Öncelikle konuyu polemik oluşturmak için açmadım. Lütfen MEDENİ bir şekilde konuşalım.
Uzun zamandır tanıdığım bir arkadaşım var. Eşcinsel olduğundan şüpheleniyordum ama beni ilgilendiren bir konu olmadığı için ne ben sordum ne o söyledi şimdiye kadar. Ancak son dönemde benimle özellikle bazı konularda konuşuyor. Net olarak olmasa da çıtlatıyor diyebilirim. Ya benim sormamı istiyor ya da söyleyecek ama çekiniyor gibi geldi.
Öncelikle bu konuda herkesin fikrine ve yaşantısına saygı duyuyorum. LGBT'yi destekleyen ve bu yaşam tarzını benimseyen bir insan değilim. Ama homofobik de değilim. En başta da söylediğim gibi BANA NE!
Sorum şu. Arkadaşıma onunla arkadaşlığımın özel tercihleri ile bağımsız olduğunu nasıl belli edebilirim? Söylemesi için yüreklendirmeli miyim? Veya söylerse nasıl bir tepki vermeliyim?
Sanki ben eşcinselim dese, pek umursamam gibi geldi. "Öyle mi bilmiyordum" deyip hayatıma devam ederim. Ama vurdumduymaz gibi de görünmek istemem. Desteğe ihtiyacı varsa desteğimi de esirgemek istemem. Sizce nasıl davranmalıyım?
Önceden hazırlık yapıp strateji belirlemek yerine akışına bırakmalısınız bence.
Konu açma sebebinizi anlıyorum, pek çok kişi günlük rutininin / güvenli alanının dışında bi durumla karşılaşacağını hissettiğinde kendini buna hazırlamak, takınacagı tutumu önceden hesap etmek istiyo. Bu sizin için arkadaşınızın cinsel yönelimi ile ilgili size açılmasıdır, bi başkası için bambaşka bi şeydir.
Ama işte bu plan program hali ikili ilişkilerin samimiyetine çok kolay zarar verebilir. Yanlış bi şey söylemeyeyim ya da şaşkınlığımı, konuya ilişkin kafa karışıklığımı göstermeyeyim derken kendinizi soguk, kasıntı, samimiyetsiz bi diyalog icinde bulabilirsiniz bi anda. Gerek var mı, hiç yok.
Bırakın diyalogunuz dogal akışında devam etsin. İcinizden geldigi gibi davranın. Konusma arasında yakaladıgınız bi seyle ilgili sormak istediginiz bi sey varsa sorun mesela. Şaşırdıysanız saklamayın. Cesaretlendirmek ya da cesaretlendirmemek meselesi degil yani, kınamadan yargılamadan uzak saf bi empati ile samimi ve dürüst olma meselesi.
Zaten "Herkesin kendi özel hayatı, benim o kisiye bakısımı, aramdaki iliskiyi etkilemezdi, ihtiyacı olan bi sey varsa da destek olurum. Kavram olarak dogru bulmamam beni baglar neticede karsımdakini degil" demissiniz. Gayet makul bi bakış açısı bu. Bu düsüncelerde kimseyi gücendirecek bi sey yok, olmamalı. O nedenle arkadaşınıza da söyleyebilirsiniz gayet.
Yoksa politik dogruculuk yapıp sizinle bağdasmayan bi kavramı benimsiyomuş gibi yapmak zorunda degilsiniz. Konu ne olursa olsun. Sadece saygı ve insan paydasında bulusabilin yeter.
Birini sevebilmek, hayatına saygı duyabilmek, empati yapabilmek, varlıgını kabul etmek için onun her şeyinin sizin dogrularınızı yansıtması gerekmiyor. Kavramlarla olan kavgamızı insanlara yansıtmamak böyle bi sey. Ki siz bu ayrımı bilen bi kadınsınız belli ki. O yüzden kasmayın, kendiniz olun, bi şeycik olmaz.