- Konu Sahibi athenenoctua
- #1
yine tartıstık... onunla her konustugumda sinirlerim bozuluyor. hergecen gun kendime guvenimi yitiriyorum
yılbasından beri icime sindiremedigim bir sey var, iki gundur kafamı dagıtmak icin ugrastım ama olmuyor, belki sizlerle paylasırsam rahatlarım.
bu yaz erkek arkadasımın ailesiyle tanıstım, yemek yedik sohbet muhabbet... gayet iyi davranmıslardı.
kuruntu diyeceksiniz fakat beni sevmediklerini istemediklerini hissediyorum. ogullarını paylasmak istemedikleri icin mi yoksa beni mi begenmediler bilmiyorum. bunu kafama cok takmamaya calıssam da kendime hakim olamıyorum.
ornegin erkek arkadasım yeni işe girdi, ev tuttu. o surecte evi hazır olmadıgı icin bende kaldı.
annesiyle her aksam konusmalarına ragmen bir kez bile bana selam gonderilmedigi gibi evi kurmaya yardıma geldiginde de benimle gorusmedi. kalması icin evime davet ettim cevap gelmedi. cok sonra tesekkur etmisti soylemeyi unuttum dedi erkek arkadasım.
evi kurulduktan sonra bizimki hafta sonları yine bana geldi, beraber kahvaltı yapıyoruz veya dısarı cıkıyoruz vs. ama annesiyle konusmasından anlıyorum, kendi evinde oturmasını istiyor. işe basladıgı ilk haftalar hep ben ilgilendim, simdi gelmesi sorun oldu niyeyse,
kendimi pansiyon sahibi gibi hissettim...
annesiyle araları acılmıs sanırım, bu sefer kızkardesi aradı abi evinde niye kalmıyorsun diye...
en sonunda patladım. erkek arkadasım ailesi icin tek kelime soyletmez ben de soylemem zaten. ama annen beni ne sanıyor dedim.
o gun bugundur bize gelme dedim, o da kırıldı neyse sonra barıstık.
fakat dısarda bile gorustugumuzde annesi aradıgında tamam biraz sonra arkadasların yanına gecegim veya eve gidecegim vs diyor.
pardon ben ne oluyorum...?
kuruntu mu bilmiyorum ama sanki adımı duyunca ana-kız trip atıyorlar.
yılbası gunu de oyle dısarıda kutlama falan yapmak istemedim, beraber sarap aldık 1-2samimi kisiyle evdeyiz.
gece 12 olunca herkes ailesini aradı, annem arkadaslarına selam soyle kızım dedi, X e de selam soyledi. normali bu bence.
erkek arkadasımın ailesinin kadınlarından selam sabah yok. daha sonra babasını aradı, o da arkadaslarına ve a.noctuaya selam soyle iyi eglenceler oglum demis, cok sevindim. ailede ilk defa kabullenilmenin isaretini bulmusum gibi... ne stres yapmısım meger.
bu arada ben birkac gun once demistim ki bak artık calısıyorsun, maasında fena degil, gel annene kızkardesine hediyeler alıp kargo ile yollayalım cok mutlu olurlar... gerek yok ya dedi kestirip attı. ya da beni karıstırtmak istemedi.
sonra yılbasından sonra bir ara kardesiyle konusuyorlar, teknik bir problem varmıs. noldu onemli bir sey mi var diye sordum, bir ters davrandı ki sormayın, kardesinin adını agzıma alamıyorum. ben de misafir var demedim konustum, ne bu halin kendine gel dedim ama biraz sesim yukseldi. oyle gergin gergin kaldık.
biraz uzun kusura bakmayın. cok mu abartıyorum sizce?
bu konuda ergen gibi hissediyorum, mantikli dusunemiyorum. belki 3.bir göz daha iyi tahlil eder umidiyle size yazdım.
yılbasından beri icime sindiremedigim bir sey var, iki gundur kafamı dagıtmak icin ugrastım ama olmuyor, belki sizlerle paylasırsam rahatlarım.
bu yaz erkek arkadasımın ailesiyle tanıstım, yemek yedik sohbet muhabbet... gayet iyi davranmıslardı.
kuruntu diyeceksiniz fakat beni sevmediklerini istemediklerini hissediyorum. ogullarını paylasmak istemedikleri icin mi yoksa beni mi begenmediler bilmiyorum. bunu kafama cok takmamaya calıssam da kendime hakim olamıyorum.
ornegin erkek arkadasım yeni işe girdi, ev tuttu. o surecte evi hazır olmadıgı icin bende kaldı.
annesiyle her aksam konusmalarına ragmen bir kez bile bana selam gonderilmedigi gibi evi kurmaya yardıma geldiginde de benimle gorusmedi. kalması icin evime davet ettim cevap gelmedi. cok sonra tesekkur etmisti soylemeyi unuttum dedi erkek arkadasım.
evi kurulduktan sonra bizimki hafta sonları yine bana geldi, beraber kahvaltı yapıyoruz veya dısarı cıkıyoruz vs. ama annesiyle konusmasından anlıyorum, kendi evinde oturmasını istiyor. işe basladıgı ilk haftalar hep ben ilgilendim, simdi gelmesi sorun oldu niyeyse,
kendimi pansiyon sahibi gibi hissettim...
annesiyle araları acılmıs sanırım, bu sefer kızkardesi aradı abi evinde niye kalmıyorsun diye...
en sonunda patladım. erkek arkadasım ailesi icin tek kelime soyletmez ben de soylemem zaten. ama annen beni ne sanıyor dedim.
o gun bugundur bize gelme dedim, o da kırıldı neyse sonra barıstık.
fakat dısarda bile gorustugumuzde annesi aradıgında tamam biraz sonra arkadasların yanına gecegim veya eve gidecegim vs diyor.
pardon ben ne oluyorum...?
kuruntu mu bilmiyorum ama sanki adımı duyunca ana-kız trip atıyorlar.
yılbası gunu de oyle dısarıda kutlama falan yapmak istemedim, beraber sarap aldık 1-2samimi kisiyle evdeyiz.
gece 12 olunca herkes ailesini aradı, annem arkadaslarına selam soyle kızım dedi, X e de selam soyledi. normali bu bence.
erkek arkadasımın ailesinin kadınlarından selam sabah yok. daha sonra babasını aradı, o da arkadaslarına ve a.noctuaya selam soyle iyi eglenceler oglum demis, cok sevindim. ailede ilk defa kabullenilmenin isaretini bulmusum gibi... ne stres yapmısım meger.
bu arada ben birkac gun once demistim ki bak artık calısıyorsun, maasında fena degil, gel annene kızkardesine hediyeler alıp kargo ile yollayalım cok mutlu olurlar... gerek yok ya dedi kestirip attı. ya da beni karıstırtmak istemedi.
sonra yılbasından sonra bir ara kardesiyle konusuyorlar, teknik bir problem varmıs. noldu onemli bir sey mi var diye sordum, bir ters davrandı ki sormayın, kardesinin adını agzıma alamıyorum. ben de misafir var demedim konustum, ne bu halin kendine gel dedim ama biraz sesim yukseldi. oyle gergin gergin kaldık.
biraz uzun kusura bakmayın. cok mu abartıyorum sizce?
bu konuda ergen gibi hissediyorum, mantikli dusunemiyorum. belki 3.bir göz daha iyi tahlil eder umidiyle size yazdım.
Son düzenleme:
