canım ya bizler iyiyiz sen nasılsın bebişin nasıl ?
aynı endişe bendede var neden bilmiyorum hepsi sezeryan yanlısı gerçi benim doktorum ne sezeryan ne normal birşey demiyor sen nasıl istersen diyor ama ben anormal birşey olmadıkça normali teşvik etmesini bekliyorum ama maalesef böyle bir doktor duymadım henüz buda bende güvensizlik yaratıyor off ya bu doktorlar neden böyleeee
Canım selammm. Ben de bir haftadır nete giremiyordum. Mide bulantısı beni yatağa yapıştırdı. Dün de bebişimin kalp atışını duydum ilk kez. İçim rahatladı a.s. Sen nasılsın anlat :)
geçmiş olsun tatlım ilk zamanlar çok oluyor mide bulantısı ama geçer inşallah bende iyiyim grip oldum ama daha iyiyim şimdi bebeişimde iyi kızımız oluyor adınıda zeynep koyduk herşey yolunda şükürler olsun:CüvCüv:
merbalar ;:CüvCüv:
antalyalı hamiş olarak bende aranıza yeni katıldım herkese selamlar
hoşgeldin canım hangi doktora gidiyorsun
herkese günaydın nasılsınız benimde 19 mayısta sezeryanım Allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin inşallah
canım sağlıkla al bebeişini inşaşşalh kucağına rahat kolay bir doğum dilerim şimdiden gözünüz aydın canım bize mutlaka yaz uygun olduğunda merak ederiz
:bbo:BENDE ÜZLDÜM NASIL LAFLAR ÖLE ONLARR ALLAH HERKESİN GÖNÜLE GÖRE VERSİN ARKDŞLAR DOKTORUMUZU İYİ SEÇMEMİZ LAZIM :1closedeyes:
BU ARADA KZIMIZ YOLDA YAKLAŞTI MAYIS 17 İ BEKLİORUS :1hug::CüvCüv:
maşallah az kalmış darısı başımıza:CüvCüv:
merhabalar kızlar uzun zamandır topiğe bakamadım çünkü acil doğum yaptım kontrole gitmiştik bebeğin kalp atışları çok yavaşlamıştı hemen ertesi gün ameliyata aldı doktor yani sezeyanla doğum yaptım 12 günlük oldu kızım 3700 gr doğdu gayet sağlıklı sütümde geldi allahtan hemen 3 hafta erken doğmuş oldu lara hastanesinde yaptım doğumu çok güzel ililendiler çocuk doktoru kadın d. doktoru sürekli gelip ilgilendiler 1 gün yattım zaten ama 4.günde anca kendim yürüyebildim ama hala hamile gibiyim karnım inmedi tamamiyle allah hepinize hayırlı doğumlar nasip etsin:):)):
canım ya geçmiş olsun tebrikler ne güzel kavuştun bebişine allah sağlıkla mutlulukla büyütmek nasip etsin bizi habersiz bırakma yaz emi tavsiyelerinide yaz tulummu alalım alt üstmü mesela :)
Hepinize tşk.ederim. öyle yoğun bir tempoya düştüm ki ancak fırsat buluyorum uyuttum herkesi:)
kısaca anlatmaya çalışacağım.. perşembe 2 de girecektim ama ben aç kalamıyorum şekerim dşüyor. erken gidip serum takılmasını istedim..en son 10 a kadar meyve suyu içtim 11 e kadar su sabah 7 ye doğru çorba içmişitm...epidural olacaktım ama narkoz almam gerekirse diye de yememem iyi idi....
