Ben çok tahammülsüz bi insan oldum mesela hiç kimseye hiç bişeye tahammülüm yok ama artık kendime dikkat edicem kendimi kimseye ezdirmicem dün doktorun söylediklerinden sonra kimse benden değerli değil evladım hariç benim annemde sizin anneniz gibi aman kızım oda anne aman kalp kırılmasın diye diye asıl kırılan dökülen bizler oluyoruz ve yarın öbür gün adı yapmasaydın olacak
Benim teyzemde aynısını dedi oda gelinle yaşıyo ama ev teyzemin oğluyla gelin gitmiyo ve istenmeyen kayınvalide allah var çok anlayışlı kadındır yalnız kalsınlar diye sürekli kalmalı biyerlere gider onlat gezerken çocukları bırakın rahat gezin der yemek kötü olduysa ben yaptım der ama illaki beraber yaşamak istememek her gelinin hakkı ama işte burada yaşanılan ev teyzemin buzamana kadar hep bana hak veren teyzem aa kalsın nolacak sen çalış çocuğa o baksın oldu dedim hiçte çalışayım onlarda kayınlarıma yedirsin sanki çocuğuma iyi bakacakta bi kaç gün kaldı zatrn çocuğum yemez içmez o kadar gün ağzına lokma yemek ekmek koyamadım hemen çocuğun ağzına abur cubur tıktı aman gidecek aman tatsızlık çıkmasın diye sustun ama ömür boyu çocul emanet edemem çocul gözünün önünde balkondan sarkıyodu kılını kıpırdatmıyodu yemek yapıyodum geriye bi döndüm durum bu hayatta olmaz iyi bile olsa ev üstüne ev olmaz
Yaşanan şeyler ister istemez insanın beyninde yer ediyor. Bu yüzden epyeni güzel bir hayata başlamak, mutlu olmak biraz zor. Yaşanan şeylerin durup dururken sürekli aklınıza gelip, kendinizi yıpratmaya devam etmek istemiyorsanız bir uzman ile mutlaka görüşün derim. Bu şekilde kendi kendine geçmesini beklemeyin, çok zor.
Aman zor durumdaki insanlara böyle olumsuz yorumlar yapanlar oluyor ya, ağzına kürekle...
