Evet, tükenmis hissediyorum belki de. Bilmiyorum. Disardan bakildiginda hic öyle görünmüyorum, her zaman gülmeye calisirim, kimseye bisey belli etmem, cok iyi saklarim icimde kopan firtinalari. Belki de bu beni yordu. Is yerinde hic bir zaman hayir diyemedim. Herkese her seye yetismeye calistim. Bana haksizlik yapildiginda bile yuttum. Acaba bunlarin acisi mi cikiyor inan hic bilmiyorum.
Su an mesela kendimi is yerinde hayal ediyorum, masamin basindayim, tikir tikir bilgisayarda biseyler yaziyorum, tikliyorum, dosyalara bakiyorum filan. Gayet huzurlu hissediyorum. Ama aksam olunca, yatmadan önce söyle bi düsünce oluyor kafamda "aman Allahim, sabah uyanip ise gidecem". Bilmiyorum ki neden böyle gelgitlerim var.