Arkadaş gerekli mi ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Onu sevmem bunu sevmem diye başlayınca insanlara ister istemez mesafe koyuyorsunuz aslında. Normalde sevmediğin bir özelliği olan insanla diğer yanlarından ötürü idare eder yine yakın olabilirsin. Kimse kendinin aynısı insanlarla arkadaş olmuyor. Ben normalde cimri insan sevmem ama var arkadaş grubumuzda öyle biri, arada dalgasını da geçeriz hatta kendi de kabul ettiği için.
Küfür hiç etmem ama iki lafının birş küfür değilse arada bir ağzından çıktı diye birinin üzerini yineçizmekm. Bir enerji var yakınlık kuracağın insanla aranda o oluyorsa bazı şeyleri görmezden gelirsin. Yoksa kimse kimseyle arkadaş olamaz.
Ya o kadar değil tabii ki
Benim de öyle arkadaşlarım var
Ben dosttan söz ettim
Dost dediğim yanında bazen eşime anlatamadıklarımı anlatabileyim (illa dert değil) saat kaç olursa olsun o çağırsın ben çağırayım görüşelim vs eğlenmeyi de bilsin destek olunacaksa onu da bilsin..


Bazısı dert anlatacak adam arıyorsun diyor da değil..
 
Hayır herkes aman küfür edemeyeceksem falan demiş de ben çocuklu biriyim ve aman nolcak diyemem maalesef
Çocuklu arkadaşlarımın yanında bende etmiyorum zaten. Yanlışlıkla ağzımdan kaçarsa da kaş göz yapıyorlar düzeltiyorum. Bunlar sorun olacak şeyler değil bence.
Sorun sizin soğuk mesafeli yapıda olmanız🤷🏻‍♀️
 
Çocuklu arkadaşlarımın yanında bende etmiyorum zaten. Yanlışlıkla ağzımdan kaçarsa da kaş göz yapıyorlar düzeltiyorum. Bunlar sorun olacak şeyler değil bence.
Sorun sizin soğuk mesafeli yapıda olmanız🤷🏻‍♀️
Evet bunu kabul ediyorum
Fıtratım soğuk yapıda çok kolay ısınabilen sohbet edebilen biri hiç olamadım
Bazen çaba gösteriyorum çünkü önyargı var dışardan insanlar bazen yanlış anlayabiliyor ama yok mizacım bu..
 
Tamam bir siz çocuk psikolojisinden haberdarsınız. Burda herkes çocuklarının yanında dere tepe düz gidiyor 😂
La havle 🤦🏻‍♀️
Bu mesajı bana değil “ nolmuş aman küfür edemeyeceksem” diyenlere yazmalısınız dere tepe düz gidilmiyorsa problem yok onlar için.
 
Merhaba
Ben ailemin yetiştirme tarzı yüzünden sanki herkes “kötü” “güvenilmez” miş gibi yaşadım bu yaşa geldim.(36)
Çevremde canım dost diyebildiğim kimsem yok.3-5 normal arkadaşım var ama asla mesafemi aşamıyorum çoğunlukla haksız da çıkmıyorum güvenmemekle ancak bazen şöyle çok yakın bi dostum olsa da içimi döksem dediğim oluyor..
Eşim iyidir arkadaş gibiyiz bazen ama bazen de beni sadece geçiştiriyor, halbuki o an o kadar konuşmaya ihtiyacım vardır ki..
Ailem var çok da kalabalıklar ama kuru kalabalık hatta en büyük sıkıntılarım hep onlar yüzünden yani onları onlara anlatmam boşa..

Kısaca siz nasıl arkadaş ediniyorsunuz hemen güveniyor musunuz aşırı mesafeli biriyim her an hainlik görecekmişim gibi geliyor dediğim gibi hem ailemin yetiştirme tarzı hem de çevremde gerçekten böyle saçma sapan sebeplerle biten dostlukları görüyorum ve kendime hak verip bu döngü içinde debelenip duruyorum..

