ayrı ev ayrı düzen mi, araba mı?

dogadostupanda .!.:

Ailenizle ilgili cok sık konu aciyorsunuz. Demekki hayatinizdaki en buyuk problem aileniz. Once kendi evinizi kurun derim, en azindan kafaniz rahat eder.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

annem de sanki çok biliyormuş gibi her şeye konuşuyor. bir anne çocuğunun hakkını nasıl bu kadar yer ben anlamıyorum. kendini örnek gösterir sanki birşey başarmış gibi. genç yaşta evlenip beni doğurmuş, babam da işi gücü düzgün olmayan bir adam. kalkmış babam için işi bırakmış, o işte devam etseydi hayatı değişecekti. marifet gibi anlatır. sonra boşandı, senelerdir çalışıyor ama bir iğne sahibi değil. herkes bişey sahibi oldu o hala sıfırda. hata üstüne hata yaptı, her şeyden şikayet etti. böyle bi hayatı var bi de bana kendini iyi bişeymiş gibi anlatır. "kızım benim gibi olma" dese anlarım da "bak ben böyle böyle yaptım senden bi halt olmaz" falan diyor. senden ne oldu? diyorum bu kez saygısız olan ben oluyorum. bana kalkmış benim senden umudum yok sen evlenemezsin bile diyor. pardon kendisi evlendi de ne oldu? ortada yuva mı bıraktı? karışma benim hayatıma dediğim zaman suçlu ben oluyorum. o kadar bıktırdı ki keşke beni doğurmasaydın, iade etme şansın yok mu, ben yaşamak zorunda mıyım ki gibi psikopat laflar etmeye başlıyorum.

gerçekten iyi evlat olmak suçmuş ya, iyi evladın kıymeti bilinmezmiş. dayım 10 senedir okulu uzattı el üstünde tutulur. ben bi haltmış gibi her şeyimi kendim hallettim, öğrenciyken bile para pul demedim, kötü hiçbir şeye bulaşmadım, kimseye laf getirmedim, mutsuzdum ama yine de bişey demedim fakat her laf bana söyleniyor.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Kafam da tam bu noktada karıştı mesela. Birkaç arkadaşım aynen böyle dedi, zaten işte yorulacaksın, akşam gelince evin sıcak olması, yemeğin hazır olması işine gelir, o parayla arabanı alır gezersin hafta sonları, kendi başına tatile gidersin falan dediler. Evlilik durumu şu an gündemimde, hayatımda yok ama yarınımız belli olmaz. Bilmiyorum ya yalnız yaşamak da çocukluk hayalim araba da.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

arayan bulur derler ya, doğruymuş. internette bir daha aratayım dedim, 500 liraya bahçeli müstakil bir ev buldum 2+1. dışarıdan bakınca gecekondu dersiniz ama içi tertemiz, adam yaptırmış. 100 m2 hem de. tam benlik yalnız müstakil, komşu sesiyle uğraşmam.

müstakil evleri listeme ekleyeyim bari.

