Artık içim dayanmıyor

Hakli olabilirsiniz annem gibi oldugum konusunda bende son gunlerde bunu düşünüyorum. Ancak annem kesinlikle bana cok onem verir. O kadar fedakar bir anne ki keske onemsememis olsa. Onun için cocuklari her zaman değerlidir. Hiçbir sıkıntısını yansıtmaz. Gelememe sebebiyse hastanede yatmis haberim yoktu uzakta oldugum icin herseyden haberim olmuyor kuzenlerim sonradan haber veriyor ama annem hastanede yatmis oldugunu bildigimi bilmiyor. Bilet hasta oldugu zamana denk gelmis tabi bana diyemedi kuzenlerim söylediler. Bir de gozleri iyi görmediği icin istediğimiz zamana bilet alamayiz o zaman tanidiklarimiz gelecekti annemi de getireceklerdi.

E hani inadından gelmiyordu? Başka bir mesajınızıda bir yıl boyunca her gün ağlarken gördüm yazmışsınız, şimdi sıkıntılarını yansıtmaz diyorsunuz. 6 ay boyunca mı hastanede yattı anneniz? Kusura bakmayın bunlar hep bahane. Her gün görüntülü konuştuğunuz annenizin hastaneye yattığını nasıl anlamadınız orası da garip. Eşimin halası görme engelli kimi zaman rehber köpeğiyle kimi zaman tek başına sayısız ülkeye uçtu. Okuma yazma bilmeyen komşumun annesi tek başına Almanya’ya oğluna gitti kaç kere. Annenizin gelesi yok. Hadi şimdi öyle oldu diyelim siz kaç senedir evlisiniz hiç mi uygun zaman bulamadı anneniz?
 
Siz cok vicdanli bir evlatsiniz ama annenizin size biraz duygu somurusu yaptigini dusunuyorum. Ben de ailemden uzakta okudum ve su an da calisiyorum. Annem mesela benim uzakta olmami elbette istemiyor ama sen nasil mutlu olacaksan kizim der. Ben nereye gittiysem geldi. Belcikaya fransaya. Dil bilmemesine ragmen biletini aldi geldi. Gecen sene yasadigim afrika ulkesine geldi yedi saat ucaga binip. Normalde hayatinda adimini atmayacagi yerlerde araba kiraladik kizarmis muz yedik safariye gittik. Gecen diyor ki ay ne guzel zaman gecirmisiz. Firsat buldukca ben de gidiyorum tabi ki. Ozlem tabi ki oluyor hem de cok. Bazen insan hayat boyle gecmez diyor dogru. Ama ingiltere yakin yer. Pound degerli. Sik sik gidersiniz ama anneniz de gelebilir aslinda istese.

Bunlari size nispet olsun diye sizi uzmek icin yazmadim. Anlatmak istedigim sey: anne cocugun mutlulugundan mutlu olmali. Bazen secimlerini onaylamasa da kabul edebilmeli. Psikolojikman yaninda olmali. Sizin anneniz ise suclu hissettiriyor akrabalar sizi sucluyor. Annesini yataklara dusuren kadin olarak hedef tahtasina koymuslar. Bu kadinin evliligi ne olacak bu kadin aile kurmasin mi cocuk yapmasin mi? Kimse dusunmuyor. Yok ben ingiltereye gelmem yemin ettim. Sen beni biraktin gittin ben yataklara dustum. Kusura bakmayin ama bana biraz bencilce geldi be konu sahibi...
 
Ana kuzusu erkekler kadar itici bir başka insan türü varsa o da ana kuzusu kadınlar bence. Bir de bekarken bu kadar düşkün değildim demişsiniz. Yani evlendikten sonra ailesine karşı buldumcuk olan çok erkek duydum da, bunun kadın versiyonuna ilk kez sizle denk geldim. Hepimiz ailemize düşkünüz, ama siz ayrı bir bağımlılık geliştirmişsiniz. Ben de yıllardır ailemden uzak bir şehirde yaşıyorum ve aileme fazlasıyla düşkünüm. Ama İngiltere gibi bir ülkede yaşama şansım olsa hiç düşünmeden giderim ve ailem de benim adıma mutlu olur. Londra’da bir süre yaşadım. Öyle bahsettiğiniz kadar abartılı hijyen olaylarıyla karşılaşmadım. Kaldı ki ülkemizde de eve ayakkabıyla giren insan sayısı hayli fazla. Bu ülkeden çok kültür, alışkanlık meselesi. Siz evinize ayakkabıyla girmezsiniz, gireni uyarırsınız olur biter. Ama sizin geçinmeye gönlünüz yok. Azat edin eşinizi, yazıktır adama.
 
