Bakın şükretmek kanaaat etmek başka şey, gerçekten insan gibi yaşayabilmek başka şey lüks şeyler değil ki istenen standart olması gereken yaşam. işin içine çocuk ve onun insan gibi bir hayat sürmesi karışınca Allah yardım eder olmuyor o sıkıntıyı en iyi ben bilirim ve çocuğuma yaşatmak istemem. Yani ben şükrediyorum gerisi gelir nasıl gelir? İyi durumdayken arayan soran çok olur ama bak bir düşme arayanın olmaz. Senin çocukların karşında anne şu kıyafeti bir arkadaşımda gördüm alsak ya diyecek alamayız diyeceksin, arkadaşlarım tiyatroya sinemaya gidiyor gidicem diyecek olmaz diyeceksin, yemek yicem arkadaşlarla diyecek bahane olark evde yemek var diyeceksin. Borçla borç kapatacaksın birkaç tane kredi kartın olacak ondan ona aktarıp ödeyeceksin o borç hiç bitmeyecek iki çocuk büyüyecek kul masrafı artacak üniversite okutmayıp çalıştıracaksan bilemem ama üniversite okutayım dersen burslu bile olsa bir de şehir dışı olursa hadi bakalım. Burada memur bir bey var yanımda iki çocuğu var biri üniversite okuyor biri lise. 2500 maaş alıyor ev kendilerinin annesinin yani. öyle dışarda yemeleri gezmeleri yok kızları da kanaatkar ama adam kendi arabasıyla buraya eleman getiriyor parayla, doğuya göreve gittiğinde ucuza sigara filan alıp burada satıyor okusun kızı diye ki burada kazandı okuyor kızı hesap ortada yani çok düşünmeye gerek yok. Yaşanılır elbet ama kendi mahrum çocuklar mahrum. Hep başkalarına gıpta ederek peki eşi asgari ücret alan kadınlar neden çalışmayı düşünmüyor çocuğun yanında olmaktansa ihtiyaçlarına cevap verebilmek daha önemli değil mi?