- 12 Temmuz 2006
- 58.637
- 223.923
- 1.223
- 53
- Konu Sahibi queenpanter
-
- #101
Konu sahibi özelinde yazmıyorum, bazı insanlar sadece kendisini ve kendinden olanı sever dark, başka hiçbir şeyin ve hiç kimsenin değeri de önemi de olmaz, he konu özelinde yazacak olursam da anne babasının değer vermediği bir yavruya konu sahibinin değer vermesini beklemem şahsen.Bu baştan karşılıklı olarak anlaşabileceğiniz bir durum değil. Adamın çocuğu var,nokta.
Kendi doğurduğunuz da benzer şekilde istenmeyen çocuk olursa diye korkmuyorsunuz da maşallah. İnsan Allah çarpar da ağzımla totom yer değiştirir diye korkar yine yapmaz.
Elalem şanslı be muneciğim. Diyorum ya,ben şu konuyu açan kadının düşüncelerinin milyonda birine sahip olsam Allah beni çarpardıKonu sahibi özelinde yazmıyorum, bazı insanlar sadece kendisini ve kendinden olanı sever dark, başka hiçbir şeyin ve hiç kimsenin değeri de önemi de olmaz, he konu özelinde yazacak olursam da anne babasının değer vermediği bir yavruya konu sahibinin değer vermesini beklemem şahsen.
Adam sırf evlenmek için önüne ne şart koyulsa tamam demiş, evliliğin cicim ayları bitince aklına bir kızı olduğu gelmiş, çocuğun annesi de ayrı bir linç edilmelik, insan evladını bırakır mı? Adam zorla velayeti almış olsa bile kapıdan giremiyorsan bacadan girersin çocuğunu bir şekilde alırsın, ki eski koca evlenmiş tam fırsatıymış evladını alması için ama yapmamış.
Adam evladına acımamış ama annesine de acımamış, 35 yaşında kadının kocası da 35 yaş ve üzeridir kayınvalide de en az 60 yaşında o zaman.
Sen baba olma çocuğuna bakma 60 yaş belki daha fazla yaştaki annene 8 yaşındaki çocuğuna baktır olacak iş mi?
Nereden baksanız en az 5 yaşından beridir babaanne bakıyordur en hareketli olduğu dönemler ve anne babaya ihtiyacı olduğu zamanlar, çocuk şımarık deniyor nedense hep anne baba tarafından terk edilmiş çocuklar böyle yaftalanıyor, bir tanesi de demiyor ki anne babadan doğru dürüst ilgi sevgi görmedi bu çocuk, yaşlı babaanne elinde büyüyüp gidiyor, yaşıtı çocuklar okul çıkışı ana babasına sarılırken bu çocuk babaanneye sarılıyor.
Bir akrabam var erkek, kendisini defalarca yazdım bu konuya da pek yakışacak mikrop, bizim bildiğimiz kimi resmi kimi beraber yaşadığı kadınlardan en az 5 çocuğu var, bunlar bildiklerimiz bir de bilmediklerimiz var her neyse, hiçbirine babalık yapmadı tüm çocuklar annelerinde, ne yerler ne içerler büyüdüler nasıl çocuklar oldular hiçbir fikri yok zira manen yanlarında olmadığı gibi maddi olarak da yanlarında değil, şimdi bizim bu mikrop baba olsa ne yazar koca olsa ne yazar her ikisini de beceremiyor ki, aslında umursamıyor da.
2. Evliliğini yapacak çocuklu biriyle evlenecekseniz anneliğine babalığına bakacaksınız, evladına ebeveyn olamayan size de eş olamıyor çünkü.
Böyle koşul mu olur.Şartlar aynı değil ama şuan bunu bilerek herkes evlendi konuşuldu herşey detaylıca
Vallahi benim de ağzım gözüm kayar. Birine haksızlık etsem (üstelik bilmeden) hayatım saçma sapan bir hale geliyor.Elalem şanslı be muneciğim. Diyorum ya,ben şu konuyu açan kadının düşüncelerinin milyonda birine sahip olsam Allah beni çarpardıbuna afedersin bir mok olmamış,olmaz da zaten. Allah korkusu olmayana bir zarar gelmiyor asla,defalarca örneğini gördüm.
