tam kendimi ifade etmek için klavyeme sarıldım bilgisayarımda bi sorun çıktı ve maalesef çok olumsuz ithamlar ima edilmiş,düzeltmek isterim.
tartışma çıkarmak gibi bir niyetim asla yoktu, bu foruma provoke etmek için de asla gelmedim. bilakis hava operasyonunu öğrenir öğrenmek aklıma ilk, eski arkadaşlarım geldi ve destek mesajı yazmaya uğradım ki maalesef uslubumdan ötürü çok yanlış yerlere gitmiş zihninizdeki yerim.
kimseye kızmadım elbette, daha farklı bi psikolojiyi yaşıyorsunuz bu nedenle benim yanlış anlaşılmamı anlayışla karşılıyorum.(matarani'cim seni hayal kırıklığına uğratttığım için üzgünüm inan istemediğim bir yere gitti)
elbette barış diyorum çünkü korkuyorum; 30 yıldır süren ve devam etmesinden korktuğum bir sorunun çözümlenmesini istiyorum ingilterede ispanyada nasıl hallolduysa.
dün hava harekatı olduğunda aklıma gelenler yine yollara mayın döşeyecekler yine canlı bombalarla şehir merkezlerinde insanları yok edecekler...bu kısır döngü sarmal gibi devam edecek diye düşünmek oldu.
daha da kötüsü ben izmir'de yaşıyorum ve yaşadığım şehirde rahatlıkla farkedebiliyorum artık insanlar birbirine düşman oldular,allah korusun bu ülkeyi uluslararası hukuk nezdinde bölünmeye götürecek süreç iç savaşlardır.ve benim gözlemlediğim en basit ajanın bile kolayca galeyana getirip birbirinin üzerine süreceği kadar öfkeli herkes...ve bu gibi senaryoları kafamda çoğaltmaktan da yaşadığımız her şehit haberinden yoruldum. kastım da tıpkı ira sorunu çözen ingilizler gibi, ya da bask'ı bitiren ispanyollar gibi barışın hemen gelmesiydi.
kafasında benimle ilgili soru işareti olan arkadaşları nasıl ikna edebileceğimi bilmiyorum ama kendi duruşumu, kafamdan neler geçerek yazdığımı anlatmak istiyorum