Atlatamadığım Travmam

chamallows .!.:

dogasinda olanlar var ya.
bir kuzenim var kiz bir ders caliyordu anlatamam gormeniz lazim yani.
o ders calisma sistemine boyle cok zeki olan insanlar uysa atomu parcalarlar heralde

Genişletmek için tıkla...

benim kuzenim de öyle annesi hiç kızı ders filan çalıştırmaz
kız yaz tatilinde bile elinde kitapla gezer anne şu sorunun cevabı neden böyle diye sorar annesi git şimdi kızım başımdan der... maalesef böyle aileler de var

byebyeblackbird .!.:

Çok zeki olup da çok çalışabilen pek görmedim zaten. Tıpa girseydiniz bence baya mutsuz olurdunuz çünkü o bölüm tamamen oturup ezberlemeye dayalı uzardi okul muhtemelen.

Ama bence sizin çalışamamanız ailenizde olan şiddet sorunuyla tam olarak alakalı değil.cunku onların size baskı yapmaları zaten sizin çalışmadığınızı görmeleriyle baslamıs. Yani sizin çalışmadığınızı görüp onlar size kizmislar sonra siz onlara kızıp calismamışsınız falan. Öyle bir döngüye girmiş.ailenize olan kızgınlığınızı ve kırgınlığınızı çalışmama bahanesi olarak görmeyin öncelikle. Bunu kendinizi doldurmamanız açısından söylüyorum.

Çalışmak için de, iyi bir üniversitede olduğunuza göre Ankara ve ya istanbul'dasınız muhtemelen. İki şehirde de güzel kütüphaneler var oralara gidin bence. Ses rahatsız etmiyorsa zincir kahvecilere ya da kitap kafelere de gidebilirsiniz. Evde durmayın insanların çalıştığı yerlere gidin kısacası.

Genişletmek için tıkla...

Ankara'dayım evet. Belki de bahane mi yapıyorum acaba tembelliğimi travmaya bağlayarak...Tembellik huyumdan nasıl kurtulacağım o halde...

NeuroCathy .!.:

benim kuzenim de öyle annesi hiç kızı ders filan çalıştırmaz
kız yaz tatilinde bile elinde kitapla gezer anne şu sorunun cevabı neden böyle diye sorar annesi git şimdi kızım başımdan der... maalesef böyle aileler de var

Genişletmek için tıkla...

oda oyle 2 dk oturup dolmus beklerdik o sirada bile test falan cozerdi hemen. ama dayimlar cok destekleyiciydi oyle git basimdan muhabbeti hic olmamistir eminim. hangi bolumu okuyacagina bile karismadilar
kendi ne istiyosa o oldu hic daraltmadilar
sadece yengem yurt disi dil egitimi icin cok usteledi onuda zaten master egitimi yaptigi uni 3 5 ogrenciyle birlikte cambridgeye yolladi o konuda oyle kapandi

NeuroCathy .!.:

sizi atlamışım özür dilerim
çok teşekkürler
enerjimi yükseltmem lazım çok zorlanıyorum demesi kolay da yapması zor
burada bir arkadaşımızın dediği gibi evet olan oldu yaşanan yaşandı ama artık o kız çocuğu değilim güçlü bir kadın gibi davranmam lazım

Genişletmek için tıkla...

Elbette ki güçlü bir kadın gibi davran, ama güçlü kadın olmak her daim mutlu kadın olmak değildir bunu unutma. Gücü sadece kariyerin için değil, kendini mutlu etmek içinde kullan. O kadar güzel bir yaştasın ki, kendini baştan başa değiştirebilirsin. Yapıştırdıklarını tekrar kırmalarına izin verme.,
Dörtlük dörtlük giden hayatını değiştirmek isteyeni duydun mu hiç? Değişmek için dibi görüp sıçramak gerekir. Yarana bak, onu iyileştir. Herkesin güçlendiği yer kendi yarasındadır çünkü.

Ve "iyiki olmadı" de, inan farkındalığın o zaman artacak.

NeuroCathy .!.:

hipnoz denemedim korkuyorum aslında bir yandan:)) bilinçaltım çöplükse ya?
şaka bir yana psikologlara gidip ben hipnozla bu sorunumu aşmak istiyorum mu demek lazım ki? ben gittim psikolog ama hipnoz yapmadı hiç? bir teklif edeyim cuma randevum var

Genişletmek için tıkla...

