e sevgilinle de istediginde kalabiliyorsan, istediğinde birkac hafta evden uzaklasiyorsan deli mi dürttü niye evlenesin
ben de 29 yasindayken evlilige cok uzaktım. 32 gibi soyle bir isiniverdim ama sarı ışık diyelim. hani "olsa guzel olur sanki" fikri geldi yavastan. 33te iyice emin oldum yesil isik yandi, fikre iyice ısınıp "e hadi artik bir an once olsun" dedigim zaman da bu islere giristim yasim 34:)
cocuk konusunda da eskiden kirmizi isiktaydim, çünkü sifir sorumlulukla cok mutluydum. ucuz bilet buldugum gibi tatile çıkarım mesela, tek odak noktam kendi mutlulugum. hayatim cok keyifli. ama evlilige yesil isik yaktigimdan beri cocuga sari ışık yaktim. çünkü hayatimdaki insana guvendim. gece gorevini yapip 9 ay sonra sorumluluk almayacak birisi degil, cocuklarla ilgili bolumde okuyan, cocuklarla ilgili iste calisan, cocuklarla eglenen ve baba olmaya hevesli bir nisanlim var. doğurup sorumlulugun cogunu ona birakma fikri yavastan bir sicak gelmeye basladi
ama hala sarı ışık, emin olana kadar korunmayi birakmayacagim.
yani herkesin kendi zamani var. siz de belki 30lardan sonra konuya bir isinacaksiniz belli mi olur? bir kuzenim ilk cocugunu dogurdu. cocuk 10 yaslarindayken ve bosanmayi dusunurken gittigi doktor bazi sorunlari oldugunu, eger cocuk düşünüyorsa kisa sure icinde dogurmasi gerektigini çünkü birkac sene icinde doğurganliginin biteceğini söylemiş. Aslinda hic boyle bir niyeti, hevesi yokken, zaten halihazirda bakip büyüttüğü bir cocugu varken doktorun cumlesi onda yeni bir cocuk hevesi olusturmus, cok isteyerek, ugrasarak hamile kalmis. bir arkadasim da cocuk fikrine uzaktı, o da 30larinda evlendi. dogum kontrol yontemi vs icin doktora gittiginde ona da benzer sey soylemis doktoru, bir an once tedaviye baslayin demis. Kizin normalde bebek gibi bjr dusuncesi yokken, hic olmama dusuncesi onu cok etkilemis ve bebek ozlemi duymaya başlamış, ki evlendigi ay hamile kaldi, hic cicim ayi yaşamadan
yani belki de sende de boyle olacak hersey harika giderken dogurganligini kaybetme cagina geldiginde biyolojik - evrimsel olan o "üremeliisiiiiinn / insan soyunu devam ettirmeliisiiiiin" fikri yavas yavas ele gecirecek kendin isteyeceksin.
bak kkda cok konu acildi boyle.
Kızlar merhaba! Aranıza yeni katıldım ve burayı çok beğendim. Biraz geç bir saat olmasına rağmen böyle bir konu açmak istedim zaten yarın tüm gün forumda olacağım inşallah yorumlarınıza katılırım..
Mesela ben; bebeklerle aram hiç iyi değildir açıkçası pek sevmem de... Bu ağustosta evliliğimin 2.yılını kutluycaz inşallah.. Annem ve ablam çok baskı yapıyor ama bir türlü bu derdimi anlatamıyorum...
Ben birbirini seven iki kişinin çocuğu olmasa da ömür boyu mutlu olacağına inanıyorum.
Bu konuda siz neler düşünüyorsunuz?:uhm:
Hepinize tekrardan sevgilerimi...
hatta su konuyu acan hanimefendi senin gibi "asla cocuk istemiyorum, cocuklugumdan beri asla istemedim" diyordu. gercekten de istemedi ama kirklara dogru o istek icine geldi, yanlis hatirliyor olabilirim ama sanirim annesinin hastaliginda annesi torununu görsün gibi bir düşünce ile gelmisti bebek ozlemi icine.
sonra tedavilerle emeklerle hamile kaldi. simdi dunya bir yana kizi bir yana, kizi icin yasayan bir kadin haline geldi:)
yani hayat boyle bir seydir.
bazi seyler planla, programla olmaz.
Dilerim siz de gönlünüzce yaşarsınız hayal ettiğiniz mutluluğu; en yakın ve doğru zamanda ve en kolay haliyle 
Ben de daha zamanımın gelmediğini düşünüyorum ilerideki fikrim değişebileceğinden akışına bırakacağım kurcalamayacağım bu konuları. Sizin de umarım istediğiniz zaman kendiniz gibi çok akıllı bir evladınız olur ve umarım yuvanızda çok mutlu, huzurlu olursunuz. Şimdiden mutluluklar dilerim