Bu yaşa kadar iyiydi ama sanki artık kaldıramıyorum konuşmak istiyorum tek başıma düşündüğüm şeyi biriyle konuşursam hafiflerim ve belki başkasının bakış açısı ile daha farklı düşüneceğim bilemiyorum (defter tutuyorum psikoloğa gittim anlatmak için ama bunlar geçici çözümler bence)
Merhaba
Ben ailemin yetiştirme tarzı yüzünden sanki herkes “kötü” “güvenilmez” miş gibi yaşadım bu yaşa geldim.(36)
Çevremde canım dost diyebildiğim kimsem yok.3-5 normal arkadaşım var ama asla mesafemi aşamıyorum çoğunlukla haksız da çıkmıyorum güvenmemekle ancak bazen şöyle çok yakın bi dostum olsa da içimi döksem dediğim oluyor..
Eşim iyidir arkadaş gibiyiz bazen ama bazen de beni sadece geçiştiriyor, halbuki o an o kadar konuşmaya ihtiyacım vardır ki..
Ailem var çok da kalabalıklar ama kuru kalabalık hatta en büyük sıkıntılarım hep onlar yüzünden yani onları onlara anlatmam boşa..

Kısaca siz nasıl arkadaş ediniyorsunuz hemen güveniyor musunuz aşırı mesafeli biriyim her an hainlik görecekmişim gibi geliyor dediğim gibi hem ailemin yetiştirme tarzı hem de çevremde gerçekten böyle saçma sapan sebeplerle biten dostlukları görüyorum ve kendime hak verip bu döngü içinde debelenip duruyorum..

Bu yaşa kadar iyiydi ama sanki artık kaldıramıyorum konuşmak istiyorum tek başıma düşündüğüm şeyi biriyle konuşursam hafiflerim ve belki başkasının bakış açısı ile daha farklı düşüneceğim bilemiyorum (defter tutuyorum psikoloğa gittim anlatmak için ama bunlar geçici çözümler bence)
Öncelikle merhaba, eşin arkadaşlarının , çevrenin çok olmamasından memnun galiba yani seni olduğu gibi kabul etmiş. Ben biriyle eğer bir görüşmem olsa acaba arkadaşımın olamasından çevremin olmamasını sorun eder, irdeler mi bilemiyorum? Arkadaşlarım var 3 5 tabe ama o lar da farklı uzak yerlerde yaşıyolar, eskisi kadar görüşemiyoruz. Tıpkı sizin gibi 36 yaşındayım, ailemin yetiştirlme tarzından dolayı pek güvenmiyorum insanlara. Fakat bir zamanlar kendimi zorladım. Baktım insanlar nasıl arkadaş kuruyor, iletişim sağlıyor. Bir konuda şikayet yapacaksın, dedikodu yapacaksın, komik olmasa bile güleceksin, gündemi takip edeceksin falan filan. Ama şu yaşta pek öyle olmuyor galiba.
 
Çocuklarım var girdiğim ortamlarda çocuklarım varken olsun be küfür etsin yeterki benimle arkadaş olsun diyemiyorum ben sorry
Çocuklarınızla hep beraber mi olacaksınız arkadaşlarınızla? Derdinizi nasıl dökeceksiniz ? Küfürlü konuşma olmasa bile bir yetişkin muhabbetinin içinde mi vakit geçirip duracak?
 
Merhaba
Ben ailemin yetiştirme tarzı yüzünden sanki herkes “kötü” “güvenilmez” miş gibi yaşadım bu yaşa geldim.(36)
Çevremde canım dost diyebildiğim kimsem yok.3-5 normal arkadaşım var ama asla mesafemi aşamıyorum çoğunlukla haksız da çıkmıyorum güvenmemekle ancak bazen şöyle çok yakın bi dostum olsa da içimi döksem dediğim oluyor..
Eşim iyidir arkadaş gibiyiz bazen ama bazen de beni sadece geçiştiriyor, halbuki o an o kadar konuşmaya ihtiyacım vardır ki..
Ailem var çok da kalabalıklar ama kuru kalabalık hatta en büyük sıkıntılarım hep onlar yüzünden yani onları onlara anlatmam boşa..

Kısaca siz nasıl arkadaş ediniyorsunuz hemen güveniyor musunuz aşırı mesafeli biriyim her an hainlik görecekmişim gibi geliyor dediğim gibi hem ailemin yetiştirme tarzı hem de çevremde gerçekten böyle saçma sapan sebeplerle biten dostlukları görüyorum ve kendime hak verip bu döngü içinde debelenip duruyorum..

