Bence toplumun alışık olmadığı karakterde yani; iyi niyetli, sakin, saygılı ve sessiz bir arkadaşın var.
Ve emin ol, en iyiside bu.
Arkadaşların ise "son sözü karşı taraf söylesin, asla bana saygı duyulmasın ve ezilmişliğin bana verdiği mazoşistce zevk ile boyun eğen, alttan alan taraf olayım'cılardan."
Hep bu hasta zihinler yüzünden, anlayışlı ve sessiz insanlar köşelerine çekilmek ya da çok daha kötüsü değişmek zorunda kalıyor.
Onlara susmalarını, çünkü sevdiğin bir kimsenin hakkında duyduklarının sinirlenmene sebep olduğunu ve dahada önemlisi, çok az da olsa karakter sahibi iseler, arkasından laf atmak yerine yüzüne karşı konuşmaları gerektiğini, aksi halde basitleştiklerini söylemelisin.
Ben kimsenin arkasından konuşulmasına izin vermem.
Ve bahsi geçen kişi değer verdiğim bir insansa işi kavgaya götürürüm.
