Arkadaşsızlık

Buluşmak bile istemediğiniz arkadaşlarınızın şu an sizi sallamıyor oluşu bana garip gelmedi, bu işler karşılıklıdır. Arkadaşsız bir hayatı benim aklım almıyor açıkçası. Dünya üzerinde bir tane bile kafa denginiz insan yok mu yani? İnsan yeri geliyor ailesiyle paylaşmak istemediği şeyleri farklı bir yorum almak için arkadaşına anlatıyor, bence arkadaş herkese lazım. Çevre edinmek istiyorsanız evde oturarak olmaz, sosyalleşmemiz gerek ama bence geçici bir dönem bu sizin için. Şimdi arkadaşlarınız olsa keşke yalnız kalsam diyeceksiniz gibi geliyor bana
 
Komşu fln yokmu kuzum onlarla tanışsan bende evlenip geldıgımde hic bir tanıdıgım yoktu ama simdi cok şükür cevremde cok insan var ve ailem kadar yakınlar
 
Devir değişti. insanlarda öyle. hep çıkar ,dedikodu,kıskançlık, kuyu kazma vs. çocuk yap bence eşin için hazırlan ,geceleri ona süpriz yemekler yap artı fanteziler için hazırlık yap. tadını çıkar.derdin bu olsun. ALLAH dert vermesin bacım.

Bir hobi olarak çocuk yapmak..
 
Selam kızlar şimdi 30 yaşında koskoca kadın olarak bu konuyu açmaktan utanıyorum ama evlendim geldiğim yerde hiç arkadaşım yok ve bazen öyle sıkılıyorum ki eski oturduğum şehirdeki arkadaşlarıma sürekli msj atiyorum. Halbuki onların benimle ilgilendikleri ya da merak ettikleri bile yok. Sürekli mesaj atıyorum biliyor musun şöyle oldu böyle oldu. Herşeyi paylaşmak istiyorum. Ama argo tabirle beni sallayan yok.
Aslında çevremde arkadaşlarım varken buluşmak bile istemezdim yalnız olmayı severdim. Ama şimdi bişey oldu bana çevremde konuşacağım birini arıyorum sürekli. Işe basvuruyorum bir görüşmem çok iyi geçmişti neredeyse 2 saate yakın konuşmuştuk. Artık işimle meşgul olurum kimseye ihtiyaç duymam diyordum ama onlar da geri dönüş yapmadılar.
Kitap okuyorum dizi izliyorum zaman geçirme konusunda hiç sıkıntım yok zaman geçiyor ama sohbet muhabbet dertlesecegim kimse yok. Inanın normalde konuşkan biri bile değilim ne oldu bana anlamadım.
bende oyleyim 1 cocugu m var 24 yasındayım ve evde kafayı yicem burda kimseyi tanımıyorum :((
 
Bende tam sizin durumunuzdayım şu an .. Önce az ve öz arkadaşım vardı onlar yeterdi ,kendi şehrimde baya aktiftim gezerdim tozardım ,çevrem vardı ,hiç yalnız hissetmezdim ..
Bende şehir değiştirdim ,iş bulamadım ,artık insan Özlem’i gelmişti içime ,2 laf edecek kimse yoktu ..
O kadar yalnız kaldım içime kapandım ki ,kendi dünyamda yaşıyordum sadece ..
tam iş buldum 2 ay sonra pandemi vurdu ,işten ayrıldım kronik hastayım ..
şimdi de merkezden ilçeye taşındım daha berbat oldu psikolojim ..
Ne bişey yapabiliyorum ,ne işe ne kursa gidebiliyorum bu hastalıktan ..
o kadar insana hasret kaldım ki ,sanki dünyayı unutmuş gibi tuhaf bişeye döndüm ..
Sonumuz hayrola ..
 
Back
X