EMDR tavsiye ederim psikoloğunuza sorun lütfen
benim tüm -çocukluk travmalarım dahil- travmalarımda çok olumlu sonuçlar aldık
geçmiş olsun

NeuroCathy .!.:

Yok zaten iyi ki doktor olmamışım ben bölümümü seviyorum.Orada zoruma giden ne biliyor musunuz kardeşimin dayak yememiş olması benim yemiş olmam çünkü doktor olma yolunda emin adımlarla ilerleyen o olduğu için. Evet, ilginç şekilde zaten bütün bunlara rağmen akademisyenim, başarılı bir işteyim. Ama depresyon var işte. Ben kendi bunalımlarımdan çıkamıyorum ki başkasına bir yararım olsun.Kusura bakmayın gerçekten şu sıra depresyondayım da atlatma çabasındayım.
Ama şunu söyleyebilirim genel olarak üstün zekalı insanlar öğrenmeye çok açık oluyor aşırı derece. İlgi alanları spesifik oluyor ama mesela bilgisayar oyunları bu öğrenme açlığını doyurabiliyor.Ki bu çok zararlı.Çünkü deli gibi detaylı yapılan o oyunlara kafa yoran çocuk evet gerçekten reel hayata ilgisini kaybedebilir. Orada başarılı olmaya odaklanırsa hele 10 yaşında gerçekten yazık olur o çocuğa.Önerim şu; psikolojik, fiziksel hiçbir şekilde şiddet uygulamadan yardımcı olmaya çalışın çünkü normalden çok çok daha fazla duyarlı oluyorlar. Yani bir çocuğa kızsan belki o gün üzülür geçer ama bu çocuklar sürekli düşünüp annem bana böyle dedi diye ara ara içlenebilecek hassasiyette maalesef.
Yerinizde olsam ne yapardım? Ona nasıl yaklaşmam gerektiğine dair uzman fikirleri alırdım.Mesela zor bir çocuğu olan bir hocam vardı ona şunu demişler çocuğunuz dediğinizi asla yapmaz karakterine ters o yüzden ona alternatifli konuşursanız ancak dediklerinizi uygular.Mesela ne? İşte bugün mavi ya da kırmızı gömleği seç onu giyeceksin.Yok seçmedi mi yeşil mi istedi o zaman dışarı çıkmak yok bugün gibi gibi. Her çocuğun huyuna karakterine özel davranış belirlemek gerekiyor maalesef zor biliyorum ama:/ annelik bu yüzden zor biraz da zaten..
Bir de öğrenme açlığını dışarıda gidermeye çalışın(çünkü evde bilgisayar oynamak isteyecek bağımlılığı varsa) haftasonları özellikle büyükşehirdeyseniz çok güzel atölyeler ya da kurslar oluyor; seramik atölyesi, sinema atölyesi işte ne bileyim deri cüzdan yapma atölyesi çeşit çeşit.
Ve mutlaka belli bilimsel araştırma enstitüsü, dernek gibi yerleri takip edin etkinliklerine katılın. Tübitak çocuk etkinlikleri, tüzder etkinlikleri gibi. Özellikle ilgi alanı olan etkinlikleri takip edin ki onun öğrenme açlığını besleyin.Mesela ben deli gibi köpek severdim.Ansiklopediden köpeklerin türlerini öğrenirdim tek tek çizerdim her köpeğin latince isimlerini söyleyebilirdim ilgi alanlarımdan biri oydu:)) onun da varsa ki eminim vardır bunları besleyecek kitaplar alın.Tübitak'ın çok güzel bilim dergisi ve kitapları var çocuklar için. Umarım her şey güzel gider sizin için.Ama önce lütfen çocuğunuzu bilgisayar oyunundan kurtarın çünkü o dediğim gibi öğrenme açlığını doyurabileceği en tehlikeli yer..

Genişletmek için tıkla...

