- Konu Sahibi arkarianjj
- #1
Merhaba yeni üyeyim. Üniversite öğrencisiyim. Bu bahsettiğim arkadaşımla daha 1 senelik bile arkadaşlığımız yok. Bir çok şeyi birlikte yaptık. Ama beni okullar kapanmadan bir düşünce sardı.
En baştan almak gerekirse arkadaşım kendini güveni olmayan biri, dini konularda da o kadar hassas ki bazen çileden çıkıyorum çünkü bana ters gelen o kadar çok şey yapıyor ki aklım almıyor.
Geçen de sen benim idolümsün gibi bir şey söylemişti şakasına ama gerçek düşünceleri olduğunu düşünüp biraz korktum açıkçası. Açıkçası beni en yakın arkadaşı görüyor ama ben kesinlikle öyle hissetmiyorum. Kendini bana bağladığını düşündüm ve yavaşça uzaklaşıyım dedim. Ama ortak arkadaşlarımız var ve sürekli toplu olarak bişeyler yapmak istiyorlar ben onun gelmesini gerçekten istemiyorum. Kalbi çok çok temiz ama dediğim gibi çok saf bir insan. Onu kırmayı hiç mi hiç istemiyorum. Arkadaşlığımız da bitsin istemiyorum ama şu en iyi arkadaş olaylarından bıktım. Çünkü ilkokul döneminde bu en iyi arkadaş olaylarından dolayı çok çektim ben. Lise de dahil tüm arkadaşlarım benim iyi arkadaşımdı. Bir kişiye bağlanmadım. Bu bahsettiğim arkadaşımla kesinlikle yıldızımız uyuşmuyor bunun farkındayım.
Annemlerle de paylaşıyorum durumumu bana çıkış yolları sundular ama nafile. Geçende evimize geldi. ( Ben davet etmemiştim, o da uzun hikaye) Annemlere sürekli ailelerimizi tanıştırmak istiyorum deyip durdu annem de durumu bildiği için çaktırmadı ama ben çok rahatsız oldum. Bir de onu sürekli tersliyorum ama kırmak istemediğim için pişman oluyorum. Belki terslersem o soğur istiyorum. Ama bilmiyorum işte...
En son facebook'tan konuştuk yine dini bir mesele yüzünden tartıştık. Ama kırıcı bir tartışma değildi. Konu nereden geldi bilmiyorum yurtdışına gitme planım olduğundan bahsettim sonra o da birlikte gidelim mi dedi ? Ben de açık açık kusura bakma ama kardeşimle gitmek istiyorum deyip kapattım konuyu. Acaba kırılmış mıdır diye üzülüyorum.
Ne yapmam gerek acaba ? Belki bakıldığında büyütülecek mesele değilmiş gibi geliyor hatta suçlu ben bile olabilirim ama önerilerinizi bekliyorum.
:2:
En baştan almak gerekirse arkadaşım kendini güveni olmayan biri, dini konularda da o kadar hassas ki bazen çileden çıkıyorum çünkü bana ters gelen o kadar çok şey yapıyor ki aklım almıyor.
Geçen de sen benim idolümsün gibi bir şey söylemişti şakasına ama gerçek düşünceleri olduğunu düşünüp biraz korktum açıkçası. Açıkçası beni en yakın arkadaşı görüyor ama ben kesinlikle öyle hissetmiyorum. Kendini bana bağladığını düşündüm ve yavaşça uzaklaşıyım dedim. Ama ortak arkadaşlarımız var ve sürekli toplu olarak bişeyler yapmak istiyorlar ben onun gelmesini gerçekten istemiyorum. Kalbi çok çok temiz ama dediğim gibi çok saf bir insan. Onu kırmayı hiç mi hiç istemiyorum. Arkadaşlığımız da bitsin istemiyorum ama şu en iyi arkadaş olaylarından bıktım. Çünkü ilkokul döneminde bu en iyi arkadaş olaylarından dolayı çok çektim ben. Lise de dahil tüm arkadaşlarım benim iyi arkadaşımdı. Bir kişiye bağlanmadım. Bu bahsettiğim arkadaşımla kesinlikle yıldızımız uyuşmuyor bunun farkındayım.
Annemlerle de paylaşıyorum durumumu bana çıkış yolları sundular ama nafile. Geçende evimize geldi. ( Ben davet etmemiştim, o da uzun hikaye) Annemlere sürekli ailelerimizi tanıştırmak istiyorum deyip durdu annem de durumu bildiği için çaktırmadı ama ben çok rahatsız oldum. Bir de onu sürekli tersliyorum ama kırmak istemediğim için pişman oluyorum. Belki terslersem o soğur istiyorum. Ama bilmiyorum işte...
En son facebook'tan konuştuk yine dini bir mesele yüzünden tartıştık. Ama kırıcı bir tartışma değildi. Konu nereden geldi bilmiyorum yurtdışına gitme planım olduğundan bahsettim sonra o da birlikte gidelim mi dedi ? Ben de açık açık kusura bakma ama kardeşimle gitmek istiyorum deyip kapattım konuyu. Acaba kırılmış mıdır diye üzülüyorum.
Ne yapmam gerek acaba ? Belki bakıldığında büyütülecek mesele değilmiş gibi geliyor hatta suçlu ben bile olabilirim ama önerilerinizi bekliyorum.
