farkına varsalar ne ala, cevremde farkına varmayan arkadaslarımın sevgılılerıyle dolu.
kusura bakma hayatım her yol bir değil her erkek aynı değil. hepsınde aynı sonucları dogurmuyor arkadasıma moral vermek ısterım ancak hepsı aynı degıl, asker psıkolojısı ardına saklanan da yok degıl: :1ninca:
Evet katılıyorum sana canım. Benimki doğuda da değil batıda, ve mesleği gereği pek çoğuna göre gayet rahat. Öyle anlayışlı davrandım ki kızlar, o aserdir anlayışlı olayım diye o bi aradysa ben iki aradım, msjıma yanıt gelmedği zamanlarda hiç sorun yapmadım. Morali çok bozuk olduğu zamanlarda tam destek oldum. Ki ben de iş için başka bi şehre taşındım benim için de çoğu şey yeni çok zorluk yaşıyorum ve taşınmamın büyük nedeni de oydu, onun isteğiyleydi. Ve benim de desteğe ihtiyacım var, çoğu zaman moralimin bozuk olduğunu biliyor desteğini göremedim. Belki şu an moralim çok bozuk o yüzden hep olumsuz şeyler düşünüyorum, belki de bu dönem ikimizin sınandığı bir dönem onu da bilemiyorum. Ama bildiğim bir şey var içim çok acıyor ve çok kırıldım. Ben hep olduğum gibiydim, küçük oyunlar yapmadım, hiç yalan söylemedim onu hep düşündüm telefonum bir parçam gibi oldu, değil bazı zamanlar merak etsin diye telefona çıkmamak, meşgul olduğum zamanlarda bile telefonunu açıp seni sonra arıycam dedim. Ve daha bir sürü şey. Sanırım gerçekten çok iyi çok düşünceli olmak gerekmiyormuş, onları zorlamak, küçük oyunlar gerekiyormuş ben bunun geç farkına vardım sanırım, ya da bilmiyorum bu psikolojiyle şu an saçmalıyorum, siz yorumlayın :uhm: