Arkadaşı olmayanlar buraya.

Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte" dememeli, bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
"Gözünün dilini" bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin. ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları,
...dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...
En mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli, yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde, baş başayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki ona, övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin, "hak ettim" diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının; günahlarının yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş...
Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında, onun gözünden gelmeli yaş...
 
bir arkadaşım var gerçek arkadaş. ama çokk uzakta. görüşemiyoruz. bir tanesiyle sürekli görüşüyordum ama samimi bulmuyordum. bende kestim ilişki mi. uzak bir yere taşındım sürekli görüştüğüm bir arkadaşım yok şimdi. iş güç ev vakit olmuyor zaten. işte de çok arkadaşım yok

ben seviyorum arkadaşım olmasını. sıkılıyorum şimdi. hep iş hep iş offf. evlendiğimden beri doğru düzgün arkadaş ilişkim kalmadı ya.
 
bende izmirden istanbula evlendim burda 2 arkadaşım vardı birinin aile problemleri nedeniyle görüşemez olduk
diğeride arkamdan konuşmasına şait oldum o da öyle gitti
şimdi konuşabileceğim bi kahve içip dertleşeceğim bir dosta çok ihtiyacım var burda güzel dostluklar
kuran çok arkadaşlar varmış ne güzel
umarım bizde dost arkadaş buluruz istanbul anadolu yakası kartal ve çevresini pek bilmiyorum benim gibi
dosta ihtiyacı olan varsa beklerim...
 
selam ben de maraş tayım yani üniversite deyim buraya 2.sınıftan sonra geldim ve doğru düzgün bi arkadaşım yok sadece sevgilim var onunlada küsünce konusacağım kimse olmuyor çoookkk sıkılıyorum
 
aynen katılıyorum komşuluk ilişkileri bana görede değil sürekli geliyorlar çok sıkıldım
 
bende istiyorum yaa hiç arkadaşım yokkk ( çok mutsuzum hiçbir sosyal ortam kuramıyorum tek olunca zor oluyor nişnlım var ama her zaman onunlada olmuo ufff
 
bende istanbul taşdelenden ankara nallıhana gelin geldim eşim memur olduğu için tayini buraya çıktı burası çok küçük byer bildiğiniz köy gibi falan şalvarlı kadınlar var bu 3 yılım olcak bi kaç arkadaş edindim ne ben gidiyorum ne onlar geliyor kafama göre birinide bulamadım açıkçası bende yanlızım hep mutszum da
 
22 yaşındaym nişanlıyım ağustosta düğünüm var ama arkadaşım yokk ümraniyede oturuyorum kriterleri bana uygun olan biri ile arkadaş olmak istiyorum. karşı tarafyan beklentilerim insanlık değerlerinin yüksek olması diğer arkadaşlara da başarılar diliyorumm hahahhahahhahaha oldumuu arkadaşlarrr
 
istanbul maltepede oturuyorum 29 yaşındayım 3 çocuğum var arkadaş canlısıyım ama herkesle arkadaşlık kuramıyorum sürekli evdeyim komşularda kafama göre değil onlar beni çok seviyor sürekli bendeler ama ben çok sıkılıyorum onlarla :)))))))))))))
 
al bendende o kadar kafama göre kimse yok
 
Aynennn hepinize katılıyorum.
Açıktan okuyorum ve sürekli evdeym dışarı çıktığm yok
Hiç arkadaşm yok
Zaten soğuk bir yapım var hemen arkadaşlık kuramıyorum
Öfff napcam bilmiyorum can sıkıntısı öldürcek beniii
 
aslen izmirliyim bursaya gelin geldim 5 aydır evliyim fakat çalışmadığım yada herhangi bi etkinliğe katılmadığım için hiiiiiiç arkadaşım yok.. evde hergün patlıyorum benim gibi mağdurları buluşmaya davet ediyorum
 
Arkadaşlar merhaba,

Açıkçası be foruma yeni kayıt oldum ve ilk defa yazıyorum. Konu açılışı 2009'da olduğu için ve çok fazla mesaj olduğu için henüz hepsini okuyamadım fakat sanırım sıkıntılarımız birbirine çok benziyor. Ben İstanbul'da oturuyordum. Hareketli bir çevrem vardı ve sosyal hayatımdan çok mutluydum. Aşık olup Ankara'ya geldim. Burada çok mutsuzum çünkü bir tane dahi hadi bir kahve içelim diyebileceğim bir arkadaşım yok. Eşim sırf benim mutlu olmam için İstanbul'a taşınmayı düşünmüyor değil fakat bunu beklemek çok büyük bencillik olur ve işimiz gücümüz altüst olur. Sosyal çevrem İstanbul'da, ailem Adana'da ve ben burada çok yalnızım. Geldiğimden beri 20 kilo aldım. İş güç konusunda halen hiçbirşeyi oturtabilmiş değilim. 29 yaşındayım ve sanırım uzun süre bebek yapmaya cesaret edemeyeceğim ve o zamana kadar iş işten geçmiş olacak. Allahtan kayınvalidemle aram iyi ama kendime olan güvenimi o kadar kaybettim ki - aldığım kilolar, iş konusunda hala ne yaptığımı bilmemem ve düzenimin oturmaması, evi çekip çevirme konusunda hala zorlanmam, yalnızlık, ailemden uzak olmam... aslında çevresiyle iyi geçinen, pozitif ve çabuk arkadaşlık kurabilen biriyim. Ama güvenimi o kadar kaybetmeye başladım ki sanırım huzursuz ve hırçın bir insan olup çıkacağım. Ankara'da olan ve karşılıklı muhabbet edebileceğimiz birilerinin olmasını çok isterdim ((
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…