Hanımlar sorunum eşimin sürekli beni eleştirmesi artık gercekten sinir oluyorum kendinden soğutuyor beni.
Dün sabah hersey yolundaydi kahvaltımızı yaptık şakalaştık falan derken öğleden sonra bunun surat düştü bende düzelir diye hiç sormadım ama düzelmedi aksam saat 10 a kadar öylece sustu oturdu telefonla oynadı. Artık dayanamadım sordum ne oldu diye. Bise yok diyerek geçiştirmeye çalıştı ısrar edince de kendin düşün bul ne oldugunu dedi. Hâlbuki hiçbir şey olmamıştı. Sonra bu başladı söylenmeye " senin hiçbir seyin tam değil düzgün bi ev kadını değilsin, annen seni yetiştirememiş, boş boş oturuyorsun, idareni bilmiyorsun "(aslıda bos harcamam hiç olmaz ki bunu daha önce kendisi bile söylemişti) gibi bi sürü şey söyledi...
Ben de ev kadını nasıl olur söylesene dedim hemen annesini örnek gösterdi annem böyle yemek yapiyor şöyle idaresini biliyor bilmem ne. Benim cinlerim tepeme çıktı, ben annen değilim annen 50 yaşında ben 25 yaşindayım annen gibi tabiki olamam dedim tabiki o daha tacrubeli 30 senelik ev hanımı ben daha 1 senedir evliyim dedim. Vay efendim bir senede neyi değistirmisim yada degistirmek icin ugraşmışım...
38 haftalık hamileyim inanın evimi ihmal etmiyorum sabah kahvaltımı aksam yemegimi temizligimi yapiyorum. Artik iyice de ağırlaştım gece uyuyamıyorum, oturduğum yerden kalkamıyorum namazımı bile zorla kılıyorum... ve hiç yardım edenim yok. (Ailem ve ailesi başka şehirde) ona rağmen yine de onun önünde cariye gibi dolanıyorum. Çayını meyvesini getiriyorum. Daha ne yapayım bilmiyorum o böyle söyledikçe kendimi eksik hissediyorum. Geçen haftaya kadar da sınava hazırlanıyordum zaten boş degildim. Bir haftadır da artık kendimle baş başa kalmak bebegimin heyecenını yaşamak istiyordum ama olmuyor.
Ben ne yapayım evde boş vakit geçirmemek için? Ona fırsat vermemek için?
Dün sabah hersey yolundaydi kahvaltımızı yaptık şakalaştık falan derken öğleden sonra bunun surat düştü bende düzelir diye hiç sormadım ama düzelmedi aksam saat 10 a kadar öylece sustu oturdu telefonla oynadı. Artık dayanamadım sordum ne oldu diye. Bise yok diyerek geçiştirmeye çalıştı ısrar edince de kendin düşün bul ne oldugunu dedi. Hâlbuki hiçbir şey olmamıştı. Sonra bu başladı söylenmeye " senin hiçbir seyin tam değil düzgün bi ev kadını değilsin, annen seni yetiştirememiş, boş boş oturuyorsun, idareni bilmiyorsun "(aslıda bos harcamam hiç olmaz ki bunu daha önce kendisi bile söylemişti) gibi bi sürü şey söyledi...
Ben de ev kadını nasıl olur söylesene dedim hemen annesini örnek gösterdi annem böyle yemek yapiyor şöyle idaresini biliyor bilmem ne. Benim cinlerim tepeme çıktı, ben annen değilim annen 50 yaşında ben 25 yaşindayım annen gibi tabiki olamam dedim tabiki o daha tacrubeli 30 senelik ev hanımı ben daha 1 senedir evliyim dedim. Vay efendim bir senede neyi değistirmisim yada degistirmek icin ugraşmışım...
38 haftalık hamileyim inanın evimi ihmal etmiyorum sabah kahvaltımı aksam yemegimi temizligimi yapiyorum. Artik iyice de ağırlaştım gece uyuyamıyorum, oturduğum yerden kalkamıyorum namazımı bile zorla kılıyorum... ve hiç yardım edenim yok. (Ailem ve ailesi başka şehirde) ona rağmen yine de onun önünde cariye gibi dolanıyorum. Çayını meyvesini getiriyorum. Daha ne yapayım bilmiyorum o böyle söyledikçe kendimi eksik hissediyorum. Geçen haftaya kadar da sınava hazırlanıyordum zaten boş degildim. Bir haftadır da artık kendimle baş başa kalmak bebegimin heyecenını yaşamak istiyordum ama olmuyor.
Ben ne yapayım evde boş vakit geçirmemek için? Ona fırsat vermemek için?