım bil nerde ne yaptığımı diyorum. Sonrasında keşke yapsaydım keşke gitseydim demek istemiyorum diyorum. Yani büyük ihtimalle ısrarcı olucam gitmemek konusunda. Öncesinde tartışmadan sesler yükselmeden anlatıcam yine. Ama yine ağır konuşacak eminim. Ben denedim insanca konuşmayı deyip gerekirse hır gür çıkmasına engel olmayacağım. Gerçekten çok teşekkürler ederim🙏🏻 Zaman ayırıp çok güzel açıklamışsınız. ❤️
 
Olmaz ama, dogurdu buyuttu diye tatil de olsa bu baskiyi yapmaya hakki yok.
Bal sevmeyen birinin agzina ay nolur ye cok tatli diye bal sokarsaniz o zehir olur.

Anne olunca saygi duymaktan muaf olmuyoruz.
Keske bunu butun anneler anlayabilse.
Sorsaniz hem ozgur olmanizi ister, hemde boyle kukla yapmaya calisir...
Yazmayı unuttuğum şeyi yazmışsınız. Kızını neden okuttun diye sorsanız muhtemelen kimseye muhtaç olmasın; özgür olsun; dilediğini yapsın diye okuttum der. E o zaman bu yaptığı ne? 🤷🏼‍♀️
 
Back
X