Öncelikle herkese merhabalar
Konuya bir anda girmis gibi olacağım ama bir süredir kendimde yaşamis olduğum duygulardan bahsetmek istiyorum.
Bir x bölümde yüksek lisans ogrencisiyim suan. Lisans mezuniyetimden hemen sonra bir kaç is başvurusu girişimin oldu(neredeyse 8-9) Hiçbirinden olumlu bir geri dönüş alamadim. başvuru girişimlerim sonrasında kendimi hep ise yaramaz hissettim.bir kaç yıl içerisinde, mezuniyetimden sonra hep istemis olduğum yüksek lisansi kazandım. İlk kazandığım aylar her şey güzeldi. Ruh halim gayet iyiydi. Uzun bir zaman başvurularında bile mülakata gelememis olduğum yüksek lisansin mülakat aşamasını da geçerek hak kazanmıştım. Kendimi bir şeyler başarmış hissediyordum.Çok mutluydum vs.
Yine bu süre zarfında evlendim. Eşim her zaman bana isteklerim doğrultusunda destek olur. Kendisi çok girişken ve sosyal bir insan. Ben onun kadar artık ne girişken ne de sosyalim.
Üniversite zamanlarımda insanlarin samimiyetsizliginden, dedikoduculugundan,arkadan iş çevirmelerinden,sahteliginden,kiskancliklarindan,riyakarliklarindan iyice soğuyarak etrafımda çokça edinmiş olduğum arkadaşlarımı teker teker bıraktım. En sonunda yalnızlastim. Eskiye dair kimseyle görüşmemeye başladım. Sadece aileme kıymet verir oldum. Sadece onlarla zaman gecirmekten keyif alır oldum.
Her ortamda dikkatleri üzerine çeken bir insanken artık kendimi çok silik hissediyorum. Bunu insanlar içinde(esimle ortak görüştüğümuz kişiler) belli etmemeye çalışıyorumetmediğimi de dusunuyorum.
Herkes bir iş sahibi olmuşken ben bir iş sahibi olamadım. Kendimi çok mutsuz hissediyorum. Psikologa gittim bu süreçte kendindeki değişiklikleri anlattım. İki farklı psikoloğu söylediği de hep aynı şeyler. Kendine vakit ayır, kendine hobi edin. Zaten yaptığım şeyler. Evet kendime vakit ayırıyorum ama bu siliklesmis ruh halime bir etkisi olmuyor. Kendime olan özgüvenim kayboldu. Eski yıllarda lider ruhlu bir insandım. Artık asla öyle olduğumu hissetmiyorum. Aksine herkese uyumlu davranan bir insan haline gelmişim. hakkını çatır çatır arayan bir insandım. Kimseden çekinmeden. Ne ara bu hale geldim. Mesleki olarak üst düzey insanlarla görüşürken sorun yaşıyorum. Konuşurken demek istediklerimle söylemiş olduğum şeyler çok başka oluyor. Böyle kendimden başka herkese karşı aşırı saygım var.
Benimle benzer sorunlar yaşayanlar oldu mu, asabildiler mi merak ediyorum. Kendimi çaresiz hissediyorum. Uzun oldu biraz okuyup vakit ayıranlar hakkını helal etsin. Benzer şeyler yaşayanların tavsiyelerine çok ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.
Konuya bir anda girmis gibi olacağım ama bir süredir kendimde yaşamis olduğum duygulardan bahsetmek istiyorum.
Bir x bölümde yüksek lisans ogrencisiyim suan. Lisans mezuniyetimden hemen sonra bir kaç is başvurusu girişimin oldu(neredeyse 8-9) Hiçbirinden olumlu bir geri dönüş alamadim. başvuru girişimlerim sonrasında kendimi hep ise yaramaz hissettim.bir kaç yıl içerisinde, mezuniyetimden sonra hep istemis olduğum yüksek lisansi kazandım. İlk kazandığım aylar her şey güzeldi. Ruh halim gayet iyiydi. Uzun bir zaman başvurularında bile mülakata gelememis olduğum yüksek lisansin mülakat aşamasını da geçerek hak kazanmıştım. Kendimi bir şeyler başarmış hissediyordum.Çok mutluydum vs.
