atlatamıyorum

mahmut abi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Haziran 2024
1.697
2.084
53
49
Kedimin anısına, bir öğrencinin, aylık kantin ve okul masrafları için bağış yaptım. Sitedeki ve sokaktaki tüm kedileri besliyorum. Sokak hayvanlarına kendi imkanları ile bakan emekli bir bayana da klinik masrafları için bağış yapacağım (elime yeni para geçti, o yüzden pazartesi yapacağım) Kedimin tüm eşyalarını saklıyorum, onlara kıyamıyorum. Kum kabında tırnak izleri var diye ihtiyacı olan bir kadına da yeni bir kum kabı alıp hediye ettim. Geceleri uyuyamıyorum çünkü kedim hep benimle uyurdu. Sokağa çıkamıyorum (zorunlu haller dışında) tamamen eve kapandım. Duş bile almak istemiyorum. Kedim ben duş alırken kapının önüne yatar nöbet tutardı. En son da biraz önce jiletle kaşlarımı kazıdım (eski Mısırda kedisi ölen kaşlarını kazır ve kıllar tekrar çıkana kadar yas tutarmış) eşimin henüz haberi yok kaşımdan.
geçmiyor geçmiyor geçmiyor....
 
Son düzenleme:
Kedimin anısına, bir öğrencinin, aylık kantin ve okul masrafları için bağış yaptım. Sitedeki ve sokaktaki tüm kedileri besliyorum. Sokak hayvanlarına kendi imkanları ile bakan emekli bir bayana da klinik masrafları için bağış yapacağım (elime yeni para geçti, o yüzden pazartesi yapacağım) Kedimin tüm eşyalarını saklıyorum, onlara kıyamıyorum. Kum kabında tırnak izleri var diye ihtiyacı olan bir kadına da yeni bir kum kabı alıp hediye ettim. Geceleri uyuyamıyorum çünkü kerdim hep benimle uyurdu. Sokağa çıkamıyorum (zorunlu haller dışında) tamamen eve kapandım. Duş bile almak istemiyorum. Kedim ben duş alırken kapının önüne yatar nöbet tutardı. En son da biraz önce jiletle kaşlarımı kazıdım (eski Mısırda kedisi ölen kaşlarını kazır ve kıllar tekrar çıkana kadar yas tutarmış) eşimin henüz haberi yok kaşımdan.
geçmiyor geçmiyor geçmiyor....
yas sürecini çok sağlıksız yönetiyorsunuz, özellikle kaş kazıma kısmı. atlatamıyorsanız ciddi bir destek almalısınız.
 
yas sürecini çok sağlıksız yönetiyorsunuz, özellikle kaş kazıma kısmı. atlatamıyorsanız ciddi bir destek almalısınız.
Kimse beğensin bayılsın diye yazmadım. Beğenmemeniz pek umurumda değil, Ama evet yasımı yönetemiyorum, daha doğrusu başa çıkamıyorum. Psikolojik destek de alıyorum. Haftada bir EMDR terapi şeklinde.
 
Kedimin anısına, bir öğrencinin, aylık kantin ve okul masrafları için bağış yaptım. Sitedeki ve sokaktaki tüm kedileri besliyorum. Sokak hayvanlarına kendi imkanları ile bakan emekli bir bayana da klinik masrafları için bağış yapacağım (elime yeni para geçti, o yüzden pazartesi yapacağım) Kedimin tüm eşyalarını saklıyorum, onlara kıyamıyorum. Kum kabında tırnak izleri var diye ihtiyacı olan bir kadına da yeni bir kum kabı alıp hediye ettim. Geceleri uyuyamıyorum çünkü kerdim hep benimle uyurdu. Sokağa çıkamıyorum (zorunlu haller dışında) tamamen eve kapandım. Duş bile almak istemiyorum. Kedim ben duş alırken kapının önüne yatar nöbet tutardı. En son da biraz önce jiletle kaşlarımı kazıdım (eski Mısırda kedisi ölen kaşlarını kazır ve kıllar tekrar çıkana kadar yas tutarmış) eşimin henüz haberi yok kaşımdan.
geçmiyor geçmiyor geçmiyor....
Kedinizin yasini tutmanizi ve hatta genel olarak kendim de evcil hayvanıni kaybetmiş biri olarak yas tutmanızı, üzülmenizi anlıyorum. Ben de hiçbir kedinin onun yerine geçmeyeceğini veya onu hep özleyeceğimi biliyorum ancak kaş kazıma olayı ciddi anlamda korkunç. Hiç kusura bakmayın yani, normal bir davranış olduğunu düşünmüyorum. Eğer altından kalkamiyorsaniz destek almanızı öneririm.
 