Bu yaşa kadar iyiydi ama sanki artık kaldıramıyorum konuşmak istiyorum tek başıma düşündüğüm şeyi biriyle konuşursam hafiflerim ve belki başkasının bakış açısı ile daha farklı düşüneceğim bilemiyorum (defter tutuyorum psikoloğa gittim anlatmak için ama bunlar geçici çözümler bence)
Beni anlatmışsın.Dostum diyebileceğim bir arkadaşım vardı ama ben evlendikten sonra iletişimi kesti.Çok aradım sordum kaç kere gidip sürpriz yaptım baktım sadece ben arayıp soruyorum aramayı bırakınca iletişimimiz de bitti.Eşimle arkadaş gibiyiz ama canımı sıkan bir şey i anlattığımda dedikodu yapıyorsun diyor 😂Halbuki bana yapılan haksızlıktan bahsediyorum.O yüzden anneme anlatıyorum.Gerçi o da zaman zaman anlamıyor beni.Şuanda beni anlayan tek kişi ablam ❤️Sağolsun terapistim gibi.Arkadaşların bi zaman sonra gerçek olmadığını anladığında artık onlara ihtiyaç duymuyorsun.Çalıştığım okuldan bir arkadaşım var onunla fena değiliz.Aynı memleketiyiz sohbetimiz sarıyor.Kalabalığa gerek yok zaten.Bir iki arkadaş yetiyor.
 
La havle 🤦🏻‍♀️
Bu mesajı bana değil “ nolmuş aman küfür edemeyeceksem” diyenlere yazmalısınız dere tepe düz gidilmiyorsa problem yok onlar için.
Çoğu insan en az sizin kadar çocuk psikolojisine hakim. İnsanlar küfürde sorun yok deyince çocuğu öne sürdünüz, öncesinde bahsetmemiştiniz. Küfür eden insanı hayatımdan çıkarıyorum ile çocuğumun yanında küfür edilmesinden hoşlanmıyoruma verilecek cevaplar farklı.

Arkadaşlarınızla görüştüğünüzde sürekli çocuk yanınızda mı oluyor? Çocuksuz bir görüşmeniz yok mu? Eğer öyleyse çocuğun yanında omuza yaslanıp salya sümük ağlamalı bir görüntü küfürden daha çok travma yaratır çocukta.
 
Çocuklarınızla hep beraber mi olacaksınız arkadaşlarınızla? Derdinizi nasıl dökeceksiniz ? Küfürlü konuşma olmasa bile bir yetişkin muhabbetinin içinde mi vakit geçirip duracak?
Genel olarak beraberiz küçükler dert anlatılırken onları uzaklaştırıyorum ama bianda dibinizde bitebiliyor çocuklar o anda o küfür duyulsun istemem
Ha hiç mi duymuyorlar duyuyorlardır illa Geçenlerde sitede otururken 10-12 yaşlarındaki kız çocuklarının dahil aşırı küfürlü konuştuklarını duyduğumda ümidim kalmadı hiç kimseden (ben ne kadar korusam da dışarda öğrenecekler dedim)

Genel olarak iyi insan olsunlar istiyorum ama nereye ne zamana kadar beceririm bilmiyorum..
 
Beni anlatmışsın.Dostum diyebileceğim bir arkadaşım vardı ama ben evlendikten sonra iletişimi kesti.Çok aradım sordum kaç kere gidip sürpriz yaptım baktım sadece ben arayıp soruyorum aramayı bırakınca iletişimimiz de bitti.Eşimle arkadaş gibiyiz ama canımı sıkan bir şey i anlattığımda dedikodu yapıyorsun diyor 😂Halbuki bana yapılan haksızlıktan bahsediyorum.O yüzden anneme anlatıyorum.Gerçi o da zaman zaman anlamıyor beni.Şuanda beni anlayan tek kişi ablam ❤️Sağolsun terapistim gibi.Arkadaşların bi zaman sonra gerçek olmadığını anladığında artık onlara ihtiyaç duymuyorsun.Çalıştığım okuldan bir arkadaşım var onunla fena değiliz.Aynı memleketiyiz sohbetimiz sarıyor.Kalabalığa gerek yok zaten.Bir iki arkadaş yetiyor.
Bu düzeyde Arkadaşlarım var 3-4 tane zaten sanırım sınırı olmayan bi arkadaşlık da bana göre değil 🫢 yapamam yürütemem
 
Bu düzeyde Arkadaşlarım var 3-4 tane zaten sanırım sınırı olmayan bi arkadaşlık da bana göre değil 🫢 yapamam yürütemem
Neyse dert de kalmadı o zaman. Yüzeysel, kurallı, mesafeli arkadaşlıklarla idare edeceksiniz.

