De, kendini ezdirme. Madem oyleymiş en basindan memur birini bulsaymiş! Bakin erkekler işsiz kalsa biz destek olmaya calisiriz, biz bu şartlarda atanamayinca bu laflari duymayi hak etmiyoruz. Ustelik de erkeklerin calistigi sehirde, onlarin hayatini yaşarken!Beni en iyi siz anlarsınız bu halde bile ses etmiyorum ama eşim öyle degil.senin yüzünden ev alamıyoruz tatile gidemiyoruzhep geri kalıyoruz diyip duruyor.bir kere bile ne hissettigimi sormadı hep kendi acısından bakıyo tamam oda haklı ama ben bos oturmadımki ne yapıyım olmuyo bazen öyle sinirleniyorum ki git atanan biriyle evlen diyesim geliyo
2012 Türk Dili ve Edebiyati bölümü mezunuyum. Okurken formasyonumu da almistim. Atanacagima inancim sonsuzdu.. Alan sinavi gelince kendime guvenemedim .. Yillar suren bir birlikteligim vardi.. Evlenmek istedik evlendik.. Esim ogretmen dogu görevi yapiyor su an bulundugumuz yerde.. İlk sene ders calistm olmadi .. Bebek istedk ve rabbim aratmadi.. Simdi ise evli mutsuz ve cocukluyum.. Sürekli evdeyim .. Calisacak bir yer yok burda küçücük bir kasaba düşünün. Herkes kendi icine çekilmiş, genc nufus cok az.. İcime kapandim iyice gorusebileecegim kimse yok desem dogru olur.. Ders calismayi cok istiyorum ama bebekle mümkün değil... Annem yanima gelemez kardesim okulda.. Kayinvalide ile bir problemmimiz yok gelmek ve cocuga bakmak istiyor .. Lakin ben o gelince yine dort duvar arasinda var olan duzenimi de bozacagim üstelik sigara icyrm gunde bir iki onu da bilmiyor.. Ona biraksam cevre ilcelere dersaneye falan yazilsam dedim.. Arastirdim cevre ilcelrde dersane yok oralar da cok geri kalmis sadece lys kurslari var... Kendmi kapana kisilmis hissediyorum. Ya da kafese kapatilmis bir kuş gibiyim.. Ucmayi cok seven ama sanki asla bir daha ucamayacak olan bir kuş.... Burada daha 3 yilimiz dolmak zorunda... 3 yilda daha ne kadar saçlarim dökülecek? Daha ne kadar yalnizligin dibine vuracagim.. Üstelik yemek yemeyen altini aldirmayan gece uyumayan gündüz sürekli ağlayan ve disari cikmak isteyen bir bucuk yasinda oglumla , günleri nasil dolduracagim ? Bunaldim.. Ben ben değilim...
Dusunmedim degil ama bebekle verim alamayacagimi dusunuyorm
Kusura bakma ama hemen niye çocuk derdine düştün ki? Biraz evliliğin tadını çıkarsaydın, çocuk kaçıyor muydu? Allah kolaylık versin, yapacak birşey yok.2012 Türk Dili ve Edebiyati bölümü mezunuyum. Okurken formasyonumu da almistim. Atanacagima inancim sonsuzdu.. Alan sinavi gelince kendime guvenemedim .. Yillar suren bir birlikteligim vardi.. Evlenmek istedik evlendik.. Esim ogretmen dogu görevi yapiyor su an bulundugumuz yerde.. İlk sene ders calistm olmadi .. Bebek istedk ve rabbim aratmadi.. Simdi ise evli mutsuz ve cocukluyum.. Sürekli evdeyim .. Calisacak bir yer yok burda küçücük bir kasaba düşünün. Herkes kendi icine çekilmiş, genc nufus cok az.. İcime kapandim iyice gorusebileecegim kimse yok desem dogru olur.. Ders calismayi cok istiyorum ama bebekle mümkün değil... Annem yanima gelemez kardesim okulda.. Kayinvalide ile bir problemmimiz yok gelmek ve cocuga bakmak istiyor .. Lakin ben o gelince yine dort duvar arasinda var olan duzenimi de bozacagim üstelik sigara icyrm gunde bir iki onu da bilmiyor.. Ona biraksam cevre ilcelere dersaneye falan yazilsam dedim.. Arastirdim cevre ilcelrde dersane yok oralar da cok geri kalmis sadece lys kurslari var... Kendmi kapana kisilmis hissediyorum. Ya da kafese kapatilmis bir kuş gibiyim.. Ucmayi cok seven ama sanki asla bir daha ucamayacak olan bir kuş.... Burada daha 3 yilimiz dolmak zorunda... 3 yilda daha ne kadar saçlarim dökülecek? Daha ne kadar yalnizligin dibine vuracagim.. Üstelik yemek yemeyen altini aldirmayan gece uyumayan gündüz sürekli ağlayan ve disari cikmak isteyen bir bucuk yasinda oglumla , günleri nasil dolduracagim ? Bunaldim.. Ben ben değilim...
