• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Arkadaşlar ( biraz uzun oldu sanırım )

Seninnanonimm

Guru
Kayıtlı Üye
2 Şubat 2012
282
643
303
Türkiye
Herkese merhaba.Yaklaşık 13 yıldır hayatımda olan 2 arkadaşım var. Hepimiz şu an 40 lı yaşlardayız.Yaşadığımız şehirde birbirimize anne ,baba ,kardeş olduk . Her zor zamanımızda hep destek olduk. Yalnız bundan 1.5 yıl önce ben boşanma aşamasına geldim ve dava için başvuruya gittim. Arkadaşlarım bunu biliyordu hatta ben onlarla giderim diye düşünüp yanlarına gittim. Onların erken çıkıp gezmeye gittiğini öğrendim. Üzüldüm epey yalan yok. Zor şeyler yaşıyordum ve hepimizin böyle anları olduğunda hep destek tam destek yanında oldum ben. O zamandan sonra bende bir şeyler kırıldı sanki. Ara ara acaba diyeceğim olaylarla devam ettirdik arkadaşlığı ama eskisi gibi görüşmeler vs olmadı. En son bu ayın başında bir arkadaşımız( ayşe diyeyim ) bizi ( ben ve hülya) ( ikimizin de hayatında olumlu şeyler oldu ) yemeğe davet etti kutlayalım diye. Müzikli bir yerdi . Biraz vakit geçirdikten sonra onlar sohbet etmeye başladı ben kaldım .duymuyordum da onları sesten , onların da öyle bir çabası olmadı zaten . Yaklaşık 40 dk böyle devam etti ve ben bu duruma bozulduğumu gizlemeyeceğimi söyledim . Hatta keşke beni davet etmeseydin dedim.gerçekten kırıldım.onlar fark edemedik vs dediler ama ben artık hem kırgın hem öfkeliydim ve daha fazla durmak istemedim ayrılmak istediğimi söyleyip ayrıldım mekandan . Sizce fazla mı tepki vermişim ? Hala kırgınım hem de fazlasıyla.ya da bu arkadaşlık bitmiş kabullenmem mi gerek ?
 
40 yaşında insansınız neyin ne derece samimi veya neyin bitmiş oldgunu siz daha iyi görebilirsiniz aslında ama bence her zaman mesafe iyidir yaa
Yani evet haklısınız ama biz aynı yerlerde oturan aynı yerde çalışan ve kısmen hala birbirine hep destek olan insanlarız . Başım zorda olsa yine ilk onlar gelir onlara bir şey olsa yine ilk ben koşarım . Aslında burada telafi edilmeyecek değersiz görme durumu mu var yoksa her arkadaşlıkta ( özellikle bu tarz aile gibi olunan ) bu tarz şeyler olabilir mi ? Emin olamıyorum
 
Yahu şu arkadaşlarınızi can ciğer nasil yapıyorsunuz anlamıyorum iş arkadaşı başka komsu arkadaşı başka kuzenin olur bilmem ne vs akraba arkadasligi baska yani niçin bu kadar anlam yukluyorsunuz sonra boyle 40 yasinda bir kadın elinden şekeri alınmış gibi mizmizlaniyor.
İnsanın arkadaşı kendisidir. Arkadaş ile yemek yenir sinemaya gidilir alışveriş yapılır ne bilim hadi dedikoduda olur dertlesme gibi o kadar olur biter sonra herkes kendi içine geri döner. Fazla samimiyet tez ayrılık getirir boşuna atasözü dememişler. Biraz sınır çizin
 
Yahu şu arkadaşlarınızi can ciğer nasil yapıyorsunuz anlamıyorum iş arkadaşı başka komsu arkadaşı başka kuzenin olur bilmem ne vs akraba arkadasligi baska yani niçin bu kadar anlam yukluyorsunuz sonra boyle 40 yasinda bir kadın elinden şekeri alınmış gibi mizmizlaniyor.
İnsanın arkadaşı kendisidir. Arkadaş ile yemek yenir sinemaya gidilir alışveriş yapılır ne bilim hadi dedikoduda olur dertlesme gibi o kadar olur biter sonra herkes kendi içine geri döner. Fazla samimiyet tez ayrılık getirir boşuna atasözü dememişler. Biraz sınır çizin
Doğru ifade edememiş olabilirim ama iş arkadaşlığı aramızdaki en basit şey. Gerçekten kardeş gibiydik. Doğum ,ameliyat ,hastalık vs vs en zor günlerimiz ve hatta en güzel günlerimiz hep yanyana geçti . Dolayısıyla iş arkadaşlığı burada önemsiz bir ayrıntı halini aldı .arkadaş demek de yetersiz aslında aramızdaki ilişkiye dostluk diyebilirim. Ama içimde kırılmalar hissettim 1.5 yıl önce ve sonra durumumuz bu oldu . Mızmızlanan kişi mi oldum yoksa değersiz biri olduğumla mı yüzleştim ondan emin değilim
 
