final dönemimizin başlamak üzere olduğu şu günlerde. ablamla kahvaltı yapıyorduk. sofrayı kendi kaldırdı. bulaşık yıkarken bardak kırdı ve bağırmaya başladı evde ikimiz tektik. hergün benmi yıkayacağım. her zaman hayatım böylemi gidecek. finallerim var yaptıklarıma bak. nefet ediyorum . kimsenin bişey yaptığı yok gibi cümleler kurdu. öfkeliydi bayağı ve tabakları kırcak gibiydi. yani her zaman işleri yapan kişide değil. bbişey desem daha çok büyücek. kavgaya bile gidebilir. ama artık bende dayanamıyorum ablam alttan alayım diyorum ama artık olmuyor. kızlar ağlicam çok sinirlerimi bozdu. sanki nimet eder gibi. hoş bir davranış değil. lütfen kızlar ben mi çok abartıyorum.