Demek ki o da böyle mutlu.çünkü gerçekten büyük bir özlem olsaydı sizsiz ölüp bitecek seviyeye gelseydi yanınıza gelir kalırdı diye düşünüyorum bence onun sinirleri çok yıpranmış terapiye falan gitse rahatlar iyi gelir.Hem siz yuvanızı yıkıp gitseniz eminim yine mutlu olmaz bu duruma.bence herşey annenizde bitiyor.
Annesi her ağlmada kızının yanına gitmesine alıştı sanırım.. Acaba mutsuz olup kızım yanıma gelsin düşüncesinde mi ?
 
E hani inadından gelmiyordu? Başka bir mesajınızıda bir yıl boyunca her gün ağlarken gördüm yazmışsınız, şimdi sıkıntılarını yansıtmaz diyorsunuz. 6 ay boyunca mı hastanede yattı anneniz? Kusura bakmayın bunlar hep bahane. Her gün görüntülü konuştuğunuz annenizin hastaneye yattığını nasıl anlamadınız orası da garip. Eşimin halası görme engelli kimi zaman rehber köpeğiyle kimi zaman tek başına sayısız ülkeye uçtu. Okuma yazma bilmeyen komşumun annesi tek başına Almanya’ya oğluna gitti kaç kere. Annenizin gelesi yok. Hadi şimdi öyle oldu diyelim siz kaç senedir evlisiniz hiç mi uygun zaman bulamadı anneniz?
1 senedir evliyim. Ben gidene kadar yanimda hep agliyordu ve hic istemedi ama vizem çıkıp gittikten sonra her zaman destek oldu. Çünkü artik engelleyecek birşeyi kalmamisti. Dediginiz gibi herseyi başaracağım diyen insanlar var ama malesef benim annem öyle biri değil. Tüm imkanlari sunup hayatini degistirmek istememe ragmen o icinde bulundugu surecleri terketmedi. Disariya cikiyormus hastane odasindan. Babamda buyuk bir kaza yapmis onda bile anlattirmadilar. Gelemezsem üzüleceğim diye akrabalarimizi kaybettik onlardan bile aylar sonra haberim oldu. Herseyden hep en sonra haberim oluyor. Aylar sonra... Belki de bilmedigim daha cok seyler vardir. Uzakta olmak böyle birseymis. Arkadasim hamile babasini kaybetti ve soylemediler, soyleyemiyoruz, uzakta olmak böyle birşey. Eşime haber veriyorlar ama ben bilmiyorum. Siz ailenizden uzak mi yasiyorsunuz?
 
Durum basit: bosanacaksiniz. Tabi ki nafaka felan istemeden, çünkü aile olamadiginizin sorumlusu sizsiniz. Sonra gidin ailenizle yaşayın. Aileniz sizi sağlıksız bir şekilde etkilemekte çok başarılı. Ama damat bunları çekmek zorunda değil. Her insanın mutlu bi şekilde eşi (!) ile yuva kurabilmesi lazım. Sizde o psikoloji yok. Simdi tedavi felan öneririm de normalde, ama bence bu adamın daha fazla zamanını çalmak olur. Siz değisseniz bile aileniz duygu sömürüsüne devam edecek
 
Size neden bu kadar yüklenildi anlamadım? Tamam baştan gitmeyebilirdiniz ama şuan net bir şekilde boşanmak beni daha mutlu eder diyorsunuz. Buradan eşinizden ayrılmanın sizi üzmeyeceğini çıkarıyorum.
Hal böyleyken sizi arada bırakan nedir peki?

ilaç kullanmayı düşünüyorum dayanamıyorum diyecek düzeyde uyum sağlayamayan bir insana neden bu kadar yüklendik ki? Kaçırdığım bir şey mi var eski konularda vs.?
 
Benim en büyük sansim ailemin gelip ortamimi, esimin ailesini gormeleri oldu, biliyorum onlarin içi rahat. Ben olumsuz ne yasarsam yasiyim asla aileme anlatmiyorum evet bu çok yipratici, paylasamamak icine atmak... ama en azindan onlar huzursuz olmasin diyorum. Çünkü benim mutsuzlugum yüzünden uzulduklerini hissedersem karşılıklı üzülüp daha fazla yipranicaz.