Önerileriniz için teşekkürler . Oğlum anlaşması çok zor bir çocuk mesela bir sınav vardı girmesini çok istedim o istemedi , gireceği ortamda ona benzeyen birçok çocuk olduğunu , iyi arkadaşlıklar kurabileceğini söyledim. Ardından aamir khan filmi izleyip zoru başarmak temalı duyguları içimize yükleyip gayet istekli bir şekilde tamam dedi. Sınav zamanı geldi çattı çıkışta baktım herşeyden sıkılmış bir tavır aldı. Ne olduğunu sorduğumda sınavda soruları yapmadığını kendini kimseye kanıtlamak zorunda olmadığını söyledi. Bir ara uzay merakı vardı ama şu an kayboldu. Eskiden 3 günde 10 kitap bitiriyordu; o kadar kitap okumayı çok seviyordu. Aylık 300 tl sadece kitap masrafımız oluyordu , materyaller hariç. Ama sonra ne oldu? Okulunda her hafta seviye belirleme sınavı yapılıyor. 2 saatlik sınavı oğlum 20 dkda bitiriyor. Daha sonra da açıp kitap okuyormuş. Dışarı çıkmak yasak zaten. Öğretmenleri kitap okumaması gerektiğini söylemiş o zaman dışarı çıkmama izin verin demiş. İzin veremeyecekleri için kitap okumaya devam etmiş. Müdür rehberlik öğretmeni ve müdür yardımcısı beni çağırdı okula üçüyle de görüştüm. Yaptığı şeyin normal olduğunu eğer onu da yapmazsa sessizliğini bozacağını sınıftakiler dikkatini dağılabileceğini oğlumun sırada hiçbir şey yapmadan oturamayacağını söyledim. Kaldı ki oğlum hiperaktif bir çocuk. Sıfat olarak kullanmıyorum bu kelimeyi. Bende de hiperaktivite ve dikkat eksikliği var. Belki de benim genlerimden almıştır. Neyse, müdür tutumuma şaşırdı oğlumu desteklediğim için. Çünkü onlara göre tek öğrenci formu var yap diyince yapan dur diyince duran. Ama oğlum kafasında o işe açıklık getirmedikçe hiçbir şey yapmayı kabul etmez. Zor bir çocuktur bir de . Bebekkenden de öyleydi..

Aileniz kötü bir aile değil anladığım kadarıyla. Siz öylesiniz diye demiyorum ama üstün zekalı çocuklar gerçekten zor ve sabır zorlayan çocuklar oluyorlar. Herkes bu kadar sabırlı olamıyor maalesef. Belki de kardeşiniz daha uyumluydu herşeye . Benim de 3 çocuğum var mesela oğlum büyük ; bizde dayak gibi şeyler olmaz zaten ama en çok oğlumu uyarıyorum. Ortanca kızım oğlumdan 4 yaş küçük olduğu halde uyaracağım şeyleri bildiği için yapmamaya çalışıyor ; küçük kızım da abisinin başka bir versiyonu zaten. Aileniz de belki durumunuzu bilemediği için yeterli sabrı gösteremedi ve onlara yapılan ve kafasında yıllarca kodlanan gibi sizi dayakla terbiye etmeye çalıştı. Kardeşiniz daha çok uyum sağladığı için belki de el kaldırmadılar kardeşinize. Büyüğü dövelim de küçüğe yazık diye düşündüklerini sanmıyorum. Evlat evlattır ayrımı olamaz kesinlikle..

Bir de ders çalışmama konusu şöyle; siz zaten birçok şeyi normal insanın yaptığı gibi yapmıyorsunuz . Belki derste azıcık kulak kabartsanız o duyduklarınız sizin iyi not almanıza yetiyor. O zaman neden çalışasınız ki? Oğlum için de aynısını düşünüyorum. Herşey kafasında yerleşmiş gibi. Zaten zamanından çok çok önce öğreniyor herşeyi. Yazmak da işkence gibi geliyor çoğu zaman. Matematiği bile yazmayayım diye zihinden yapar. O kadar işlemi sayıyı nasıl aklında tutar bilmiyorum. Dikkat eksikliğiniz olsaydı ders çalışmakta zorluk çekerdiniz . Mesela ben derse oturuyorum ama gözlerime birden ağırlık düşüyor, göz kapaklarım kapanıyor sanki. Ve en ufak bir ses vs olsa dikkatim dağılıyor, yada ders çalışırken başka bir iş aklıma geliyor ve onu yapmaya gidiyorum ve dersi unutuyorum. Tabi ben bu konuda uzman değilim , yine de bir psikiyatriste danışmakta yarar var. Ayrıca dikkat eksikliği hayatın diğer zamanlarında da sık sık karşınıza çıkar. Sınavda bile mesela bir arka sayfadaki soruları yapmayı unutabilirsiniz . Kaydırma yapabilirsiniz . Gözünüzün önündeki şeyleri göremeyebilirsiniz. Anahtarınızı cüzdanınızı sık sık kaybedebilirsiniz. Buna benzer şeyler yaşarsınız ama sizi de canınıza yetirir...