para olacaktı şimdi, çıkacaktım.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Hanımlar merhaba. Kimsenin hayatı dört dörtlük değil, ben de son zamanlarda her şeyi kafama takar, sorgular hale geldim. Bu aralar ekstra agresifim, birşeylerden artık çok fazla sıkıldım. Yani bunlar ne zaman düzelir bilmiyorum. Bazen gerçekten sırf Allah hala daha canımı almadığı için yaşadığımı hissediyorum özellikle bu aralar. Yani keyfim yok, mutsuzum, umutsuzum falan filan. Annem zamanında sırf çocuk yapmak için beni yapmış, bugüne dek doğru düzgün ne ilgi ne de sevgi verdi. Maddi imkân diye bişey zaten yok. Bi kızkardeşim var o da öyle. Mecbur olduğumuz için yaşayıp gidiyoruz yani mecbur olduğum için üniversiteyi bitirdim. Mecbur olduğum için çalışacağım falan filan iş arıyorum şu an. Neyse uzatmayayım daha fazla, annemle babam seneler önce boşanınca biz de anneannem ve dayımın yaşadığı eve geldik. Yıllaaaaar oldu anneannem ve dayım bize hala sığıntı muamelesi yapar. Ama annemin hiç umrunda olmadı dışarıda esnaflık yapıyor ama geçimsizdir bu yüzden az kazanır. eve geldiği zaman yemeği hazır, temizlik derdi yok yani evle tek alakası eve para vermek, başka da yok. Bu yüzden burası annemin işine geliyor hiçbir işle uğraşmak zorunda olmadığı için. Benim küçük bi miktar param var birikmiş, o paranın üstüne biraz katıp maksimum 1 sene içinde bu evden ayrılıp kendi hayatımı ve düzenini kurma planım var. Maaşım,işim ne olursa olsun kafama koydum, yapacağım. İş başvurularında da birkaç ciddi yerden haber bekliyorum, bakalım. Anneme dedim ki (paramdan bahsetmeyerek) anne ben işe başladıktan sonra kenara para koyacağım, en fazla 1 sene içinde bu evden ayrılmak istiyorum, sen ben ve kardeşim üçümüz ayrı bi yere taşınalım dedim. Ama bunun için senin de destek olman lazım. Annem buna yanaşmadı, zor, yapamayız, benim şikayetim yok falan dedi, başka planım olabilir dedi kestirip attı. Başka plandan kastı muhtemelen evlenip beni kendi halime kardeşimi de anneanneme bırakmak ya da onu yanına almak. Söylemedi ama öyle olabilir diye düşünüyorum. Peki dedim, bu durumda bu ayrı ev konusunu kendi başıma yapacağım. ancak öte yandan ehliyeti yeni aldım, bi araba almak istiyordum o da hep hayalimdi. 15-20 bin arası bana göre bişey düşünüyordum 2. El. Şimdi ikisinin arasında kalıyorum bazen, siz olsanız ne yaparsınız ayrı eve çıkıp kendi hayatınızı mı kurarsınız yoksa araba mı alırsınız?
Derdim bazılarına saçma gelebilir, birşey diyemem ancak ben mantıklı fikirler, yorumlar bekliyorum. Mutlaka vardır içinizde böyle ailesinden ayrılıp tek yaşamaya başlayanlar, yeni hayat kuranlar falan. O zamana daha var diyebilirsiniz ama bir plan yapmam lazım ki paramı ona göre harcayıp tutayım. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Kafam da tam bu noktada karıştı mesela. Birkaç arkadaşım aynen böyle dedi, zaten işte yorulacaksın, akşam gelince evin sıcak olması, yemeğin hazır olması işine gelir, o parayla arabanı alır gezersin hafta sonları, kendi başına tatile gidersin falan dediler. Evlilik durumu şu an gündemimde, hayatımda yok ama yarınımız belli olmaz. Bilmiyorum ya yalnız yaşamak da çocukluk hayalim araba da.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Merhaba Wurstria, bir kaç konunu okumuştum daha önce, evle ilgili problemlerini hatırlıyorum.
Bana göre işini gücünü yola koyunca en iyisi kendi evine çıkman.
Yetişkin bir insanın ailesi ile problemleri olmasa dahi bir süre sonra kendi yaşam alanını oluşturması gerektiğini düşünüyorum. Gerçekten bambaşka bir şey.
Ben ilkokul,lise,üniversite hep ailemin yanında okudum , rahattım da. Bahsettiğin problemlerin hiçbirini de yaşamadım, fakat mezuniyetten sonra kendi evimi kurdum, 25 yaşında, başlangıçta gözümü korkutsa da şimdi verdiğim bu kararın çokta yerinde olduğunu düşünüyorum.

Hele ki senin ortamından rahatsız olduğun bir yerde , eğer imkanın varsa kalmamanı öneririm.
Kardeşin ile aran nasıl bilmiyorum, onun da yaşı yakınsa ileride beraber de kalabilirsiniz o işe girince, birbirinize destek olmuş olursunuz.
Mezuniyetin ilk yılı, iş, ev kurma problemi vb durumlar insanı çok bunaltıyor, aynı duyguları inan bende yaşadım. Ama iki yıl geçti o günlerin üzerinden ve şimdi çok daha iyiyim,mutluyum. Sen de öyle olacaksın eminim, yorumlarından, konularından edindiğim izlenime dayanarak söylüyorum; aklı başında, realist bir kızsın. İnşallah gönlüne göre olur her şey.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Hanımlar merhaba. Kimsenin hayatı dört dörtlük değil, ben de son zamanlarda her şeyi kafama takar, sorgular hale geldim. Bu aralar ekstra agresifim, birşeylerden artık çok fazla sıkıldım. Yani bunlar ne zaman düzelir bilmiyorum. Bazen gerçekten sırf Allah hala daha canımı almadığı için yaşadığımı hissediyorum özellikle bu aralar. Yani keyfim yok, mutsuzum, umutsuzum falan filan. Annem zamanında sırf çocuk yapmak için beni yapmış, bugüne dek doğru düzgün ne ilgi ne de sevgi verdi. Maddi imkân diye bişey zaten yok. Bi kızkardeşim var o da öyle. Mecbur olduğumuz için yaşayıp gidiyoruz yani mecbur olduğum için üniversiteyi bitirdim. Mecbur olduğum için çalışacağım falan filan iş arıyorum şu an. Neyse uzatmayayım daha fazla, annemle babam seneler önce boşanınca biz de anneannem ve dayımın yaşadığı eve geldik. Yıllaaaaar oldu anneannem ve dayım bize hala sığıntı muamelesi yapar. Ama annemin hiç umrunda olmadı dışarıda esnaflık yapıyor ama geçimsizdir bu yüzden az kazanır. eve geldiği zaman yemeği hazır, temizlik derdi yok yani evle tek alakası eve para vermek, başka da yok. Bu yüzden burası annemin işine geliyor hiçbir işle uğraşmak zorunda olmadığı için. Benim küçük bi miktar param var birikmiş, o paranın üstüne biraz katıp maksimum 1 sene içinde bu evden ayrılıp kendi hayatımı ve düzenini kurma planım var. Maaşım,işim ne olursa olsun kafama koydum, yapacağım. İş başvurularında da birkaç ciddi yerden haber bekliyorum, bakalım. Anneme dedim ki (paramdan bahsetmeyerek) anne ben işe başladıktan sonra kenara para koyacağım, en fazla 1 sene içinde bu evden ayrılmak istiyorum, sen ben ve kardeşim üçümüz ayrı bi yere taşınalım dedim. Ama bunun için senin de destek olman lazım. Annem buna yanaşmadı, zor, yapamayız, benim şikayetim yok falan dedi, başka planım olabilir dedi kestirip attı. Başka plandan kastı muhtemelen evlenip beni kendi halime kardeşimi de anneanneme bırakmak ya da onu yanına almak. Söylemedi ama öyle olabilir diye düşünüyorum. Peki dedim, bu durumda bu ayrı ev konusunu kendi başıma yapacağım. ancak öte yandan ehliyeti yeni aldım, bi araba almak istiyordum o da hep hayalimdi. 15-20 bin arası bana göre bişey düşünüyordum 2. El. Şimdi ikisinin arasında kalıyorum bazen, siz olsanız ne yaparsınız ayrı eve çıkıp kendi hayatınızı mı kurarsınız yoksa araba mı alırsınız?
Derdim bazılarına saçma gelebilir, birşey diyemem ancak ben mantıklı fikirler, yorumlar bekliyorum. Mutlaka vardır içinizde böyle ailesinden ayrılıp tek yaşamaya başlayanlar, yeni hayat kuranlar falan. O zamana daha var diyebilirsiniz ama bir plan yapmam lazım ki paramı ona göre harcayıp tutayım. Şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

