5 Ekim: Bugun var edildim. Buradayim. Varim. Muthis bir duygu bu. Var oldugumu henuz annem ve babam bilmiyor.
Bir elma cekirdeginden bile kucugum. Ama ne de olsa, ben benim. Varim ya! Bu bana yetiyor. Henuz bedenim belli belirsiz, yuzum yok ama, varligimi ve benligimi hissedebiliyorum. Bir kiz olacagim ve baharda cicekleri sevecegim.
19 Ekim: Biraz buyudum. Kimildamam mumkun degil. Annem henuz farkinda degil ama onun kaniyla besleniyorum. Kalbini dolasip gelen simsicak kan bana
geliyor. Beni sevecek bir kalbin kipirtilarini simdiden hissediyorum. Annem beni cok sevecek. Annem icin guzel bir surpriz olacagim.
23 Ekim: Hic goremedigim bir el agzimi bicimlendirmeye basladi.Dudaklarimda
onun dokunusunu hissediyorum. Bu "el"in dokundugu yerler dudagim damagim
oluyor. Dogumumdan bir yil sonra bu elin dokundugu yerde tebessumler acacak, gulecegim. Dudagimdan ve dilimden sozler dokulecek. Herhalde once "Anne!" diyecegim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konusacagim. Sana gulecegim.
Kimilerine gore hala daha var degilmisim. Nasil olur? Varim ve gulucukler sunacak dudaklarim da olmak uzere ya. Hem sonra bir ekmek kirintisi ne kadar
kucuk olursa olsun yine ekmektir. Oyle degil mi annecigim? Ah bir konusabilsem!
27 Ekim: Bugun pek mutluyum.Icimde tatli bir kipirti basladi. Artik bir
kalbim var. Kalbim atmaya basladi. Hayatim boyunca boyle atip duracak. Sevgilerle dolduracagim kalbimi. Tipki anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya basladigini bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?
2 Kasim: Her gun biraz daha buyuyorum. Kollarim ve bacaklarim da bicimlenmeye basladi. Hele bir buyusun kollarim bak nasil kucaklayacagim
seni annecigim. Su ayaklarim da tamamlansin da, beraber cicekli bahcemizde
yarisiriz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasim: Ah evet. Bunlar, bunlar ne kadar sevimli seyler. Aman Allah'im
parmaklarim da cikmaya basladi. Bunlarla cicek toplayacagim, annemin elini
tutacagim, kalem tutacagim. Belki de guzel bir siir yazacagim. Annecigim,
orada misin? Ellerimi ellerinin arasina koymak icin sabirsizlaniyorum.
20 Kasim: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada oldugumu ogrendi..
Yasasin! Doktor teyze ozel bir cihazla gordu beni. Ultrason diyorlarmis. Resmimi bile cekti. Sevinmiyor musun annecigim? Seneye kalmaz kollarinin arasinda olacagim.
25 Kasim: Artik babam da burada oldugumu biliyor. Fakat henuz kiz ldugumun farkinda degiller. Onlara surpriz yapacagim..
10 Aralik: Bugun yuzum tamamlandi. Artik iki guzel gozum, bir kucuk burnum,
dudaklarim ve yanagim var. Anneme benziyorum galiba.
13 Aralik: Artik cevreme bakabiliyorum. Etrafim cok karanlik ama olsun.
Yine de mutluyum. Yasiyorum ve varim. Kisa bir sure sonra gun isigini gorebilecegim, renkleri ve cicekleri taniyacagim. Ruyamda gordum. Dunyada gokkusagi diye bir sey varmis.. Onu cok merak ediyorum.. Annecigim, babacigim sizin yuzunuzu de gorecegim. Tanisacagiz.. Mutlu olacagiz. Gulusecegiz..
24 Aralik: Kulaklarim daha iyi duyuyor artik. Annecigim, senin kalbinin
seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atislarini da sen duyabiliyor musun? Hatta sesini bile taniyabiliyorum. Sesin ne kadar tatli. Hic duymadigim bir sey bu. Guzel ve saglikli bir kiz olacagim. Kollarinda uyuyacagim, yuzune bakacagim, o tatli sesini dinleyecegim. Benim icin ninni de soyleyecek misin annecigim? Sen de beni ozluyorsundur mutlaka. Beni koklayacaksin.. Cok seveceksin, degil mi?
28 Aralik: Anne burada bir seyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakiyor
boyle... Sen aci cekiyor gibisin. Kalp seslerin degisti... Sustun. Benimle niye konusmuyorsun anne? Anne. Anne. Annecigim. Yuzumde soguk bir sey hissediyorum. Anne, yüzumü p....Anne bir seyler yap. Anne. Kolumu cekiyorlar anne. Canim yaniyor anne... Anne. Ayaklarim anne... Beni sana baglayan damari kopardilar anne. Anne kalbim. Annecigim. Anne. Anne. An. Ah!
Kurtajiniz tamamlandi hanimefendi. Gecmis olsun !..
