- 22 Şubat 2023
- 594
- 463
- 23
- 23
Ben vakitsizliğimin ortasında vakit yaratırım sevdiklerim için ama onlar boş zamanında bile bana nasılsın napıyosun demeyi cok görürler.
Ben vakitsizliğimin ortasında vakit yaratırım sevdiklerim için ama onlar boş zamanında bile bana nasılsın napıyosun demeyi cok görürler.Ben üniversitedeki arkadaşlarımın uzak bile olsa düğünlerine kına gecelerine gittim elimden geleni yaptım her sıkıntılarında yanlarında oldum ama benim düğünüme hiç biri gelmedi mesela. Hepsi bi bahane buldu :/ böyle şeyler yaşayınca insan kimseye güvenemiyor artık biz mi çok şey bekliyoruz anlamıyorum
Sizinle ilgili değil. Siz böylesin, karakteriniz bu ama onlar böyle değil. Sizin gibi arkadaşlarınız da varmış, herkes bir olamaz değil mi?O kadar haklısınız ki. Aslında yargılamamaktan kastım kendisini kötü hissetmesin, bana anlatmaktan da vazgeçmesin diye yaptığım bir şey. Çünkü sert davranırsam belki ona anlamadığımı ve tarafsız yorum yapamadığımı düşünmesinden kaçınmak. Çok güzel yorumlar yapıp yönlendirmesini de bilirim cevremdeki en yakınlarım da benim bu huyumu cok sevdiklerini hep söylerler. Ama dediğiniz gibi hep kendimden ödün verdiğimden ve alttan aldığımdan bir değerim kalmadı.
Evet ama bunu farketmem ciddi bir zaman aldı. Bu güne kadar hep onlarında benim bir sıkıntım veya derdim olsa koşacağını ve benimle ilgileneceğini düşünürdüm o güveni almıştım onlardan ancak öyle değilmiş.Sizinle ilgili değil. Siz böylesin, karakteriniz bu ama onlar böyle değil. Sizin gibi arkadaşlarınız da varmış, herkes bir olamaz değil mi?
Herkes kendi derdiyle meşguldur.
Değerinizi de bu şekilde biçmemelisiniz. Başkalarının davranışı sizin değerinizi belirlemez. Etrafınızda sizin gibi insanlar istiyorsanız ona göre davranırsınız. O zaman da daha az kişi olur etrafınızda ama istediğiniz ilişkiler içerisinde olursunuz.
Acikcasi yasadigini yasadim ve sunu fark ettim. Ben kendi icinde bir insanim daha kapaliyim digerlerine gore. Ve sanki herkes her seyini herkesle paylasmak zorunda ve cok rahat yapabiliyorda bende sorun varmis gibi hissettim cunku normali oymus gibi empoze edildi hep. En iyi arkadas en yakin arkadas en yakin dost bidibidi bir suru safsataymis kimse kimsenin en iyisi olamaz. Kimisi birine tum gununu cok rahat ve sıkmadan anlatabiliyoken ben yapamam cunku istemiyorumLayık görmemek değil aslında ancak şu dertlerimi, sorunlarımı, içimde yaşadıklarımı kimseye anlatamıyorum dostlarım dahil. Kendimce sebebide yok aslında o kadar alışmışım ki herşeyi içimde biriktirmeye dün erkek arkadaşımla arkadaşlıklarımızdan konuşana kadar kötü hissetmemiştim kendimi. Konuşurken birden ağlamaya ve buraya yazdıklarımın benzerlerini onada anlatmaya başladım ve öyle farkına vardım bu durumun benim ne kadar zoruma gittiğini.
