Bende dostumu depresyona girdiğim zamanlarda kaybettim çekemedi o halimi, aslında öncesinde kaybetmeye başlamıştım, ben evlendikten sonra kendini çekmişti yeni arkadaşlar yeni ortamlar yapmıştı kendine ama ben hep kocayı buldu beni unuttu demesin diye paylaştığımız onca şeyle bağlıydım ona ama geçen yıl bıraktım ipin ucunu kaydı gitti, bi daha eskisi gibi olacağımı hiç sanmıyorum çok incindim çok kırıldım, en yanlız en bunalımlı zamanımda çekip gitti aramızda bir sokak var ama aslında dağlar var bazen selamını alıyorum etraftan, ama ben hiç selam bile göndermiyorum içimden gelmiyor, artık bana değer vermeyen insanların peşinden koşmam, sosyal konumlar giriyor dostlukların arasına bekar- evli durumları hiç dostluğu etkiler mi etkiliyor işte okul kariyer durumları bile, çocukluk arkadaşları devam etmeyebilir büyüyorsun karakterin değişiyor ama 20 sinde dost olduklarınla 30 unda dost olamıyorsan zaten hiç dost olmamışsın bizde 12 yıldır dosttuk güya ama zamanın hiç önemi yokmuş gerçekten balonmuş o kadar geçen zaman bende dostluğa inanmıyorum artık sosyal statünüz konumunuz değişsin bakın nasıl tepe taklak oluyor ilişkileriniz ben 3 yıldır birebir yaşıyorum çalışan biriydim, çalışmıyorum çocuğum da oldu çevremdeki dost arkadaş bildiklerim de birer birer kayboldu