2012 Türk Dili ve Edebiyati bölümü mezunuyum. Okurken formasyonumu da almistim. Atanacagima inancim sonsuzdu.. Alan sinavi gelince kendime guvenemedim .. Yillar suren bir birlikteligim vardi.. Evlenmek istedik evlendik.. Esim ogretmen dogu görevi yapiyor su an bulundugumuz yerde.. İlk sene ders calistm olmadi .. Bebek istedk ve rabbim aratmadi.. Simdi ise evli mutsuz ve cocukluyum.. Sürekli evdeyim .. Calisacak bir yer yok burda küçücük bir kasaba düşünün. Herkes kendi icine çekilmiş, genc nufus cok az.. İcime kapandim iyice gorusebileecegim kimse yok desem dogru olur.. Ders calismayi cok istiyorum ama bebekle mümkün değil... Annem yanima gelemez kardesim okulda.. Kayinvalide ile bir problemmimiz yok gelmek ve cocuga bakmak istiyor .. Lakin ben o gelince yine dort duvar arasinda var olan duzenimi de bozacagim üstelik sigara icyrm gunde bir iki onu da bilmiyor.. Ona biraksam cevre ilcelere dersaneye falan yazilsam dedim.. Arastirdim cevre ilcelrde dersane yok oralar da cok geri kalmis sadece lys kurslari var... Kendmi kapana kisilmis hissediyorum. Ya da kafese kapatilmis bir kuş gibiyim.. Ucmayi cok seven ama sanki asla bir daha ucamayacak olan bir kuş.... Burada daha 3 yilimiz dolmak zorunda... 3 yilda daha ne kadar saçlarim dökülecek? Daha ne kadar yalnizligin dibine vuracagim.. Üstelik yemek yemeyen altini aldirmayan gece uyumayan gündüz sürekli ağlayan ve disari cikmak isteyen bir bucuk yasinda oglumla , günleri nasil dolduracagim ? Bunaldim.. Ben ben değilim...
seni sevdiği için değil de maaş için mi evlenmiş?Bu yazılanları sanki ben yazmışım gibi sizinle aynı şeyleri yasıyorum tek fark var benim kızın daha küçük.bende 2014 mezunuyum evlendim atanamıyorum.eşim her konusmada sürekli bundan dert yanıyo sanki ben hic calısmıyorum gibi.gecen yıl ne hallerde çalıştım hamile halimle gece yarılarına kadar çalıştım dersanedekiler bile acıyodu ama olmadı eşim bunları yok sayıyo atanamadıktan sonra bi önemi yokmuş.yeni tasındım küçük Bi ilçeye kimseyi tanımıyorum öyle yalnızım ki.kendimi çok çaresiz hissediyorum
Baska bir is bulsaniz orda ?2012 Türk Dili ve Edebiyati bölümü mezunuyum. Okurken formasyonumu da almistim. Atanacagima inancim sonsuzdu.. Alan sinavi gelince kendime guvenemedim .. Yillar suren bir birlikteligim vardi.. Evlenmek istedik evlendik.. Esim ogretmen dogu görevi yapiyor su an bulundugumuz yerde.. İlk sene ders calistm olmadi .. Bebek istedk ve rabbim aratmadi.. Simdi ise evli mutsuz ve cocukluyum.. Sürekli evdeyim .. Calisacak bir yer yok burda küçücük bir kasaba düşünün. Herkes kendi icine çekilmiş, genc nufus cok az.. İcime kapandim iyice gorusebileecegim kimse yok desem dogru olur.. Ders calismayi cok istiyorum ama bebekle mümkün değil... Annem yanima gelemez kardesim okulda.. Kayinvalide ile bir problemmimiz yok gelmek ve cocuga bakmak istiyor .. Lakin ben o gelince yine dort duvar arasinda var olan duzenimi de bozacagim üstelik sigara icyrm gunde bir iki onu da bilmiyor.. Ona biraksam cevre ilcelere dersaneye falan yazilsam dedim.. Arastirdim cevre ilcelrde dersane yok oralar da cok geri kalmis sadece lys kurslari var... Kendmi kapana kisilmis hissediyorum. Ya da kafese kapatilmis bir kuş gibiyim.. Ucmayi cok seven ama sanki asla bir daha ucamayacak olan bir kuş.... Burada daha 3 yilimiz dolmak zorunda... 3 yilda daha ne kadar saçlarim dökülecek? Daha ne kadar yalnizligin dibine vuracagim.. Üstelik yemek yemeyen altini aldirmayan gece uyumayan gündüz sürekli ağlayan ve disari cikmak isteyen bir bucuk yasinda oglumla , günleri nasil dolduracagim ? Bunaldim.. Ben ben değilim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?