Çok şey yaşadım öğrendim tecrübe ettim dediğinde bile hayat sana yeni şeyler öğretiyor
Senin şuan desteğe ihtiyacın var ve bunu en yakınım dediğin arkadaşlardan bekliyorsun
Beklemek dünyada insana acı veren en çok tecrübe ettiği olaydır
Ben yaptım oda yapacak diye bişey olmadığını her zaman bildiğimiz halde yinede hayal kırıklıkları yaşıyor kendimize yakıştıramıyoruz
nasıl olurda yıllardır yanıldım değiştiler
Onlar aslında aynı sen değiştin
Tebrik ederim artık
Daha net görebiliyorsun
 
Belki de hep böyleydi siz yeni yeni farkettiniz. Tepkiniz de haklısınız ergenler gibi topluluk içinde
burun buruna da konuşmak garip olmuş..

Ama size şunu da belirteyim bu saatten sonra arkadaşlarınız düzelmez. Mesafe koyun
 
Herkese merhaba.Yaklaşık 13 yıldır hayatımda olan 2 arkadaşım var. Hepimiz şu an 40 lı yaşlardayız.Yaşadığımız şehirde birbirimize anne ,baba ,kardeş olduk . Her zor zamanımızda hep destek olduk. Yalnız bundan 1.5 yıl önce ben boşanma aşamasına geldim ve dava için başvuruya gittim. Arkadaşlarım bunu biliyordu hatta ben onlarla giderim diye düşünüp yanlarına gittim. Onların erken çıkıp gezmeye gittiğini öğrendim. Üzüldüm epey yalan yok. Zor şeyler yaşıyordum ve hepimizin böyle anları olduğunda hep destek tam destek yanında oldum ben. O zamandan sonra bende bir şeyler kırıldı sanki. Ara ara acaba diyeceğim olaylarla devam ettirdik arkadaşlığı ama eskisi gibi görüşmeler vs olmadı. En son bu ayın başında bir arkadaşımız( ayşe diyeyim ) bizi ( ben ve hülya) ( ikimizin de hayatında olumlu şeyler oldu ) yemeğe davet etti kutlayalım diye. Müzikli bir yerdi . Biraz vakit geçirdikten sonra onlar sohbet etmeye başladı ben kaldım .duymuyordum da onları sesten , onların da öyle bir çabası olmadı zaten . Yaklaşık 40 dk böyle devam etti ve ben bu duruma bozulduğumu gizlemeyeceğimi söyledim . Hatta keşke beni davet etmeseydin dedim.gerçekten kırıldım.onlar fark edemedik vs dediler ama ben artık hem kırgın hem öfkeliydim ve daha fazla durmak istemedim ayrılmak istediğimi söyleyip ayrıldım mekandan . Sizce fazla mı tepki vermişim ? Hala kırgınım hem de fazlasıyla.ya da bu arkadaşlık bitmiş kabullenmem mi gerek ?
Ses yüksek duyamiyorum sizi deseydiniz çocuk gibi küsüp oturup Ergen gibi de mekanı terketmissiniz.
Boşanma asamaniza gelince önceden şu gün benimle gelir misiniz vs diye konuşma olmamış belliki. İnsanlar nerden bilsin. Onlar teklif etsin diye beklediyseniz gelmeyi , şahsen çok severim arkadaşlarımı ama şiddet yoksa dahil olmam boşanma durumlarına. Barisirlar ben kötü olurum birincisi, evlilik kişisel ikinkisilik olay ben boşanma akabinde destek olurum ama sanki ben bisatiyormus gibi de o evrede adliyeye falan gelmem yani. O yüksek bir beklenti olmuş. Özel alan ihlali yani , belki boşanmadan vazgeçecek ben varım diye devam ettirebilir arkadaş objektif olmaz . Boşan diye söyleyip kararına yön verebilirim vs vs . Risk yani. Bence bakış açınız değiştirin. Yoksa çevrenizde kimse kalmaz. İçinizden düşünüp düşünüp insanlara tavır alamazsiniz
 