Belki de depresyondan çıkmak için başkaları için birşeyler yapmak bir sebep olur. Durumunuzu düşünmeden sadece başkalarını düşünmek belki sizi yukarıya çeker. Umarım bir an önce istediğiniz gibi olur herşey .

merhaba,

akademik anlamda deneyimli bir psikolog bulup terapiye başlamanızı öneririm kendim de aynı süreçlerden geçmiş biri olarak, şiddet yoktu fakat psikolojik baskı yaşadım bazı ailevi sebeplerden, sizinle aynı zamanda ergenlik lise döneminde. çok uzun yıllar ben de etkilerini silemedim, çünkü silmeniz için öncelikle terapiyle yüzleşmeniz gerekiyor. travmatik dediğiniz dönemleri bilinçaltınız bence size yeniden yaşatıyor. okuduğum kadarıyla insanlar travmatik olaylardan sonra farketmeden bilinçaltıyla o olayları yeniden yaşayacakları durumları yaratırlarmış. bilinçaltı böylece aynı olayı tekrar yaşayarak çözüm bulacağını düşünürmüş. çünkü bu olay sizde hala kapanmış değil. şuan akademisyen olmanız, yani hep ders çalışmanız gereken bir mesleği seçmiş olmanız da tesadüf değil bence, okuduğumda garip hissettim. bence hayatınızda cevabını aradıgınız sorular var, bunları iyi bir terapi süreci ortaya çıkarabilir, siz de hayatınızın kontrolünü yeniden elinize alırsınız. çünkü şuan savruluyor gibisiniz daha çok. bu süreci atlatmadan evlilik gibi kritik kararlar almayın benim şahsi fikrim. ve şarlatan tarzı kişisel gelişimcilerle kendinize zarar vermeyin.

Dikkat eksikliği olabilir mi? Yüksek zekalı insanlar konsantrasyon zorluğu yaşarlarmış aynı anda çok fazla şey dusunuyor olabilirsiniz

NeuroCathy .!.:

Mesela bu dediğiniz yüksek lisans tez döneminde tezimi yazmıyorum bilgisayar oyunu oynuyorum diye evet fiziksel şiddet direkt görmedim ama oda kapımı kırdı babam sonra annem kollarımdan tutup yatağa fırlattı:) yani hala bi değişik şiddet türü görüyorum aslında sanırım.
Ayrı eve çıkmak istedim hep cesaret edemedim sanki yapamam gibi geliyor. Param yetmez ya da düzeni kuramam gibi beceremem gibi geliyor.
Evlenmek üzereydim annem o kadar çok sen evlenirsen beceremezsin yapamazsın şu bu diyordu ancak ben evliliği erteleyince şoka girdi kadın:)) iyi de hani beceremezdim ne diye üzülüyorsun demi... ah ah
aslında şöyle bir hayatımı ters düz edesim gelmiyor değil içimden belki rahatlatır ama sonra durup düşünüyorum doktoramın bitmesi lazım diye ve tekrar başa sarıyorum

Genişletmek için tıkla...

Yalniz bu mesajınız normal değil hocam yüksek yapacak yasa gelmiş birine anne babası bu şekilde davranamaz sorumluluk size ait zaten . Bende yurtdışı mastere hazırlanıyorum geçmem gereken bir dil sınavı var 26 yaşındayım annem babam asla çalış su bu demiyor eskiden çok derlerdi ama şimdi asla sen bilirsin sorumluğunu diyorlar bunu bakın bana böyle deniyor demek icin yazmadım sizin durum anormal çünkü. Konuşmayı denediniz mi hiç? Ve bence çıkın ayrı eve daha iyi olur sizin icin .

Bende ailemden fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm babam doktor olmamı istiyor diye sınava bilerek çalışmadım. Ergenlik travması silinmiyor ama 30 umdan sonra hayata karşı çok fazla gardımı aldığımı anladım hala öze dönük biriyim ama surlarım alçaldı diyebilirim.

Argenta .!.:

ben de aynısıydım. 3 yaşında okuma yazma,4 yaşında 4 işlem yapıp, 1000’e kadar sayıyordum
ilkokula birkaç sınıf ileriden başlayabilir dediler. Ya da özel eğitim. Haliyle özel eğitim falan nerede? Genelde çocuklukta üstün zeka, aile bilinçli bir aile olmazsa hiperaktivite ve dikkat bozukluğuna sebep oluyor, hala çekiyorum o illeti.
Ve Türk eğitim sistemi biz gibilere yaramıyor.
Öğretmenden sıkılıyorum dedim diye dayak bile yedim.
zamanla yok olup, vasatlaşıp gittim.

Genişletmek için tıkla...

Benm evladımı anlatmıssnz sanki cok akıllı zeki cocuktu 1.sınıfa basladı cok sıkılmaya basladı derslerden yapmak istemedi için ögretmeni cok kızdı sonrda hiperaktivite dkkat eksikliği dendi tecrübeleriniz neler acaba merak ettm bize gösterebilecegnz bi yol var mı

Her şeyin farkında olduğunuz için, ilaç sizsiniz.
Durumu ve durumun sebebini farkındasınız.
Silkelenmelisiniz, önünüze bakmak için.