Beddua etmem normalde ama insallah anne olamazsiniz.Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Size lafım yok çocuğa bakmaya bilirsiniz ama ebeveynlerinin çocuktan ayrı hayatı olmaz, olamaz. O çocuk bu hayata gelmeyi kendi istemedi, onlar getirdiler eşşek gibi de bakacaklar.Herkes bir birey ve yaşamaya hakkı var çocuk sokakta kalmadı çocuk içinde bir ömrü kimse feda etmemeli yanlış düşünüyorsunuz herkesin ayrı hayatı var
Yarın senden de boşanıp, senin çocuğunu da yok saysa ne yapacaksın? Akıl olsa böyle bir adamdan çocuk yapılmayacağını anlamış olman gerekirdi zaten, hikayede tek üzüldüğüm o minicik çocuk.Bakın vazgeçsin demiyorum ama bana sorumluluk yüklenmeye calisilmasin ve başkasından çocuğu var diye ben çocuk istemiyorum demesin benimde anne olmaya hakkım var sonuçta
Valla sen o cocuga ne esin için nede baskasi için sadece Allah için bakacaksin. Anlasilan séde Allah korkusu yok bosan sen.Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Bu zihniyet babaanne öldükten sonra da sevgi evine verilsin der Allah gecinden versin. Ayy bir anne olarak sinir oldum ya. Siz çocuk falan yapmayın bence önce vicdan sahibi olun. Allahım evladımdan senin gibileri uzak etsin rabbim. O çocuğun babası. Zaten doğal olarak baba da ya da annede kalması gerekiyor. Hatta o ev kan bağı olan babasının evi. orada kalmak onun hakkı. Ahını almayın küçücük çocuğun, kul hakkının hesabını veremezsiniz.Ömür boyu çocuğundan ayrı yaşayacağını mı düşündünüz gerçekten, komik.
Ne söylerse söylesin çocuğu yanına almak isteyeceği ihtimalini siz düşünmeliydiniz
üstelik çocuğun babaannesi ölümsüz değil, yani bir gün o çocuk ya anneye ya babaya gelecek
bu asla öngürülemeyecek bir durum değil, çocuğuna tahammül edemediğiniz adamla evlenmeyecektiniz kısacası.
Bir an önce boşanın, adam çocuğuyla sağlıklı ilişki kursun yazık çocuğa.
Yani hayretler içerisinde okudum. Siz yeterince kötü birisiniz .Tavırlarınız resmen bana dokunmasın canı cehenneme der gibi.. Kendinizi de ben baştan söyledim diye rahatlıyorsunuz resmen ama eminim baştan söyleme tarzınız çok minnoştu ve adam bu derece olabileceğinizi düşünmedi. Tabi siz de düşünmediniz işlerin buraya geleceğini çünkü tek isteğiniz evlenmekti. Yoksa neden bekar bi insan çocuklu biriyle evlensin anca severse olur ki çok seviyorum diyorsunuz. Ya sevgiyi bilmiyorsunuz ya da sevilmeyi...Kusura bakmayın sevgi her şeyiyle kabul etmek sabırlı olmak ayak uydurmak birlik olmak ama siz bu düşüncelerden uzaksınız sevgi anlayışınız buysa evlilik yolunda Başarılar DilerimArkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Akil varsa vardir yoksa disaridan zor biraz konu fake degilse olmasin cocugunuz falan sizinle o sartla evlenen adamada yaziklar olsunNefret et diye yazmiyoruz akıl almaya yaziyoruz ettiysen cevap verme
Çünkü kendisi kötü bir insan. Gerçekten. Çocuğun babası ile iletişimini bile şımarıklık olarak algılıyor, 8 yaşında bir çocuğun. Aslında özünde çocuk ile rekabete girmiş be babayı almaya çalışıyor. Bildiğiniz kötü bir insan. Böyle bir insanla evlenen babaya da yazıklar olsun.Ben olsam çocuğuna babaannenin baktığı bir adamla evlenmezdim. Çünkü ne vaadedilirse edilsin bilirdim .çocuğun annesinde de iş yok kadın doğurduğu çocuğa bakmıyor e çocuk ortada kalınca ben vicdanimla sinanirdim. Ama sen daha çocuk sahibi olmammissin yol yakınken neden ayrilmiyorsun ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?