Pek hoşunuza gitmeyen şeyler yazdık, sırayla engellersiniz artık. Keşke hayatından insan çıkarmak burada engelleyip susturmak kadar kolay olsa di mi?
 
Ya o kadar değil tabii ki
Benim de öyle arkadaşlarım var
Ben dosttan söz ettim
Dost dediğim yanında bazen eşime anlatamadıklarımı anlatabileyim (illa dert değil) saat kaç olursa olsun o çağırsın ben çağırayım görüşelim vs eğlenmeyi de bilsin destek olunacaksa onu da bilsin..


Bazısı dert anlatacak adam arıyorsun diyor da değil..
Siz bu dediklerinizi yapıyor musunuz?
Bir kuzenim böyle, bizim çocukluğumuz beraber geçtiği için aramız iyi ama o da yakın arkadaş, dost eksikliğinden şikayetçi.
Ortamlarda sessiz, sakindir, adımı hep karşı taraftan bekler. O birileri benle samimi olsun diye beklerken diğerleri başka zamanlarda görüşmeye başlıyor. Eğlenme sıfır onda mesela, biz kuzenler olarak bile hadi bir gece kahvesi içelim diye düşünsek en son aklımıza o geliyor doğruya doğru.
Benim dostum dediğim insanlar yanlarında en saçmaladığım, rahat olduğum insanlar, dert anlatmak da bunun içine giriyor ama sürekli sürekli kimse istemez bunu doğruya doğru, birinin sıkıntısı varsa bile biraz anlatınca ben kafa dağıtmaya geldim diyerek konuyu kendi kapatıyor.

Sizin konunuzdan kocama anlatamıyorum, akrabalarıma anlatamıyorum bana dert anlatacak biri lazım gibi anlaşılıyor çünkü onun üzerinde durmuşsunuz daha çok.
 
Son düzenleme:
Bu not verme olayı bende de çok var belki de ondan yalnız kalıyorum
Misal argo ağızlı insan sevmem fark ettiğim anda bi daha görüşmem ya da kıskançlık sezdiğim birini ve ya her mevzuyu siyasete getirenleri..
Ama bu kadar seçici olmak da yoruyor çünkü öyle kafamdaki bi arkadaş yok bulamıyorum 😂 ha bende de eksikler kusurlar vardır ama genel olarak saygı çerçevesinde ilişkiler kuran biriyim bu da beni yalnızlaştırdı

Ederim
Bi kere aşırı saygılı biriyim asla çizgimi aşıp gerekli gereksiz soru sormam empati yeteneğim aşırı yüksek karşımdakini düşünerek her cümleme başlarım
Böyle bi arkadaşım olsun isterim
Aslında temkinli olmam şöyle oluyor misal küfürlü konuşan biriyle arkadaş olamıyorum ya da haddinden fazla eleştirel yapıdakilerle..
İnsanız kusurlarımız olur ama bazısı aldığın nefese kadar eleştiriyor bu da beni o kişiden soğutuyor
Açık aramak değil benimki enerjim tutmuyor kafama yatmıyor karakteri.
Açık konusayim senin gibi ben soyleyim böyleyim diye kendini öven insan sevmem, çünkü hep tam tersi çıkar yani neden kendini övme ihtiyacı duyar ki hir insan, biriyle arkadaş olacaksam ki insanlara bununla arkadaş olur muyum diye yaklaşmam ama olacaksam da kesinlikle kendini öven insandan uzak dururrum, onun dışında arkadaşlık dostluk kendi kendine gelişir çocuk değiliz ki arkadaş olalım mı diye soralım...insanlara bu bana yanlış yapar mı diye yaklasirsaniz olmaz ayrıca nasıl hayatlarıniz var ki ne yanlısı yapabilir ayağını mi kaydiracak, holdingi mi batiracak en fazla arkandan dedikodu yapar sen de uzaklasirsin
 