Fiziksel siddet kismi bende yok. Ama cok benzer seyler yasadim. Cok zekiydim. Cok basariliydim. Herkese göre doktor olmaliydim. O kadar beklenti vardi ki resmen altinda eziliyordum. Kendimi gelistirmeyi egitimi de cok severim. Ama diretmeler yuzunden sogudum.
Ablam oldu doktor. Ben asciyim. Beslenme ve diyetetik okudum ama istedigim sey bu da degildi.
Ablamdan daha az calisiyorum
Daha cok kazanıyorum
Daha rahat ve mutluyum

Ama hala neden doktor olmadigim konusunda sorular ve yorumlar bitmiyor

Durummleyla .!.:

Benm evladımı anlatmıssnz sanki cok akıllı zeki cocuktu 1.sınıfa basladı cok sıkılmaya basladı derslerden yapmak istemedi için ögretmeni cok kızdı sonrda hiperaktivite dkkat eksikliği dendi tecrübeleriniz neler acaba merak ettm bize gösterebilecegnz bi yol var mı

Genişletmek için tıkla...

erken tedavi. Ve mutlaka öğretmeni değiştirin, ben hala ilkokul öğretmenimden nefret ediyorum kaç sene geçmesine rağmen.
daha ilgili, sıkılsa bile çocuğunuzun ilgisini tekrar kendisine çekebilen bir öğretmenle olması gerekli.

Zaten ustunzekali cocuklar cok ders çalışmaz cok test çözmez ki gerek yok onlar hobi edinir, spor yapar...bilincsiz aile işte..

atlatılmıyor, özgüvenini de çok zedeliyor insanın. ben annemden biliyorum, çocukluğundan beri ailesi tarafından çok şiddet görerek büyümüş ve karakterinin bi yönü hep hala o yaşta ve oralardaki dayak yiyen o çocuk, hep bir eziklik, çocukluk.. ve bu travma onu komut almaya çok düşkün biri haline getirmiş. ne yapacak olsa bana sorar akıl ister, şunu yapma desem asla yapmaz falan. ne kadar uğraşsam düzeltemedim travmalarını atlatmasına yardımcı da olamadım, doktora da gitti. ama maalesef... yaşamayı öğrenmek gerek sanırım böyle. bana bir hocam şöyle demişti: hepimiz kurbanların kurbanlarıyız. yarası kalıyor. ve geçmiyor.

Valla bence pek çalışmana da gerek yok gibi.
Baksana çalışmadan doktoraya kadar gelmişsin :)
Şaka biyana , travmanızı yaşadığınız herşeyi kabul edip , herkesi bağışlayarak atlatabilirsiniz.
Sürekli kendinize, yaşamam gerekiyormuş yaşadım.geçti gitti deyin.birsüre sonra beyin bunu kabul edecek.

Küçükken okulda öğretmen ve müdürden tokat yemişliğim bile var boşu boşuna hem de.. Başka yaramaz öğrenciye sinirlenirdi öğretmenler sıra dayağı çekerdi. İnsanın psikolojisi bozuluo bu yüzden ben de okuldan nefret ettim lise 1 ve 2 de beşten fazla zayıfım oldu üni. Kazandım ama gitmedim sırf basaramicam diye korktuğumdan. Fiziksel şiddet çok kötü etki yaratıyor..

Argenta .!.:

erken tedavi. Ve mutlaka öğretmeni değiştirin, ben hala ilkokul öğretmenimden nefret ediyorum kaç sene geçmesine rağmen.
daha ilgili, sıkılsa bile çocuğunuzun ilgisini tekrar kendisine çekebilen bir öğretmenle olması gerekli.

Genişletmek için tıkla...

İlkokulda cabuk sıkılma ve yazmak istememe sorunlarınız varmıydı?ögretmen değişme aklıma geldi cünkü bizim kıza ayak uydurabilen biri lazım ama öyle bir ögretmende bulmak kolay degil.acıkcası ne yapacagmızı sasırdık normalde cok zeki bir cocuktur ama ödevleri yapmak istememesi derste sıkılması akademik başarısını etkiliyo

Klinik psikolog mehtap Güngör un bir kitabı var ukte diye onu okuyabilirsiniz. Okuyanların dinledim etkili bir kitap olduğunu söylüyorlar ben alıp okumaya cesaret edemedim. Çalıştığı teknik farklı