- Konu Sahibi eSmerimSin
- #1
kizlar ben cok mutsuzumm..
sevdigimle, ailemin yabanci diye (macaristanli) istemedigi mario ile tam 1 ay önce cookk sade bir nikah ile evlendik.. haziranin 3ünde tam 1ay olacak..tamam biliyorumm cok kisa bir süre ama ben nedense hic benimseyemdim bu evliligi, bu düzeni. alisamadim..
yaa sanki birsey olcak ve hersey bitecekmis gibi geliyor.. ailem kesinlikle görüsmek istemiyor benimle.. saten artik tahamülleri kalmadigi icin git evden birdaha dönme dediler..o sekilde bende mario ya gittim bizde evlendik .. simdi bir yanim eksik .. gidecek bir kapim yok.. mutlulugumu, üzünütümü paylasabilecegim bir annem yok..
evlerimiz arabayla 30 dakikalik bir mesafede ama görüsmek istemiyolar.. neysee mario yine en icten sevgisiyle sarmaya calisiyor beni ama bazen onuda itiyorum kendimden.. bu hafta sonu icin italyaya otelde oda ayirtmis 2gece Cuma gidip Pazar dönmek icin.. arabayla 6saat bize italya, hem yüzümü güldürmek hemde minik bir balayi diye düsünmüs, süpriz yapmak istemis ama ben cemkirdim, surat astim ve kendimi odaya kapatip sabaha kadar agladim..
gitmedik.. sabah beni kollarina alarak uyuttu, huzur bu dedim..huzuru hissettim.. ama benden soguyacak diye ödüm kopuyor, oda gidecek yalniz kalicam.. öbür yandan onu cekinmeden, düsünmeden kiriyorum..ama sanki hep gidecekmis gibi hissediyorum..zamanla sevgisi bitecek..beni artik sevmeyecek.. cünkü istemeden bazen ona o kadar kötü davraniyorum ki..sanki silah zoruyla yanindayim.. bazen dokununca irkiliyorum..kalkip gidiyorum yanindan.. cok üzüyorum onu.. ama istem disi hep bu haraktlerim..onada anlattim..ben onu cok seviyorumm ama ruh halim karman corman..
biliyorum herkesin sabri bir yere kadar.. konustuk bugün onunla, beni anladigini, zamanla herseyin yoluna girecegini, ailemle bile barismamin mümkün oldugunu söyledi.. yine icimi biraz umut kapladi ama.. benim halim hiiic normal degil.. dün gece ben aglarken onun gözlerindeki hayalkirikligini, caresizligi gördüm ve canim cok acidi..baska odada aglamama devam ettim cünkü kendimi durduramadim..sel oldu gözyaslarim..
ne hakkim var sevdigimi üzmeye.. istedigim bu degilmiydi? onunla bir hayati paylasmak .. simdi neden ölürcesine mutsuz ve yalniz hissediyorum kendimi..
sevdigimle, ailemin yabanci diye (macaristanli) istemedigi mario ile tam 1 ay önce cookk sade bir nikah ile evlendik.. haziranin 3ünde tam 1ay olacak..tamam biliyorumm cok kisa bir süre ama ben nedense hic benimseyemdim bu evliligi, bu düzeni. alisamadim..
yaa sanki birsey olcak ve hersey bitecekmis gibi geliyor.. ailem kesinlikle görüsmek istemiyor benimle.. saten artik tahamülleri kalmadigi icin git evden birdaha dönme dediler..o sekilde bende mario ya gittim bizde evlendik .. simdi bir yanim eksik .. gidecek bir kapim yok.. mutlulugumu, üzünütümü paylasabilecegim bir annem yok..
evlerimiz arabayla 30 dakikalik bir mesafede ama görüsmek istemiyolar.. neysee mario yine en icten sevgisiyle sarmaya calisiyor beni ama bazen onuda itiyorum kendimden.. bu hafta sonu icin italyaya otelde oda ayirtmis 2gece Cuma gidip Pazar dönmek icin.. arabayla 6saat bize italya, hem yüzümü güldürmek hemde minik bir balayi diye düsünmüs, süpriz yapmak istemis ama ben cemkirdim, surat astim ve kendimi odaya kapatip sabaha kadar agladim..
gitmedik.. sabah beni kollarina alarak uyuttu, huzur bu dedim..huzuru hissettim.. ama benden soguyacak diye ödüm kopuyor, oda gidecek yalniz kalicam.. öbür yandan onu cekinmeden, düsünmeden kiriyorum..ama sanki hep gidecekmis gibi hissediyorum..zamanla sevgisi bitecek..beni artik sevmeyecek.. cünkü istemeden bazen ona o kadar kötü davraniyorum ki..sanki silah zoruyla yanindayim.. bazen dokununca irkiliyorum..kalkip gidiyorum yanindan.. cok üzüyorum onu.. ama istem disi hep bu haraktlerim..onada anlattim..ben onu cok seviyorumm ama ruh halim karman corman..
biliyorum herkesin sabri bir yere kadar.. konustuk bugün onunla, beni anladigini, zamanla herseyin yoluna girecegini, ailemle bile barismamin mümkün oldugunu söyledi.. yine icimi biraz umut kapladi ama.. benim halim hiiic normal degil.. dün gece ben aglarken onun gözlerindeki hayalkirikligini, caresizligi gördüm ve canim cok acidi..baska odada aglamama devam ettim cünkü kendimi durduramadim..sel oldu gözyaslarim..
ne hakkim var sevdigimi üzmeye.. istedigim bu degilmiydi? onunla bir hayati paylasmak .. simdi neden ölürcesine mutsuz ve yalniz hissediyorum kendimi..
