Annem çok uzakta küçük bir yerde yaşamak zorundayız diye başta bu problemi düzeltin öyle dedi, sonra çakılı olduğunu ve sevdiğimi kabul ettirdim. Benim annem soğuk bir insandır bu arada, bayramda ailesi aramak istedi nişanda ne yapalım ne isterseniz diye annem ben telefonda ne diyim ayıp isteyemem bir şey tanımadığım insanla ne konuşucaz dedi ki ben de böyle düşünüyodum ses tonlrından bile birbirlerini yanlış anlayabilirler hiç yüz yüze gelmediler diye düşünmüştüm. Annem nişandan bi kaç gün önce gelirler o zaman misafir edicem akşam yemeğine alıcam o zaman tanışır konuşuruz bir şeyde istemiyoruz ayıp istenmek onlar durumuna göre ne istiyolarsa neye uygunlarsa onu yapsınlar bir de aile üyelerine çeyiz yapılmasın aramızda anlaşalım sadece ikinize yapılsın bunları söyle sen dedi. Söyledim bu sefer red ettikleri için saygısızlık yaptığını söyledi, annesinin hayali varmış set alırken benimle kuyumcu gezmeye ve boynumda denettirip almaya ama ailesi bulunduğum yerde 8 9 saat uzakta ailem özellikle babam gitmemi istemedi madem beraber bakmak istiyr nişandan bi kaç gün önce gelcekler o zaman burada gelip bakarsınız beraber dedi. Bu olayların üzerine bu şekilde konuşmaya başladı bana diyorum ya belki o haklıdır. Hep bizim istediğimiz oluyomuş artık yorulmuş istemediklerini zorluk çıkararak gösteriyolarmış. Daha evlenmeden yorulmuş. Kabul ediyorum benim annem zor biri ama ne bileyim bunları da haketmedim.