Herseyi tek basima yendim ama bunu aşamıyorum. Artik çıkmazdayım.


Bu konuyla anladim ki bunun nedeni sorunun kaynağı sen değilsin ve tek başına aşabileceğin bir sey değil. Annen çok fedakar olabilir ama senin mutluluğun için daha fazla çaba gösterebilmeli. Evlenip aynı mahallede yaşıyor olabilirdin ama eşin karaktersiz biri çıkabilirdi ve her günün hem sana hem annene yine zehir olurdu.

Iyi bir eş bulmak bir insan için çok çok büyük bir şans, tersi bir durumda evlenmenin hicbir manası yok. Annen, mutlu evliliğine şükredip sana destek olmalı. Belki babani degistiremezsin bu saatten sonra ama kardesin de küçük değil, evin sorumluluğunu alabilir en azindan 1 ay annen olmadan idare edebilmeliler, zaten o hastanedeyken ne yaptilar evde? Uçuş firmalarinin da hemen hemen hepsi yardima ihtiyaci olanlara destek veriyor koltuguna kadar oturtuyor zaten ikna olsa ilk ucusunda ayarlayip beraber giderdiniz turkiyeden, yani bu da çözümü cok kolay bir mesele yeterki annen biraz caba gostersin, her gun aglamaktan kat kat daha kolay.

Diğer sorun da, akrabaların. Onlar da hep atese körükle gitmis sanırım, annen eminim kizim orda tek basina ne yer ne icer diye dertlenip duruyordur, halbuki simdi sartlarin da daha iyi ve gelse yanina, bu halini görse ici daha rahat eder ve doldurusa getirmeye calisanlari da dinlemez. Keske akli basinda biri anneni ikna edebilse.
 
Ben sizi çok iyi anlıyorum. Boşanmayı hiç aklımdan geçirmedim, üstelik ben zaten görev yaptığım için uzak olduğum şehirde evlendim. Ama neticede ailemin yaşadığı şehire uzağım ve eşim ileride o şehire yerleşmeyi düşünmüyor. Ilk aylar çok zor geçti. Hatta kabus gibiydi. Ki çok şükür güzel evliliğim var. Ama her aklıma geldiğinde, yani aileme yemeğe gidemiyorum, kahvaltıya gelemiyorum, vakit geçiremiyoruz vs çok çok üzülüyorum. Yurtdışı olsa hiç dayanamazdım herhalde. Bence eşinize içinde bulunduğunuz buhranı anlatın. Kolay bi durum değil
 
Ben ailece psikolojik desteğe ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.
Anneniz olmadığında evi yakacak kadar unutkan aile fertleri dahil.
Yetişkin bir insan, akıl sağlığı yerindeyse ve bir başka yetişkin yanında yokken hayatını tek başına, idame ettiremiyorsa o kişide ciddi bir sorun olduğunu düşünürüm.
Bilmiyorum ne kadar doğru yorumluyorum ama kök ailenizin tüm fertlerinin, birbiriyle ilişkisi son derece sağlıksız geldi bana.
Herkes birbirini desteklemek bir tarafa aşağıya çekip, huzursuz ediyor bunun adı da sevgi, düşkünlük, vefa, kıyamama vs olmuş.
 
1 senedir evliyim. Ben gidene kadar yanimda hep agliyordu ve hic istemedi ama vizem çıkıp gittikten sonra her zaman destek oldu. Çünkü artik engelleyecek birşeyi kalmamisti. Dediginiz gibi herseyi başaracağım diyen insanlar var ama malesef benim annem öyle biri değil. Tüm imkanlari sunup hayatini degistirmek istememe ragmen o icinde bulundugu surecleri terketmedi. Disariya cikiyormus hastane odasindan. Babamda buyuk bir kaza yapmis onda bile anlattirmadilar. Gelemezsem üzüleceğim diye akrabalarimizi kaybettik onlardan bile aylar sonra haberim oldu. Herseyden hep en sonra haberim oluyor. Aylar sonra... Belki de bilmedigim daha cok seyler vardir. Uzakta olmak böyle birseymis. Arkadasim hamile babasini kaybetti ve soylemediler, soyleyemiyoruz, uzakta olmak böyle birşey. Eşime haber veriyorlar ama ben bilmiyorum. Siz ailenizden uzak mi yasiyorsunuz?