Kedinizin yasini tutmanizi ve hatta genel olarak kendim de evcil hayvanıni kaybetmiş biri olarak yas tutmanızı, üzülmenizi anlıyorum. Ben de hiçbir kedinin onun yerine geçmeyeceğini veya onu hep özleyeceğimi biliyorum ancak kaş kazıma olayı ciddi anlamda korkunç. Hiç kusura bakmayın yani, normal bir davranış olduğunu düşünmüyorum. Eğer altından kalkamiyorsaniz destek almanızı öneririm.
Kaşlarımı bahçemizdeki mezarına serptim. Az daha saçlarımı da kazıyordum zor tuttum kendimi. Hiç iyi değilim.
Haftada bir psikoterapi alıyorum.
2 ay oldu kedim öleli. ancak iki hafta önce ilk kez ağlayabildim.
 
Yetmiyor demek ki ya da bilemiyorum bu durumu görüşmediniz mi doktorunuzla?
Sizleri de üzdüm hakkınızı helal edin. İlk kez 2 hafta önce biraz ağlayabildim. Ne öldüğünde ne sonrasında ağlayamadım... Bir de dün terapi sırasında aslında ilk kez gerçek anlamda ağlayabildim. Bu en azından bir gelişme (ağlayabilmem). Kabul etme konusunu falan konuştuk. Doktorum kaşlarımı bilmiyor, kaşlarımı biraz önce kazıdım.
 
Sizleri de üzdüm hakkınızı helal edin. İlk kez 2 hafta önce biraz ağlayabildim. Ne öldüğünde ne sonrasında ağlayamadım... Bir de dün terapi sırasında aslında ilk kez gerçek anlamda ağlayabildim. Bu en azından bir gelişme (ağlayabilmem). Kabul etme konusunu falan konuştuk. Doktorum kaşlarımı bilmiyor, kaşlarımı biraz önce kazıdım.
Yok helal olsun benlik sıkıntı yok. Dediğim gibi ben de üzülüyorum. Bir kedi gördüğüm zaman içim acıyor evet ama Kaş kirpik mevzusu biraz değişik geldi.. muhakkak paylaşın doktorunuzla
 
Yok helal olsun benlik sıkıntı yok. Dediğim gibi ben de üzülüyorum. Bir kedi gördüğüm zaman içim acıyor evet ama Kaş kirpik mevzusu biraz değişik geldi.. muhakkak paylaşın doktorunuzla
Haklısınız
Dün ilk kez ağladım ya. Bundan kaç yıl önce arkadaşımın bahçesinde bir kedi yavrulamıştı. Yavrulardan biri çok zayıf ve hastaydı ve anne onu emzirmiyordu. Ben de memesine tutuyordum emsin diye. Yavru baygın gibiydi yine tutuyordum ki anne suratıma bir baktı, o an da yavrunun ölmüş olduğunu anladım, ölü yavruyu memeye tutmaya çalışıyormuşum. Annenin o bakışını hiç unutamam. Kedimi de o gece veterinere götürmek için saklandığı yerden çıkarmaya çalışırken kedim yüzüme öyle bir baktı... o bakıştı... aynı bakıştı işte... Bunu anlatırken ağladım dün terapide ama hıçkıra hıçkıra ağladım ilk kez. Şimdi de ağlıyorum. Bilmiyorum belki yas sürecim yeni başladı.
 
Merhaba, kaybınız için gerçekten çok üzgünüm. Ben de daha önce kedimi kaybettim. Yas süreci sizi çok yıpratmış ama maalesef herkes acısını bambaşka şekilde yaşıyor. O yüzden size verebileceğim herhangi bir tavsiye yok. Sadece duygularınızı anıyorum ve acınızı paylaştığımı söylemek için buradayım.
 
Portakalın hastalık sürecinde veterinerimiz "hazırlayın kendinizi karaciğer bitik" dediğinde sizin gibi darmaduman olmuştum ama hep dik durmaya çalıştım elimden gelen her şeyi yapmaya çalıştım. Sağolsun buradaki arkadaşlar çok yardımcı oldu çok destek oldular Allah razı olsun ve bir mucize oldu çok şükür... ( yazarken bile nazardan korkuyorum maşallah diyin lütfen)o çok ağladığım gecelerde hep Rabbim ona acı çektirmesin diye dua ettim. Çünkü en zoru acı çekmesine şahit olmaktı. Bu yüzden acı çekmiyor oluşuyla teselli bulmaya çalışın hikayenizi bilen biri olarak söylüyorum artık kendinizi suçlamayı bırakın inşallah gittiği yerde daha mutludur... ama siz iyi değilsiniz acil desteği artırmalısınız yas süreciniz normal ama şiddeti artıyor bu normal değil ciddi anlamda destek almanız gerekir.
 
Back
X