Arkadaş sorunları

benim genelde arkadaşlık ilişkilerim iyidir, hem kendi arkadaşlarımla hem de eşimle olan ortak arkadaşlarımızla da sık sık dışarıda görüşür bir şeyler içeriz. dertse dert, keyifse keyif her şeyi konuşuruz. ama öyle her gün mesajlaşma, niye aramadın niye çağırmadın yoktur aramızda. fakat farkettiğim bir şey var ki insanların birbirine tahammülü kalmamış. her ortamdan arkadaş edinebilecek ben bile artık duruldum her hafta görüştüğüm 15 yıllık arkadaşımla aramıza kendi sıkıntılarından dolayı mesafe girdi, ona bile eskisi kadar üzülemiyorum.
 
Less-is-More .!.:
Para yok, insanlar nasıl çıksın?
Genişletmek için tıkla...
İşte buna katılıyorum.
Eskiden olsa gezeyim de ne olursa diyen ben bu haftasonu şehir dışı için söz vermiş bulundum arkadaşlarıma şimdiden içim içimi yiyor masrafları düşünmekten :) bir daha söz verir miyim sanmam.
 
Bence ulkecek kafayı yedik. Ekonomik koşullar, sosyal dengesizlik, kültür hayatının çöküşü. Grupça görüşmek en iyisi. İkili görüşmeler beni de boğmaya başladı. Bir taraf dert anlatan diğeri sürekli dinleyen.
 
İnsanlar samimi içten olsalar dertleride dinlenir ama bazı insanlar sadece ben anlatıyım ben konusuyum dinlesin diye düşünüyor. Son zamanlarda hayatımdaki herkes öyle. Ya sen anlatıyorsun tamam ama benimde dertlerim var bi anlatmaya başlıyorsun takmıyor e bunu görünce insan soğuyor. İnsanlara benimde tahammülüm kalmadı bide ben ya aşırı samimi olmayı seviyorum ya da sadece merhaba merhaba. Samimiyetsiz arkadaşlıkları sevmiyorum sevemiyorum.
 
Bilmem,benim son yıllarda bir sürü tatlı yeni arkadaşım oldu, eskisine oranla daha kaliteli bir arkadaş cevrem var. Konseri tiyatrosu olan, pikniği gelen arar sorar
Bence siz de yeni yeni çevrelere girin,yeni arkadaslar edinin. Çeşit çok olunca gönlünüze uyanlara bir özen gosterirsiniz, bağlarıniz derinlesir:)
OrangePurple .!.:
hep tek taraflı itmeyle mi olacak dışarı çıkıp sosyalleşme?
Genişletmek için tıkla...
Eskiden bu sorunu ben de yaşardım. Hatta kkya konu açtım. Hem ilişkilerimde hem arkadaşlık ilişkilerimde . Biletleri alan hep bendim, organizasyon ayarlayan, bir yerlere davet eden. Ben olmasam 'aaa görüşelim,ozledik'te kalırdı, havada kalınca ben plan yapardim öyle görüsurduk. Ne bileyim,sevgilimi kolundan tutup x şehrine ben gotururdum turist rehberi gibi...
Sonra bir anda aydınlandim, hayatın alma verme dengesini bozdugumu farkettim. Çünkü çok hevesli biriyim ve devamlı veriyorum. Ver ver ver, kimsenin aklına bana bir şey vermek gelmiyor.
Bu yüzden kendimi komple değiştirdim.
Bu konuyla ilgili zaten uzun uzun yazmışım onu alintilayayim;
uzun diye okumayanlar için özet,ben hep vermeyi bırakınca cevrem de değişti, artık devamlı beni bir yerlere davet ediyorlar, bilet alıp hediye veriyorlar, (kız arkadaşlarım) buluşmaya çiçeklerle geliyorlar, hediyeler alıyorlar vs.
Size de tavsiye ederim
 
Ben dert dinlemeyi sevmiyorum ya. Kafam almıyor, yani en azindan bos dertleri ya da elimde çözümü olmayan şeyleri. Kimseye de dert dert anlatmam. Hoş sohbet etmeye, fikir paylaşımı yapmaya çıkmayı seviyorum. Bence artık genel olarak çoğu kişi bu şekilde düşünüyor. Bir de belli yaştan sonra sorumluluk artıp enerji azaldıkça biraz daha mı dışarıya ayırdığımız vakti kendimize ayırıyoruz? Belki.
 
Merhabalar,
Kendimi size bu açıdan çok benzettim, ben de yengeç kadınıyım bu arada :)

Aslında hala sizin önceki haliniz gibiyim, yabancı arkadaşlarımla plan yapma karşılığı olarak çok güzel karşılık görüyorum. Az da olsa Türk arkadaslarimda da var bu durum ama tıkanma enerjisini dediğiniz gibi en çok şey yaptığım kişilerden aslında görüyorum sanırım.