odama yerleştik, serum için doktorumu gördüm.. tam takıldı hadiii ameliyathaneye gidelim dediler...indik aşağıya... eşime neler neler söylemek istiyordum bana birşey olursa 4 yaşındaki oğluma bebeğe iyi baka falan diye.. ama sölerken ağlayacağımdan korkup sustumm.. çok duygulu idim çünkü.. ayrıldık.. benimle ilgilenen bebeği giydirecek olan ebe bana bebeği giydireceği yeri gösterdi sakinleşmem için.. sonra amelyathaneye girdim.. üzreimdeki yeşili çıkarıp yat dediler... çıkarken zorlandımm. yardım ettiler. epidural için arkaya yana dediler yanaştırdılar popom sedyede kat yerine boşluğa denk geldi.. ben de öle olması gerektiğini dşündüm ve sesimi çıkarmadım...öne doğru eğilmemi istediler..vücut değil sadece kafa eğilecek. soru işareti gibi dediler ve iğneyi soktu ama sokarken pozisyonda sorun var deyip yarıdm istedi ebden.. ebe üstüme çullandı bastırdı..tekrar denedi.. girdi girdi ama acı hissetimm. nefes bile almıyordum nerdeyse acıyor diyemedim tabi:) Allahtan uzmana güveniyordumm hatta sırf epiduralden korkuma burayı seçtim ve de doktoruma tabii...neyse sorun var dedi ve durdu ben o sırada üstüme abanan ebeye acıyor dedim ve acıyormuş dedi ve çıktı.. nerde sorun varfalan diye irdelerken ben popom çukurda dedim. aaa deiler ve biraz geri geldim.. tamam dedi ve bundan sonra hiç ama hiç ac ı hissetmedim...duymadım bile... daha sededen aşağıya kayarken bacaklarım ve popm uyuşmuştu bile.....ama korkmuştum açıkçası.. heyecandan korkudan titremeye başladım.. tansiyonum düştü sanırım titriyorum dedim... baktılar hemen.. ama titremem artmıştı sankii. doktorum uyumak istermisin sakinleştirici verelim dedi.. ben ama bebeğimi görmek istiyorum görecek miyim dedim...az veririz görrsün dedi... ondan sonra uyumuşum... birden gözlerimi açtım ameliyathanedeyim hala bebeğim bana doğru geliyor....yarabbim ağzımda maske bebeğime baktım.. kordon kanı için gelen arkadaş resimimizi çekti....çok mutluydum... sonra tekrar uyudum... ondan sonra işimin bitip ameliyathaneden çıkışda uyandım..o kadar karamsardım ki o anı hiç göremeyecğimi düşünüyordum.. herkese mutlulukan sarhoş olmuş gibi teşekkür edip durduğumu hatırlıyorum........ve filmlerdeki gibi sedye ile çıakrken tavan gözümün önünde kayıyordu....yatağıma aldılar benii..bir süre sonra midem bulandı kusacaktım... ama kusmamalıydımm..ablam hemen hemşieyi çağırdı iğne yaptılar sonra geçti...arada yine bulandı ama çok değil.. bacaklarımı hisstememek çok ilginçç.. dokunuyorlar aslında hissediyon ama üstünde sanki kat ve kat yorgan var da üstünden biri doknuyor gibi..
bebeğin şekeri düşmüş hemen mama vermişler devam ediyorlardı, ikidebir gelip kan aldılar... kendi derdimi unuttum. emzirmeye çalışıyrolar ben ayaklarımı hissetmediğimden yardım edemiyorum..ayaklarmı hisstesem hemen dönüp emzirecem kendi canımı bırakıp...zar zor 3-5 saat derken şekeri normale geldi..epiduralin etkisi geçmeden doktorum geldi karnımı bastırdı ama ne acı idi....kanamam olsun diye imiş.... öle işte ağrılarım oldu tabii ama epidurali kullanmadım sonrasında dayanmaya çalıştım.. ağrı kesici iğne yaptırdım 1kez... korktum nedense o yüzden ağrılarla baş başa kaldım....iyi mi yaptım kötü mü bilmem.. bazen boşuna mı savaştım ağrılarla dedim... 5. günü doktora topuk kanı adırmaya gittik o sırada sarlık için de kan aldılar 16,5 çıkmış.. eşime doktor kızmış hemen bebeği getirin yatıracaz diye.. ama diğer çocuğum doktoru fizyolojiktyir gerek yok bebeğinizi sağlıklı dedi. götürmedik hastaneye.. ama içm rahat değil sanki hala sarı..........eşim e sölesem doktora güvenmiyonmu diyeceğinden eminim... ama annelik işte..acabalar başladı..bu arada 1 hafta hiç uyumadık...salı göbeği dştü perşembe yıkadık..banyodan sonra rahatladı uyumaya başladı....gözüm çok korkmuştu hep uyumayack diye... ablam önceki gün gitti. kaldım bütün herşeyle baş başa.... ev işleri... gece uyku yok gündüz dinlenme yok....2 çocuk annesi olmak inanın çok zor.. uykusuz da olsan sabah kalkıp diğer oğlumu kreşe gönderiyorum.. 1 saat uğraşıyorum uyandır , giydir falan.........
fırsat bulunca tekrar yazarım....şimdi oğluş uyanıyor.....Allaha şükür atlattık..inşallah sarılık ta korktuğum gibi değildir beyinde hasar bırakıyormuş çünkü.... dokotrumuza güvenmekle umarım hata yapmıyoruzdur... çünkü 15 değerde olanalr hastaneden yatıyorçç bizim 16,5 idi.. ve şimdi kaç acaba bilmiyorum....kendinize iyi bakın...
canım ya biraz zor geçirmişsin ama bitmiş şükür geçmiş olsun bütün ağrılar geçer elbet bebeğin iyi olsun gerisini unutulur çok tebrik ediyorum seni sayfamız ne güzel oldu bebeğine kavuşanlar çoklaştı bize haber verin bebeklerinizi anlatın emi bizimde kızımız oluyor zeynebimiz belli oldu çok mutluyumhihoyyyt