Benim babamla problemlerim çok fazla. Babam kimseyle geçinmeyen psikiyatrik problemleri olan biri. Çocuklukta kardeşiyle ve babasıyla travmaları var ondan muhtemelen o da. Arkadaşı ve akrabası yok görüştüğü. Herkes kötü vs. Annem daha saf biri ve onun etkisi altında babama çok güveniyor. Babam birilerine kötü diyorsa kötüdür. Yani böyle büyüdüm.
Bu sebeple biraz ben de böyleyim. Çok kalabalık bir arkadaş çevrem var. Lise üniversite iş yerlerim mahalle komşu sosyalim bence. Ama kimseyle samimi değilim. Herkesle sınırım belli. Ben de rahatsızım bundan 🥺
Hani şöyle birini arayayım da derdim var dertleşelim kimsem yok. Kimseye özel derdimi açamam. Herkesin bunu bana karşı kullanacağını düşünüyorum. Birinin azıcık bir insani zaafından onu kötü ilan ediyorum içimde ve daha da kontrollü davranıyorum.
Ben de psikoloğa gidiyorum ama daha buna sıra gelmedi 😂😂😂😂
 
Eleştiriye de inanılmaz açıksınız 🧿
Aradığınız arkadaşlığı anlatırken gülmek şakalaşmak yok. İstediğiniz şey “omzunda ağlamak” siyaset yapmaması, yanında konuştuğunuz sıradan şeylerden bile bahsetmemesi.
Farkında mısınız? Hep ben ben ben.
Yazlığınızı açıp sonra maddi olarak ödeme kafasına giriyorsunuz mesela.
Siz hep kendinizi koruyacaksınız.
Siz hep dert anlatacaksınız.
Ama insanlar dert anlatamayacak. Evet siyaset de bir derttir mesela.
Türkan Şoray gibi kurallarınız var.
Niye arkadaşım yok demeyin diyoruz.
Böyle bir profil pek tercih edilmez.
Tıpkı sizin gibi. 👏
Gülmeyecek şaka yapmayacak dediğimi hatırlamıyorum net siz okuduğunuzu anlamıyorsunuz kitap önereyim size okuyun ?
Hep dert dinleyecek dediğim de yok ama gerekirse dertleşiriz gerekirse eğleniriz yanında rahat olayım dedim
Arkadaşım yok demedim arkadaşım çok ama dost yok dedim
Siz bu dediklerinizi yapıyor musunuz?
Bir kuzenim böyle, bizim çocukluğumuz beraber geçtiği için aramız iyi ama o da yakın arkadaş, dost eksikliğinden şikayetçi.
Ortamlarda sessiz, sakindir, adımı hep karşı taraftan bekler. O birileri benle samimi olsun diye beklerken diğerleri başka zamanlarda görüşmeye başlıyor. Eğlenme sıfır onda mesela, biz kuzenler olarak bile hadi bir gece kahvesi içelim diye düşünsek en son aklımıza o geliyor doğruya doğru.
Benim dostum dediğim insanlar yanlarında en saçmaladığım, rahat olduğum insanlar, dert anlatmak da bunun içine giriyor ama sürekli sürekli kimse istemez bunu doğruya doğru, birinin sıkıntısı varsa bile biraz anlatınca ben kafa dağıtmaya geldim diyerek konuyu kendi kapatıyor.

Sizim konunuzdan kocama anlatamıyorum, akrabalarıma anlatamıyorum bana dert anlatacak biri lazım gibi anlaşılıyor çünkü onun üzerinde durmuşsunuz daha çok.
belki de onu çok dile getirdim ama dert dinleyicisi asla aramıyorum şükür bi derdim yok 🙏🏼 😁 aksine dağa çok güzel vakit geçirmek istediğim arkadaş isterim çevremde.
Arabam var hadi gel bi kahve içelim desin gideyim hemen bu kafadayım
Kocama anlatamıyorum dediğim her zaman dert Değil misal bi elbise bile gösterince sen bilirsin diyor yorum yapmıyor tamam bütün erkekler genel olarak böyle ama bazen sıkıcı oluyor bu da.
 