Bunu nasıl kırabilirim? Hiç teklif etmeyerek mi? Sanırım onu kastediyorsunuz. Eğer onlardan geri dönüş olmaz ve rayına oturmazsa, zaten bu ilişkiden pek de bir şey olmayacak demektir benim ittirmeme gerek yok diye dusunmeliyim sanırım.

Benim üzüldüğüm şey benim içimden geliyor zaten bir şeyler yapmak, davet etmek, eğlenceli plan yapmak. Bunlara görüşme sırasında daha dahilmis gibi davranıp eve dagilinca fikri değişen kişilere bu sıralar çok gicigim ve nedenini de anlayamıyorum.

Bazı insanlar benim genel yanımdan ve enerjimden çok memnunken diğerleri fazla girişken olmamı tehditkar buluyor gibi geliyor, sen bize göre daha konuskansin vs demelerinden bunu anlıyorum, bilemiyorum. Bu ara biraz insan ilişkilerini sorguladıgim ve bazı insanlardan sıkıldığım bir donemdeyim ben de sanırım:)
 
Hayatımda kimse yok derler ya ben de o hesap Sizin yasadiklariniza benzer şeyler yaşadım haliyle yalnızım bence çevrem sorunlu
 
milletin derdi kendine yetiyor...türkiyede yaşamak haddinden fazla stresli ve zor olmaya başladı. herkesin kendince sorunları, travmaları var ve çok eskiye dayalı sağlam ilişkiler yoksa bence yenilerine yer açmak veya sağlam olmayanların üstüne bir şeyler koymaya çalışmak pek mümkün olmuyor. eski arkadaşlıklarda bile zaman içinde hayat farklı yerlere götürdüğünde kopmalar oluyor. 2 tane çocukluk arkadaşım var mesela. onlarla büyüdüm, hepimiz hayatımızın en önemli anlarında bir aradaydık. biri evlendi ve iğrenç bir aileye gelin gidip 2 çocuk doğurdu, kızın başını dışarı çıkartmıyorlar. diğeri bekar, hostes. dünyayı geziyor. evlenmek istiyor ancak saçma sapan tiplerle ilişki yaşamaya devam ediyor. ikisiyle de hep görüşmek ,çin sözleşip bir türlü bir araya gelemiyoruz ama bence bilinç altımızda bi şeyler artık hayatlarımızın tamamen birbirinden farklı olduğunu, bir araya geldiğimizde travmalarımızı birbirimize yükleyeceğimizi falan söyleyip engelliyor...başka dostlarım da var mesela, onlarla yaşantımızda daha ortak noktalarımız var. onlarla öyle değil mesela. kimse birbirinin yükünü çekmek istemiyor, bencilleşiyoruz gibi geliyor bana. veya oğlum olduktan sonra tanıştığım, kreş anneleri grubu var mesela. nispeten yeni tanışıyor sayılırız ama birbirimize iyi geliyoruz. sık sık görüşüyoruz.
 
Ben de bu dengeyi bozdum işte o yüzden hiçbir işim rast gitmiyor
 
zaman geçtikçe kişiler değişiyor. eskiden çok yakın olduklarınız bir süre sonra yakın gelmemeye başlıyor.
bana olan bu ..
lise döneminde en samimi olduğum arkadaşım mesela uzun zamandır beni boğuyor. hayatlarımız farklılaştı, ortak yönümüz kalmadı. her konuşmamamızda kaynanasını ve eltisini dinlemekten yıldım açıkçası. ara sıra mesajlaşmaktan öteye geçesim gelmiyor.

kendimizde değişiyoruz.. bence en güzeli zamanımıza uyan arkadaşlıklar edinmek. yeni çevre, yeni insanlar, yeni enerjiler

yaş ilerledikçe de eskisi gibi sık sık görüşmek, konuşmak olmuyor.. hayatlar genişliyor sorumluluklar artıyor. kafamda bin tilki varken ''X naptı acaba eltisiyle'' diyemiyorum mesela

eski arkadaşlıklarımdan devam edende var ama artık aynı frekansta olmayıp görüşmeyi ötelediklerimde çok fazla.


siz de zamanına uygun arkadaşlıklar edinebilirsiniz belli ki mevcut olanlarla aynı frekansta değilsiniz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Ailevi sorunlarımdan ötürü nasıl bir tavır sergilemeliyim
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
991
ronua
R
Erkek arkadaşım niye böyle son zamanlarda? Ne yapmam lazım?
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
2K
kitap_
Çözüm Bulamıyorum
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
3K
mahh
A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
4K
eyeofthesky
  • Kilitli
Arkadaşımla aramda geçen olay moralimi bozdu.Annemle bana ayıp edildiğini düşünüyorum.Özellikle anneme..Siz ne yapardınız ?Annenize bu yapılsa ?
7 8 9
Yorumlar
173
Görüntüleme
6K
misseceee
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…