Başka ülkede değil ama başka şehirde yaşıyorum. Anneniz öyle biri değil evet siz de daha önce yazdığım gibi annenize benziyorsunuz. Başka ülkelerde yaşayan çok fazla akrabam var. Benim anlamadığım neden siz ve akrabalarınız sanki dünyanın bir ucunda yaşıyormuşsunuz gibi davranıyorsunuz? 1930’larda yaşamıyoruz uçakla maksimum 4 saat mesafedesiniz. Anladım çalışıyorsunuz ama hiç mi boş gününüz yok? Hayır benim kuzenim de İngiltere’de yaşıyor, İsviçre’de yaşayan bir başka kuzenim daha var önemli bir olay olduğunda hemen tatil veya izin günlerinde bilet alıp gelebiliyorlar da siz neden Yeni Zelanda’da yaşıyor gibi bir tavır içindesiniz? Gerçekten siz ve aileniz abartmışsınız neyin uzaklığı abartmayın bu kadar. Bursa’da yaşayan arkadaşım Rize’ye ailesine gitmek için en kestirme yol olarak İstanbul’a Sabiha gökçene ordan uçakla Trabzon’a ordan otobüsle Rize’ye gidiyor. İlla ayrı ülke olması gerekmez bu örneği aynı ülkede ulaşım zorluğunu anlatmak için veriyorum. Böyle yaparak hayatı kendinize de eşinize de zehir ediyorsunuz.
 
Ingiltere de yaşıyorum. Yataga ayakkabilarla bile giriyorlar. Arkadaslarim var. Gider gitmez ise basladim kurslara yazildim. Anlayacağınız hiç bos durmadım. Ama annemi babami gözüyasli bıraktım. Surekli üzülüyorlar. Inanin bende kendime cok cok kızıyorum. Ama nereden bilebilirdim ki zamanla gecmeyecegini alisamayacagimi
Kendinize ait eviniz yok mu? Yani başkalarının hayatına takmak yerine kendi hayatınıza bakın.
Benim annem de babamın isi sebebiyle yurtdisina gittiklerinde dil kurslarina gidip herşeyi kendi hallediyormus, ingilizcesi benden iyi :) helal et de satan yerler var.
Bence kendi kafanizdaki hapishaneden çıkmanız gerek. Ingilterede yaşayan onca Türk var üstelik dinen hassas olanlar da az değil. Onlar nasıl yaşıyor?
Valla sizin Turkiyeye gelmeniz benim ailemin yanina gitmekten daha kolay. Bizde şehirlerarasi yolculuk 10 saatten fazla sürüyor. Uzmeyin kendinizi, adapte olmaya çalışın.
Ben bile bazen keske yurtdışında yasasam diyorum. Burada sartlar malum, şu koronada bile kurallara uymuyoruz vaka sayisi artiyor, yabancılar kurallara cok sadiklardir.
Sonuc olarak ya bosanin ya alışın.
Ayrıca Türkiyede oyle uzerine titreyen es de hemen bulunmuyor, esinizin kıymetini bilmiyorsunuz belirteyim istedim.
 
Başka ülkede değil ama başka şehirde yaşıyorum. Anneniz öyle biri değil evet siz de daha önce yazdığım gibi annenize benziyorsunuz. Başka ülkelerde yaşayan çok fazla akrabam var. Benim anlamadığım neden siz ve akrabalarınız sanki dünyanın bir ucunda yaşıyormuşsunuz gibi davranıyorsunuz? 1930’larda yaşamıyoruz uçakla maksimum 4 saat mesafedesiniz. Anladım çalışıyorsunuz ama hiç mi boş gününüz yok? Hayır benim kuzenim de İngiltere’de yaşıyor, İsviçre’de yaşayan bir başka kuzenim daha var önemli bir olay olduğunda hemen tatil veya izin günlerinde bilet alıp gelebiliyorlar da siz neden Yeni Zelanda’da yaşıyor gibi bir tavır içindesiniz? Gerçekten siz ve aileniz abartmışsınız neyin uzaklığı abartmayın bu kadar. Bursa’da yaşayan arkadaşım Rize’ye ailesine gitmek için en kestirme yol olarak İstanbul’a Sabiha gökçene ordan uçakla Trabzon’a ordan otobüsle Rize’ye gidiyor. İlla ayrı ülke olması gerekmez bu örneği aynı ülkede ulaşım zorluğunu anlatmak için veriyorum. Böyle yaparak hayatı kendinize de eşinize de zehir ediyorsunuz.
Konu dışı ama Bursadan Trabzona ucak vardı niye biliyorum kuzeniniz arastirsin. Ben bir ara Karadenize tayin düşünmüştüm oradan biliyorum.
 
