- 9 Temmuz 2018
- 109
- 453
- 33
- 29
- Konu Sahibi Lonely Night
- #1
Hepinize merhaba.
Benim arkadaşım birkaç ay önce Doğum yaptı.
Ben ona böyle bir siteye üye olduğumu söyleyince de konu açmamı istedi.
En başından başlamak gerekirse benim arkadaşım hamile kaldığında gayet iyiydi. Hormonal bir dengesizlik yaşamadı veya zor bir hamilelik geçirmedi.
Fakat şöyle bir sıkıntı var ki arkadaşım(Ayşe diyelim)
Ayşe Kendisine ne yapması gerektiğinin söylenmesinden hiç haz eden bir insan değil. O yüzden hamileliğinde de diğer insanlar sürekli ona tavsiye vermeye başladığında çok ciddi tepki veriyordu, ya da sana ne deyip geçiyordu.
Tabii hamileyken çok daha kolay bir şekilde sana ne diyebiliyordu ama Doğum yaptıktan sonra bu konuda biraz zorlanmaya başladı.
Biz çok yakın arkadaşız o yüzden Doğum yaptığı zaman ilk günlerde ben yanında oldum.
Bebek bakma konusunda hiçbir becerim olmadığı için Evi temizledim, yemek yaptım vs..
Ama birkaç gün sonra akrabalar geldi ve sürekli ama sürekli Ayşe’yi eleştirmeye başladılar.
“Neden dışarı çıkarıyorsun?” “Kalın giydir.”
“Seni sütün yetmiyor mama ver.” “Aman şakın mama verme hep emzir.” “Niye emzirmiyorsun?”
Değil Ayşe ben bunları duyduğumda bu insanların boğazına yapışmamak için kendimi zor tutuyordum. Hala susmayı bilmedikleri için hala kavga çıkarmamak için kendimi zor tutuyorum o ayrı mesele.
Peki buradaki sıkıntı ne diyecek olursanız şu;
Ayşe ilk birkaç gün ağrısı olmasına ve emzirememesine rağmen iyiydi.
Ama şu an ya sürekli sinirli ya da ağlıyor. Ve bu ruh halinde kalmak istemediğini söylüyor. Aynı zamanda “tavsiyeci güruh” sağolsun Ayşe de çok evhamlı olmaya başladı.
Bu durumda nasıl bir yol izlemeliyiz
bilmiyoruz. Ayrıyetten iyi bir psikolog için maddi durumlarının yeterli olmadığını belirteyim.
Şimdiden teşekkürler.
Benim arkadaşım birkaç ay önce Doğum yaptı.
Ben ona böyle bir siteye üye olduğumu söyleyince de konu açmamı istedi.
En başından başlamak gerekirse benim arkadaşım hamile kaldığında gayet iyiydi. Hormonal bir dengesizlik yaşamadı veya zor bir hamilelik geçirmedi.
Fakat şöyle bir sıkıntı var ki arkadaşım(Ayşe diyelim)
Ayşe Kendisine ne yapması gerektiğinin söylenmesinden hiç haz eden bir insan değil. O yüzden hamileliğinde de diğer insanlar sürekli ona tavsiye vermeye başladığında çok ciddi tepki veriyordu, ya da sana ne deyip geçiyordu.
Tabii hamileyken çok daha kolay bir şekilde sana ne diyebiliyordu ama Doğum yaptıktan sonra bu konuda biraz zorlanmaya başladı.
Biz çok yakın arkadaşız o yüzden Doğum yaptığı zaman ilk günlerde ben yanında oldum.
Bebek bakma konusunda hiçbir becerim olmadığı için Evi temizledim, yemek yaptım vs..
Ama birkaç gün sonra akrabalar geldi ve sürekli ama sürekli Ayşe’yi eleştirmeye başladılar.
“Neden dışarı çıkarıyorsun?” “Kalın giydir.”
“Seni sütün yetmiyor mama ver.” “Aman şakın mama verme hep emzir.” “Niye emzirmiyorsun?”
Değil Ayşe ben bunları duyduğumda bu insanların boğazına yapışmamak için kendimi zor tutuyordum. Hala susmayı bilmedikleri için hala kavga çıkarmamak için kendimi zor tutuyorum o ayrı mesele.
Peki buradaki sıkıntı ne diyecek olursanız şu;
Ayşe ilk birkaç gün ağrısı olmasına ve emzirememesine rağmen iyiydi.
Ama şu an ya sürekli sinirli ya da ağlıyor. Ve bu ruh halinde kalmak istemediğini söylüyor. Aynı zamanda “tavsiyeci güruh” sağolsun Ayşe de çok evhamlı olmaya başladı.
Bu durumda nasıl bir yol izlemeliyiz
bilmiyoruz. Ayrıyetten iyi bir psikolog için maddi durumlarının yeterli olmadığını belirteyim.
Şimdiden teşekkürler.
destek alsin. Lohusa depresyonu ne kadar atlattim derse desin bugün degil yarin tekrar cökpyoe insanin üstüne. Terapi lazim ... cok gecmis olsun :)
