Çünkü yanında çok mutluyum, ailem de bana çok düşkün ama ilk kez ailem kadar bana önem veren birine rastladım. Başım ağrısa sabaha kadar da olsa uzaklık bile olsa ağrım geçmeden yatmaz, yanımda olsa 2 saatlik yol bile olsa çıkıp o ilacı alıp gelir, benim yanımdan gidince gözyaşlarına hakim olamaz çocuk gibi ağlar her seferinde, yolda yürürken ayağım takılmasın diye bazen fark ediyorum benden önce ayağımın dibindeki taşı itiyor, ezmeye falan da çalışmıyor sürekli ders çalış atanmak istiyorsun ben yanındayım diyor arayıp ders anlatıyor bana saatlerce yeterki güçlü dur diyor, yani bilmiyorum buna benzer çok şey var söküpte atamıyorum o yüzden. Ne ailem ne başka kimse anlamıyor beni o yüzden