teşekkür ederim. evet yorumlarım aklı başında ama özellikle son 1 aydır beni resmen delirttiler. psikopatlaşmaya başladım. aklımı da alacaklar herhalde bu gidişle, resmen huysuz, takıntılı, keyifsiz biri oldum. belki de realist olmasam, aklım hep havada olsa daha fazla kıymetim bilinirdi. şu son 1 senede gerçekten bunaldım, işler bizi deli gibi beklemiyor. ülkenin nasıl bir süreçten geçtiğini bilmeyen yok ama laf anlatamıyoruz. ha ben de girerdim herhangi bir işe, asgari ücrete haftada 6 gün çalışırdım, markete de girerdim ama ben o zaman neden 4 sene okudum? insan bunu düşünüyor. ehliyet lazım oldu bunu anladım, o işler bana daha uygun onu anladım, adam ilan vermiş özel firma, diyor ki ben şu işi yapıyorum, denetleyecek ve raporlayacak adam arıyorum. araç vereceğim şehir içinde şehir dışında dolaşacak, maaşı 2000-3000 arası. yapacağı işe, sözüne, disiplinine güveneceğim, kadın ya da erkek farketmez diyor. ben bunu ehliyetim olmadığı için kaçırdım. bunun gibi kaç tane gitti, şimdi adamlar da her şeyi istiyorlar. yabancı dil istiyor, ehliyet istiyor, bazıları sertifika istiyor, bazı insanlar bu isteklere inanmıyor. işi veren adamın umrunda değil ki, benim talebim bu diyor. 1 senem öyle geçti işte, ben de üç beş kazanıyorum şimdilik işimi biliyorum deyip avuç açmayınca hadi dedim ehliyet gelsin öyle bakarız. başımın eti yeniyor ya. anlatıyorum anlayan yok. ben ehliyet sınavını ancak 3. girişimde alabildim, benim için bu kadar önemli bişey elimde olmadan gecikti. neden çünkü benim daha önce hiç araba deneyimim yok, hayatımda ilk kez sürücü kursunda araba kullanmışım, zaten verdikler 15-16 saatlik direksiyon dersi. sınava gireceğim, kime sorsam tanıdık birinden araba bul pratik yap dedi. yok ki kimsede. ben de 3.de alabildim yani biraz da yetenek meselesi ne yapayım? daha ilk sınavdan kaldım annem söylenmeye başladı. ben şimdi ne diyeyim? bu insanla kavga etsem elime ne geçecek? kendimi mi keseyim ne yapayım ben anlamadım ki, ben sorumsuz bi tip olsam eminim el üstünde tutulurdum.

sözlerinize de katılıyorum ayrıca, madem bu dünyaya bi şekilde geldik, aile dımdızlak, düzgün bi hayat verememiş, onu ben kendi kendime elde edeceğim. kurtulmak yani çözüm... insanın ailesi bile ne kadar samimiyetsiz ve işgüzar ya, inanabiliyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...