Geliyordu ben elimden geleni yapıyordum yapardım da bir süre sonra yetemiyorsun çünkü o kafasında kodluyor o mutlu ben mutsuz yalnız diye. Ben mutluluğumu paylaşamaz oldm hep onun mutsuzlukları vardı gündemde. Birgün eşim evlenme teklif etti bana yüzük verdiğinden bahsettim bana verdiği cevap :hmm anladım. Siz bu insana ne diyebilirsiniz ki? O hale gelmişti artık karşıdaki de bir insan. Arkadaşmı hala özlüyorum ama aynı seyleri tekrar yasamak asla istemediğim icin aramam adım atmam. Hayatında biri olduğunda yada istediği seylere sahip olduğunda mı sadece arkadaşlık yapabilecek bana? İstemem kalsın o zaman derim.