Evet aynı şeyi yaşamışız hemen hemen. Ama bu sürecin sonunda da kimseye ihtiyaç duymamaya ve yalnızlığa alışıyor insan bence.Zamanında bende sizin gibiydim ex sevgilime ayrı arkadaşlarıma ayrı vakit ayırırdım. Hepsinin derdine ayrı üzülürdüm. Bende kendimi sevilen , değer verilen biri olarak görürdüm ama üniversite bitince anladım ki aslında hiç biri yokmuş ben ararsam arayan , ben mesaj yazınca cevap yazan kişilermis deger veren benmişim.. Çok büyük sıkıntılar yaşadım hiç biri yoktu. Şuan yolda görsem selam vermem selam verseler almam.. Arkadaşlık kavramına asla inanmıyorum o yüzden
Aynen, tam olarak böyle düşünüyorum. Erkek arkadaşımında kendince dertleri ve sorunları var. Çok yoğun bir eğitim hayatı var. Kısacık vaktimizde ona bunları anlatmaya gerek duymuyorum. Ama mesela o bana cok rahat anlatabiliyor. Yapıyla ilgili ya da alışkanlıkla bende sizin gibiyim. Ama dolmuşum sanırım bunu dün farkettim.Acikcasi yasadigini yasadim ve sunu fark ettim. Ben kendi icinde bir insanim daha kapaliyim digerlerine gore. Ve sanki herkes her seyini herkesle paylasmak zorunda ve cok rahat yapabiliyorda bende sorun varmis gibi hissettim cunku normali oymus gibi empoze edildi hep. En iyi arkadas en yakin arkadas en yakin dost bidibidi bir suru safsataymis kimse kimsenin en iyisi olamaz. Kimisi birine tum gununu cok rahat ve sıkmadan anlatabiliyoken ben yapamam cunku istemiyorumbunu anladim. İnan ki birak moral bozuklugu cart curt bu tarz seyleri , suan hamileyim ve gun icinde yasadigim zorlugu esime bile anlatmiyorum cunku ne yapabilir hic bisey veya onun soyleyecegi hic bisey benim durumuma etki etmez gibi gibi... Genel olarak biraz daha realist olmakla alakali oldugunu dusunuyorum bu durumun. Kurdugun cumlelerden de aslinda seninde biraz boyle oldugunu dusundum..
Bunun kotu bisey oldugunu dusunmuyorum insan bunu ilk fark ettiginde yalniz kalıcak kimse beni anlamayacak diye panik olabilir dogal ama kendi kendine yetmenin ne bileyim yalniz olmanin kotu bir tarafi yok. Kimsesiz olmak asil zor olan. Bende doluyorum tasiyorum bazen dogal olarak ama bir iki tane arkadasim var zaten onlari ariyorum hemen cok sıkta yasanmadigi icin bu dertlesme durumu sagolsun can kulagiyla dinleyip biseyler yapmaya calisiyolarAynen, tam olarak böyle düşünüyorum. Erkek arkadaşımında kendince dertleri ve sorunları var. Çok yoğun bir eğitim hayatı var. Kısacık vaktimizde ona bunları anlatmaya gerek duymuyorum. Ama mesela o bana cok rahat anlatabiliyor. Yapıyla ilgili ya da alışkanlıkla bende sizin gibiyim. Ama dolmuşum sanırım bunu dün farkettim.
Evet bende süreç sonunda yalnızlığa alıştım ve gerçekten daha mutluyumEvet aynı şeyi yaşamışız hemen hemen. Ama bu sürecin sonunda da kimseye ihtiyaç duymamaya ve yalnızlığa alışıyor insan bence.
Doğru söylüyorsunuz, fikirleriniz için teşekkürler çok tatlısınızBunun kotu bisey oldugunu dusunmuyorum insan bunu ilk fark ettiginde yalniz kalıcak kimse beni anlamayacak diye panik olabilir dogal ama kendi kendine yetmenin ne bileyim yalniz olmanin kotu bir tarafi yok. Kimsesiz olmak asil zor olan. Bende doluyorum tasiyorum bazen dogal olarak ama bir iki tane arkadasim var zaten onlari ariyorum hemen cok sıkta yasanmadigi icin bu dertlesme durumu sagolsun can kulagiyla dinleyip biseyler yapmaya calisiyolarbir tane boyle arkadas birde sevgilin yeter bu durumlarda fazlasina gerek yok.
Hep böyle olun umarımEvet bende süreç sonunda yalnızlığa alıştım ve gerçekten daha mutluyum
Çok haklısınız. Bundan sonra bunu yapacağım zaten. Bana değer ne kadar veriliyorsa o kadar vereceğim.Yani yaşınız itibariyle hissettiğimiz duygular normal. Yarın için ayağa kalkın ve herkese ederi kadar değer verin . Sadece işi düşünce aklına gelenleri az çok bilirsiniz ayristirin cevap vermeyin. Bir süre sonra gerçek dost olan 1,2 kişi kalacaktır çevrenizde o da zamanla olur. Üzülmeyin.
Herkese güvenmemek gerek büyük bir darbe almadan bunu başarmak zor malesefEvet bende bu düşünceyle baya bir yol aldım. Herkesi kolayca silebiliyprum ama işte kalbimdeki o vicdanda gitmiyor. Ben ona yaptım o neden yapmadı, ben mi bir şey yaptım, vs vs ya bir arkadaşım( yeni tanıştığım ve erkek arkadaşımın okuldan bir arkadaşıyla sevgili olan) sırf sevgilisi hakkında bilgi alabilmek için beni bir araç gibi kullandı. Bunlar bana cok iğrenç seyler geliyor gercekten. Ve hemen uzaklaşıp soğuyorum ama üzülüyorum da içimden çünkü arkadaşım olarak görmüştüm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?