Çünki vuran,iten,zarar veren onun çocuğudur,öyleler genelde"çocuklara karışmayalım,bir şekilde anlaşır onlar"der.Fakat itilen onun çocuğuysa seyreyle gümbürtüyüKorkumdan gidemiyorum artik.Hep bir problem.Bıktım
Arkadasim cok iyi ama tuhaf.Çok rahat ve söz dinletemiyor.
Ben artik biktim. Rahatliga katlanamiyorum.
Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.Çünki vuran,iten,zarar veren onun çocuğudur,öyleler genelde"çocuklara karışmayalım,bir şekilde anlaşır onlar"der.Fakat itilen onun çocuğuysa seyreyle gümbürtüyü
Ne güzel yazmissiniz.Bunu da farkettim.Çünki vuran,iten,zarar veren onun çocuğudur,öyleler genelde"çocuklara karışmayalım,bir şekilde anlaşır onlar"der.Fakat itilen onun çocuğuysa seyreyle gümbürtüyü
Tebrik ediyorum sizi.Hicbirsey evlatlarimizdan daha degerli degil.Neden bu kadar rahatlar hic anlam veremiyorum.Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.
Sevmeyebilir,fakat insancıl ve merhametli davranmak zorunda.Biz kardeşlerimizle, çocuklarımızı yönlendirdik,uyardık,öğrettik,böyle sorunlar yaşamadık.Çocuklar annelerinin nelere musamaha göstereceğini çok iyi biliyor.Bizim de öyle birisi vardı tanıdık,herkes illallah dedi çocuğundan,siz de pek korumacısınız canım,benim gibi özgür bırakın çocuklarınızı diyordu,şimdi oğlu okula başlıyor"acaba çocuğumu ezerler mi,üzerler mi"diye düşünmeye başladı"özgür anne"Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.
Çocuklarım küçükken böyle bir arkadaş vardı.Anlaşmazlıklarda uyaran bendim,sonra baktım ki onunla bir aradayken hiç oturmuyormuşum neredeyse.Çocuğu oyuncak fırlatır sesi çıkmaz,gık demez.Diğer sefer artık oğlum oyuncağını kurtaramayınca onu itti,çocuğunun sesini duyunca o"rahat"anneyi görmeliydiniz,oğluma"aaa x,sen de görmeyeli pek fena olmuşsun" dedi.O zamana kadar gamsız sanıyordum,demekki değilmiş...Tebrik ediyorum sizi.Hicbirsey evlatlarimizdan daha degerli degil.Neden bu kadar rahatlar hic anlam veremiyorum.
Ya benim cocugum baska bir cocugun canini yaksa vicdan azabindan kahrolurum.Hemen o an mudehale ederim.Eve gidince de ayri konusurum.insanlarin umrunda degil gibi.
Ne halledeceklermis kendi aralarinda halledemiyorlar işte belli.Ortada şiddet var aglayan ezilen bir çocuk var.Daha ne olsun.
Annelerden bir taraf cok rahatsa yürümüyor o iş kesinlikle.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?