Eleştiriye de inanılmaz açıksınız 🧿
Aradığınız arkadaşlığı anlatırken gülmek şakalaşmak yok. İstediğiniz şey “omzunda ağlamak” siyaset yapmaması, yanında konuştuğunuz sıradan şeylerden bile bahsetmemesi.
Farkında mısınız? Hep ben ben ben.
Yazlığınızı açıp sonra maddi olarak ödeme kafasına giriyorsunuz mesela.
Siz hep kendinizi koruyacaksınız.
Siz hep dert anlatacaksınız.
Ama insanlar dert anlatamayacak. Evet siyaset de bir derttir mesela.
Türkan Şoray gibi kurallarınız var.
Niye arkadaşım yok demeyin diyoruz.
Böyle bir profil pek tercih edilmez.
Tıpkı sizin gibi. 👏
Gülmeyecek şaka yapmayacak dediğimi hatırlamıyorum net siz okuduğunuzu anlamıyorsunuz kitap önereyim size okuyun ?
Hep dert dinleyecek dediğim de yok ama gerekirse dertleşiriz gerekirse eğleniriz yanında rahat olayım dedim
Arkadaşım yok demedim arkadaşım çok ama dost yok dedim
Siz bu dediklerinizi yapıyor musunuz?
Bir kuzenim böyle, bizim çocukluğumuz beraber geçtiği için aramız iyi ama o da yakın arkadaş, dost eksikliğinden şikayetçi.
Ortamlarda sessiz, sakindir, adımı hep karşı taraftan bekler. O birileri benle samimi olsun diye beklerken diğerleri başka zamanlarda görüşmeye başlıyor. Eğlenme sıfır onda mesela, biz kuzenler olarak bile hadi bir gece kahvesi içelim diye düşünsek en son aklımıza o geliyor doğruya doğru.
Benim dostum dediğim insanlar yanlarında en saçmaladığım, rahat olduğum insanlar, dert anlatmak da bunun içine giriyor ama sürekli sürekli kimse istemez bunu doğruya doğru, birinin sıkıntısı varsa bile biraz anlatınca ben kafa dağıtmaya geldim diyerek konuyu kendi kapatıyor.

Sizim konunuzdan kocama anlatamıyorum, akrabalarıma anlatamıyorum bana dert anlatacak biri lazım gibi anlaşılıyor çünkü onun üzerinde durmuşsunuz daha çok.
belki de onu çok dile getirdim ama dert dinleyicisi asla aramıyorum şükür bi derdim yok 🙏🏼 😁 aksine dağa çok güzel vakit geçirmek istediğim arkadaş isterim çevremde.
Arabam var hadi gel bi kahve içelim desin gideyim hemen bu kafadayım
Kocama anlatamıyorum dediğim her zaman dert Değil misal bi elbise bile gösterince sen bilirsin diyor yorum yapmıyor tamam bütün erkekler genel olarak böyle ama bazen sıkıcı oluyor bu da.
Açık konusayim senin gibi ben soyleyim böyleyim diye kendini öven insan sevmem, çünkü hep tam tersi çıkar yani neden kendini övme ihtiyacı duyar ki hir insan, biriyle arkadaş olacaksam ki insanlara bununla arkadaş olur muyum diye yaklaşmam ama olacaksam da kesinlikle kendini öven insandan uzak dururrum, onun dışında arkadaşlık dostluk kendi kendine gelişir çocuk değiliz ki arkadaş olalım mı diye soralım...insanlara bu bana yanlış yapar mı diye yaklasirsaniz olmaz ayrıca nasıl hayatlarıniz var ki ne yanlısı yapabilir ayağını mi kaydiracak, holdingi mi batiracak en fazla arkandan dedikodu yapar sen de uzaklasirsin
ben başkasına kendimi övmem ki aksine kendimi gizlerim utanırım kibirli sanmasınlar diye..
En fazla dedikodu yapar diyorsunuz ben kafaya takarım işte çok üzülüp uykusuz kalan biriyim daha nolsun 🫢
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X