Yine bu süre zarfında evlendim. Eşim her zaman bana isteklerim doğrultusunda destek olur. Kendisi çok girişken ve sosyal bir insan. Ben onun kadar artık ne girişken ne de sosyalim.
Üniversite zamanlarımda insanlarin samimiyetsizliginden, dedikoduculugundan,arkadan iş çevirmelerinden,sahteliginden,kiskancliklarindan,riyakarliklarindan iyice soğuyarak etrafımda çokça edinmiş olduğum arkadaşlarımı teker teker bıraktım. En sonunda yalnızlastim. Eskiye dair kimseyle görüşmemeye başladım. Sadece aileme kıymet verir oldum. Sadece onlarla zaman gecirmekten keyif alır oldum.
Her ortamda dikkatleri üzerine çeken bir insanken artık kendimi çok silik hissediyorum. Bunu insanlar içinde(esimle ortak görüştüğümuz kişiler) belli etmemeye çalışıyorumetmediğimi de dusunuyorum.
Herkes bir iş sahibi olmuşken ben bir iş sahibi olamadım. Kendimi çok mutsuz hissediyorum. Psikologa gittim bu süreçte kendindeki değişiklikleri anlattım. İki farklı psikoloğu söylediği de hep aynı şeyler. Kendine vakit ayır, kendine hobi edin. Zaten yaptığım şeyler. Evet kendime vakit ayırıyorum ama bu siliklesmis ruh halime bir etkisi olmuyor. Kendime olan özgüvenim kayboldu. Eski yıllarda lider ruhlu bir insandım. Artık asla öyle olduğumu hissetmiyorum. Aksine herkese uyumlu davranan bir insan haline gelmişim. hakkını çatır çatır arayan bir insandım. Kimseden çekinmeden. Ne ara bu hale geldim. Mesleki olarak üst düzey insanlarla görüşürken sorun yaşıyorum. Konuşurken demek istediklerimle söylemiş olduğum şeyler çok başka oluyor. Böyle kendimden başka herkese karşı aşırı saygım var.
Benimle benzer sorunlar yaşayanlar oldu mu, asabildiler mi merak ediyorum. Kendimi çaresiz hissediyorum. Uzun oldu biraz okuyup vakit ayıranlar hakkını helal etsin. Benzer şeyler yaşayanların tavsiyelerine çok ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.
Her şeyin bir sebebi vardır aslında altında yatan, belki yetiştirilme tarzımızdan, sürekli rekabet halinde olmaktan,mükemmeliyetçilikten falandır.
Şakası bi yana hissettiklerinizi anlıyorum yaş ilerledikçe böyle bir aydınlanma geliyor insana. Ama bu yüzden tüm arkadaşlarda sorun bulmak ve herkesten kendini soyutlamak aşırı ve yanlış bir tepki. İnsan sosyal bir varlık çünkü. Bi süredir malum evden çalışıyoruz insan ilişkilerimizin aşırı yavaşladığı bir süreç bu mesela hepimiz farketmişizdir. Bu silik hissetme durumunuz o yüzden. Ve bence insanlardan kendinizi soyutlayarak hata yapmışsınız mesafe koymanız daha yararınıza olurdu.
Nelerden geçtiğimin küçük bir kısmını buraya dökmüşüm.Bir de olumsuz geçen bir sürü iş görüşmeleri de cabasıydı.Dünya atanmaktan ibaret ya da birilerinin açtığı pozisyonda işe girebilmekten ibaret değil. Sürecinizi bilmiyorum kaç yaşındasınız , ne yapıyorsunuz ne hissediyorsunuz.Umarım sizin için de her şey yolunda gider bu hisleriniz kalıcı değil bilmenizi isterim
