Aşırı heyecanlanmak

kosucukaplumbaga .!.:

Ay bu benim! Seneler önce çalıştığım uluslararası firmanın yurtdışındaki üst seviye yöneticilerine fabrikada bir sunum yapıyorum, üretim alanındayız. Benim surat pancar olmuş, pıtır pıtır ter akıyo alnımdan. Adam yürürken geldi omzumdan tuttu, “sen anlattığın işi hepimizden iyi biliyorsun, rahat ol” dedi. Tabi o gün geçmedi benim bu heyecanlı halim ama yazdım bunu kafaya, zamanla da alıştım bu fikre.

Çok hızlı anlatmazsam kimse bu işi bildiğime inanmaz sanıyordum, o yüzden de bir soru geldi mi hemen cevap vermeye çalışırdım. Şimdi daha yavaş konuşuyorum, aralarda oyalayıcı, karşıdakinin dikkatini uyanık tutacak bir iki şey karıştırıyorum, o arada da hem cevabı düşünmüş hem de biraz rahatlamış oluyorum :)

Genişletmek için tıkla...

hiraeth .!.:

Kendine şu soruyu sor : en kötü ne olabilir ? Ne olmasından korkuyorsun ? Yanlış yapmak mı , rezil olmak mı, yetersiz olarak bilinmek ki..?
Bir de toplulukta sana güven veren iyi hissettiren farklı noktalarda oturan bir kaç kişi seç. Ara ara onlara bakarak anlat.

Genişletmek için tıkla...

CherryQueen .!.:

Benimde anksiyetem var aynı dediğiniz durumlar oluyor bende de yıllardır hemde çözüm bulamadım çocuklukta olan travmalarında etkisi var benim üzerimde bide

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Burada güzel tavsiyeler geldi, belki size de iyi gelebilir. Bir de terapi alıyorsanız sizin terapistiniz ne diyor bu durumlara?

Genişletmek için tıkla...

Justalittlebityourheart .!.:

Mesela bu toplulukta bir tane bile tanıdığım insan yoktu. Kendimi aşırı yetersiz hissettim en başından itibaren zaten. Ki benim en temel problemim yetersiz hissetmek. Genelde yaptıklarımdan asla tatmin olmam. Hep fazlasını isterim belki bu da tetikliyordur bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

hiraeth .!.:

Ben de ortaya soru atıyorum. Ya da soru soran kişiye farklı açıdan baktıran soru soruyorum konuya dair. O ara kafamda toparlıyorum:)

Genişletmek için tıkla...