Ses yüksek duyamiyorum sizi deseydiniz çocuk gibi küsüp oturup Ergen gibi de mekanı terketmissiniz.
Boşanma asamaniza gelince önceden şu gün benimle gelir misiniz vs diye konuşma olmamış belliki. İnsanlar nerden bilsin. Onlar teklif etsin diye beklediyseniz gelmeyi , şahsen çok severim arkadaşlarımı ama şiddet yoksa dahil olmam boşanma durumlarına. Barisirlar ben kötü olurum birincisi, evlilik kişisel ikinkisilik olay ben boşanma akabinde destek olurum ama sanki ben bisatiyormus gibi de o evrede adliyeye falan gelmem yani. O yüksek bir beklenti olmuş. Özel alan ihlali yani , belki boşanmadan vazgeçecek ben varım diye devam ettirebilir arkadaş objektif olmaz . Boşan diye söyleyip kararına yön verebilirim vs vs . Risk yani. Bence bakış açınız değiştirin. Yoksa çevrenizde kimse kalmaz. İçinizden düşünüp düşünüp insanlara tavır alamazsiniz
Evet söyledim duymadığımı onları. Boşanma durumunda da daha önce arkadaşım boşandı ve biz hep yanında olduk. Akıl verme değil yani sadece gittik ,yanındaydık. O da başka türlü süreci atlatamazdım dedi hatta sonrasında hep bize
 
Biraz vakit geçirdikten sonra onlar sohbet etmeye başladı ben kaldım .duymuyordum da onları sesten , onların da öyle bir çabası olmadı zaten . Yaklaşık 40 dk böyle devam etti ve ben bu duruma bozulduğumu gizlemeyeceğimi söyledim . Hatta keşke beni davet etmeseydin dedim.gerçekten kırıldım.onlar fark edemedik vs dediler ama ben artık hem kırgın hem öfkeliydim ve daha fazla durmak istemedim ayrılmak istediğimi söyleyip ayrıldım mekandan
Bence iyi yapmışsın konu sahibi. Tepki vermeyip içten içe bozulanları hiç anlamıyorum çünkü. O olaydan sonra ne oldu aradılar mı hiç?
 
Doğru ifade edememiş olabilirim ama iş arkadaşlığı aramızdaki en basit şey. Gerçekten kardeş gibiydik. Doğum ,ameliyat ,hastalık vs vs en zor günlerimiz ve hatta en güzel günlerimiz hep yanyana geçti . Dolayısıyla iş arkadaşlığı burada önemsiz bir ayrıntı halini aldı .arkadaş demek de yetersiz aslında aramızdaki ilişkiye dostluk diyebilirim. Ama içimde kırılmalar hissettim 1.5 yıl önce ve sonra durumumuz bu oldu . Mızmızlanan kişi mi oldum yoksa değersiz biri olduğumla mı yüzleştim ondan emin değilim
İlişkilere fazla anlam yüklemeyi doğru bulmuyorum. Yok kardeş, yok aile, yok dost.
Beklentiniz arttikca hayal kırıklığıniz da aynı oranda artar.
 
1 numaralı olayda sizi davet etmediklerinde bence bu arkadaşlığı bitirmeliydiniz😐😐😐çok ayıp gerçekten, etrafımda boşanan tanıdık varsa - bakın tanıdık arkadaş değil kafası dağılsin diye gezmeye davet ederim. Kaldı ki bunlar basıp öylece gitmişler. Son derece kaba ve edepsiz insanlar bence görüşmeyin artık.
 
1 numaralı olayda sizi davet etmediklerinde bence bu arkadaşlığı bitirmeliydiniz😐😐😐çok ayıp gerçekten, etrafımda boşanan tanıdık varsa - bakın tanıdık arkadaş değil kafası dağılsin diye gezmeye davet ederim. Kaldı ki bunlar basıp öylece gitmişler. Son derece kaba ve edepsiz insanlar bence görüşmeyin artık.
Boşanmadım aslında. orayı doğru ifade edememişim. Boşanma durumuna geldik ve ben dilekçemi vermeye gidecektim. Onlara demedim birlikte gidelim diye . İşten izin almıştım işe gittim onlar çıkmadan. Öğleye kadar çalışacaklardı.Onların da erkenden çıktığını gezmeye gittiğini öğrendim . Aramadılar da ne yaptın nasıl gitti diye . Daha önce ufacık olaylarında bile kendi adıma hayatımı durdurup hep yanlarında olduğum için sanırım ilk aşırı değersiz hissettiğim an o gün oldu.
 
Back
X