- 22 Şubat 2023
- 594
- 463
- 23
- 23
Merhaba hanımlar,
Aslında yazacaklarım bir fikir almaktan ziyade sadece iç dökmek olucak çünkü gerçekten yalnız olduğumu hissettiğim bir zamandayım. Aslında çevremde çok fazla arkadaşım vardır ve genellikle arkadaş ortamında sevilen ve değer verilen biri olmuşumdur. Sıkıntı şu ki, üniversite eğitimimiz yüz yüzeyken her gün benimle görüşmek isteyen konuşmak isteyen arkadaşlarım online eğitime gecince sanki yok oldular. Normalde sevgilisi olan insanlar arkadaşlarına vakit ayırmaz gibi düşünülür ama ben tam tersi biriyimdir. Hem arkadaşlarıma hem sevgilime ayrı ayrı vakit ayırmayı bilirim. Arkadaşlarıma yazarım, nasıl olduklarını sorarım, dersle ilgili bir konu olur yardımcı olurum. Ama karşılığında onlar bana yazar mı sorar mı? Hayır. Çok sayılı bir kaç arkadaşım dışında hiç birisi bunu yapmaz. Bir arkadaşımın bir derdi olduğunda elimden geldiği kadar yardım etmeye, anlamaya, yargılamadan yorum yapmaya calışırım. Belki bana en ters olan konuları bile dinlerken olumlu yaklaşıp doğru kararı vermesine yardımcı olurum. Ama ben bunları yaparken çevremden bunu görememek en ufak bir nasılsın mesajı almamak beni çok üzüyor. Gerçekten içimdekileri anlatacak hiç kimse yokmuş, hiç bir arkadaşım yokmuş gibi hissediyorum. Sanki herkesin amacı çıkarmış gibi, birine bir derdimi paylaşırsam sıkılırlarmış gibi, veya anlattıklarımla arkamdan dedikodumu yaparmış gibi hissediyorum. O kadar üzülüyorum ki şuan bunu yazarken ağlamaktan kendimi alamıyorum. Buna benzer şeyleri yaşayanları dinlemek ve dertleşmek isterim. Sanırım son zamanlarda en çok derdimi paylaştığım yer burası oldu.
Aslında yazacaklarım bir fikir almaktan ziyade sadece iç dökmek olucak çünkü gerçekten yalnız olduğumu hissettiğim bir zamandayım. Aslında çevremde çok fazla arkadaşım vardır ve genellikle arkadaş ortamında sevilen ve değer verilen biri olmuşumdur. Sıkıntı şu ki, üniversite eğitimimiz yüz yüzeyken her gün benimle görüşmek isteyen konuşmak isteyen arkadaşlarım online eğitime gecince sanki yok oldular. Normalde sevgilisi olan insanlar arkadaşlarına vakit ayırmaz gibi düşünülür ama ben tam tersi biriyimdir. Hem arkadaşlarıma hem sevgilime ayrı ayrı vakit ayırmayı bilirim. Arkadaşlarıma yazarım, nasıl olduklarını sorarım, dersle ilgili bir konu olur yardımcı olurum. Ama karşılığında onlar bana yazar mı sorar mı? Hayır. Çok sayılı bir kaç arkadaşım dışında hiç birisi bunu yapmaz. Bir arkadaşımın bir derdi olduğunda elimden geldiği kadar yardım etmeye, anlamaya, yargılamadan yorum yapmaya calışırım. Belki bana en ters olan konuları bile dinlerken olumlu yaklaşıp doğru kararı vermesine yardımcı olurum. Ama ben bunları yaparken çevremden bunu görememek en ufak bir nasılsın mesajı almamak beni çok üzüyor. Gerçekten içimdekileri anlatacak hiç kimse yokmuş, hiç bir arkadaşım yokmuş gibi hissediyorum. Sanki herkesin amacı çıkarmış gibi, birine bir derdimi paylaşırsam sıkılırlarmış gibi, veya anlattıklarımla arkamdan dedikodumu yaparmış gibi hissediyorum. O kadar üzülüyorum ki şuan bunu yazarken ağlamaktan kendimi alamıyorum. Buna benzer şeyleri yaşayanları dinlemek ve dertleşmek isterim. Sanırım son zamanlarda en çok derdimi paylaştığım yer burası oldu.