Kızlar merhabalar. Benim asamadigim bir konu var ve uzadikca uzuyor, üzdükçe de üzüyor. Evlendim ve yurtdışına yerleştim ailemi senede bir kez görebiliyorum. Epeydir yanlarindaydim ve geri dönmeme az bir süre kaldı. Oradayken de onlari cok cok özlüyorum her gun görüntülü gorussekte onlarin zor zamanlarinda yaninda olamamak içimde büyük hasarlara yol açıyor. Psikolojik olarak sürekli kendimi yorgun hissediyorum. Eşim Türkiye ye yerlesme taraftarı degil malesef. Her gün onlari kaybetme korkusuyla uyanıyorum. Kendi ailemi kuramadım. Eşimle aile gibi degiliz. Cok iyi bir insan surekli benim mutlu olmam için uğraşıyor. Ama anne baba onlarin yerini kimse alamiyor. Ben ayda bir kez de olsa onlari gormek istiyorum tabiki bu imkansiz. Ailemi düşündüğüm icin eşim baska ulkelere tatile cikalim diyor ancak ben tüm tatillerimi annemin yaninda gecirmek istiyorum. Bu kadar bagli biri degildim aileme küçük yasimdan beri hem okuyup hem calistigim için cok bir arada olamadik ama evlendikten sonra onlarin ozlemi içime fena yerlesti ve ben artik dayanamıyorum. Ilac kullanmaya baslamayi düşünüyorum. Herseyi tek basima yendim ama bunu aşamıyorum. Artik çıkmazdayım. Boşanmış olsam diyorum daha az üzülürüm. Yurtdışı bana cok ağır geldi burada çevrem cok fazla orada yalnizim ve ben temizlik konularinda hassasim ama ordakiler ayakkabilarla eve dalıyorlar. Iyice depresif hale geliyorum. Esime kiziyorum beni tanıdığı halde böyle bir yerde yasayabilecegimi nasil düşünebilir diye. Daha cok farkliliklar var helal et bulmak zor. Misafirlige gittigimizde midem alıp bir sey yiyemiyorum. Temiz degiller çünkü. Midem almiyor yedigimde surekli mide bulantisi yasiyorum. Esimi de uzuyorum kendimde cok üzülüyorum. Savasmaya calisiyorum ama olmuyor. Ailemi kaybedersem kendimi cok suçlu hissederim. Siz nasil yeniyorsunuz ailenize olan özlemlerinizi??
Lütfen boşanın ve eşinize eziyet etmeyin. Sizi biri zorla mı evlendirip yurt dışına götürdü? Hayır. Neden geçmişin acısını şimdi eşinizden çıkarıyorsunuz? Boşanın ailenizin yanına dönün.
 
Ingiltere de yaşıyorum. Yataga ayakkabilarla bile giriyorlar. Arkadaslarim var. Gider gitmez ise basladim kurslara yazildim. Anlayacağınız hiç bos durmadım. Ama annemi babami gözüyasli bıraktım. Surekli üzülüyorlar. Inanin bende kendime cok cok kızıyorum. Ama nereden bilebilirdim ki zamanla gecmeyecegini alisamayacagimi

Yahu aileniz sanki sizi ecele yolladi neye uzuluyorlar Allah askina? Siz hic alismayi denememissiniz bence. Kafada hep of geri gitsek dusuncesiyle dolanirsaniz zaten sittin sene alisamazsiniz. Eve ayakkabiyla daliyorlar diyorsunuz da madem arkadaslarinizdan rica edin ayakkabilarini cikarsinlar. Oyle bir anlatmassiniz ki sanki orda insanlar pislik icinde yasiyor. Bende Hollanda'da yasiyorum evime gelenler de bilirler ayakkabi ile girilmedigini. Rica ederim cikarirlar yani ne var bunda? Bosansam daha az uzulirum demissiniz kocaniza yazik yani uzuldum adama.
 
Back
X