Apartman hayatindan benim gibi nefret eden var mi ana mecburen oturnak zorunda kalan?

B

birevimolsun

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
29 Şubat 2024
90
-10
3
36
12 katli bir apartmanın 9.katindayiz sehir merkezindeyiz.anlatamam her yer apartman ruhum eziliyor öluyor nefret ediyorum asagida oturacak yer yok.cocuklarin oynayacağı an yok.bu durum bir bana mı anormal geliyor? Apartmanda yaşamı normal ve sağlıklı bulmuyorum ama mustakil imkanı da yok.komsuluk olayı da yok burada.e şimdi idare ediyoruz yaşlanınca nasil olacak nasil yaşayacağız buralardayım? benim gibi hisseden varsa dertlesebilir miyiz ?
 
KudrAlobar .!.:
Apartmanda yaşadığım için çok mutluyum diyen yoktur sanırım. Şartlar bunu gerektirdiği için mecburen katlanıyoruz çoğumuz.
Genişletmek için tıkla...
Ya aynen öyle ama toprak görmeden bir ağaç altında oturmadan hayat gidiyor.ven bu konuyu bu günlerde bayağı takinti yaptim.ruhum eziliyor önceden daha iyiydim nasil normale donecegim
 
Ya apartmanda yaşadığım için mutsuzum diyemem çok şükür komşularımız çok anlayışlı mahallemiz çok iyi bunların da etkisi var tabi ama imkanım olsa müstakil evde yaşamak kat be kat daha fazla mutlu ederdi beni tabi :)
 
Khomyuk .!.:
Apartman zaten sevilecek bir şey değil.
Ben de müstakil evi tercih ederdim.
Ama hepimiz mecburuz. Bu nüfusla herkes müstakil oturamaz. Yapacak bir şey yok çekiyoruz işte
Genişletmek için tıkla...
Iste nüfus neden yıkılıyor merkeze Avrupa'daki evlerin çoğu neden mustakil.biz yanlış yapıyoruz nüfusu merkezlere yigiyoruz.
 
Birkaç ay öncesine kadar çok dert etmiyordum ancak iş nedeniyle görece daha küçük bir şehre geldik ve apartmanda yaşamak burada iyice batmaya başladı bana da.
 
Ben apartmanda doğdum büyüdüm.

Dedelerimin de evleri apartmandı. Köyde evleri vardı. İki katlı müstakil.

3 katlı 400 m2 villada yaşadım eski eşimle. Yapamadım.

Bahçeli evlerden kertenkele, fare, böcek geliyordu. Ağlardım. Çözüm bulamazdım.

Ev yerle bir zeminde olunca sanki sokakta oturuyormuşum ve hep izleniyormuşum gibi tuhaf duygulara kapılıyordum.

Doğayı yeşilliği seven insanlar için apartmanda yaşam eziyet oluyordur doğrudur.

Bizim ülkemiz yatay mimariye uygun değil maalesef. İş ve eğitim imkanları ile kültürel sanatsal aktiviteler hep batıda. Bu yüzden nüfus aşırı yoğun, dikey yapılaşma zorunluluk ve deprem olduğunda vay halimize.

Komşuluk olayını hiçbir zaman sevemedim.
Genel olarak mıc mıc ilişkilere samimiyete gelemiyorum.
 
Müstakil ev düşünenler ilçelerden arsa alıp yavaş yavaş ev yaptırıyor mesela. Bizim bir arkadaş zamanında Sapanca taraflarından arsa almış. Yavaş yavaş yaptırmış evini. Bitince de tayinini isteyip gitti. Ben de müstakil ev sevmekle beraber onun işi, temizliği, faresi, böceği, bakımı ne olacak diye dertlenenlerdenim zor da ısınır hem
 
Ben seviyorum apartman hayatını ya.
Altım, üstüm, sağım, solum daire. Müstakilde hırsız girer falan diye daha çok korkarım tetikte uyurum mesela bana iyi gelmez.

Bizde bayağı büyük bahçe var ama, bahçede vakit geçirebiliyoruz hem biz hem çocuklar. Yetiyor o yani. 6. Kattayım, daha aşağıda olsam da mesela böcek falan olur diye korkardım. Ağaçlar falan geliyor 3-4. Kata kadar.

Hem bu kadar toplu yaşam olunca bahçe falan bile düzenli, müstakil olsa o işlerle benim de ilgilenmem gerekir ucundan da olsa. Yok ben almayayım.

Allah affetsin ama ben beton seviyorum galiba biraz.
 
Ben de baş edemem müstakil evle. Mümkünse annemin ya da kayınvalidemin evi müstakil olsun, ben onlara gideyim. Sonra tekrar evime, apartmanıma döneyim.
 
Bizde cok katlı bir apartmanda oturuyoruz ben 20. kattayım. Çok komsuculuk sevmediğim için memnunum halimden. Havuz,park yürüyüş yolu vs. olunca da insan kendini aksamları ya da haftasonları sehir gürültüsünden uzaklaşmış hissediyor. Ben mesela müstakil bir ev değil de oturduğum yerde giriş katında oturmayı cok isterdim. Bahçeleri vs. var yazlık gibi resmen. Çok beğeniyorum. Siz de eger müstakil bir evde yasamak maddi olarak zor olacaksa güzel Bahçeli giriş katında oturabilirsiniz. tabii güvenlik onemli giriş katları için :)
 
Margaret Hale .!.:
Ben de baş edemem müstakil evle. Mümkünse annemin ya da kayınvalidemin evi müstakil olsun, ben onlara gideyim. Sonra tekrar evime, apartmanıma döneyim.
Genişletmek için tıkla...
Benim annemle kv'nin evi müstakil. Memleketlere gidince tadını çıkarıyoruz da oranın işini gördükçe soğuyorum ben. Eşimle bir ara müstakil ev almayı planlasak mı diye konuştuk. Sonra evin içinde sürekli vızır vızır dönen kv geldi gözümün önüne. İşte bahçede odun kıran annem falan. Aman kalsın boşver dedim hiç benlik değil evin önü yeşillik bizim, çıktığım her sokak başında park var ağaçlı yeşilli. Araçla 10 dk mesafede Çamlıca var zaten. Yeşil özlemim yok açıkçası.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…