O iş öyle olmuyor ya.
Aslında onlara ihtiyacın varken onların seni ezmesi daha çok acıtıyor canını.
Daha çok kimsesiz hissediyorsun.
Eşinden hakaret duyunca ya karşılık veriyorsun ya odaya kapanıyorsun ya da adam işe,içmeye,dışarı çıkınca kendinle başbaşa kalıp ağlayıp rahatlıyorsun,kendini topluyorsun ya da toplamaya çalışıyorsun.
Ama ailen konuşmaya başlayınca biri konuşuyor,dinlenmeye geçiyor,diğeri başlıyor,o dinlenmeye geçiyor,alakasız bir aile ferdi alıyor sazı eline. Hiç bir zaman sessizliğe kavuşamıyorsun. Her kafadan ayrı bir ses,ayrı bir yorum geliyor.Ağlayayım,az rahatlayayım desen sesler daha çok yükseliyor,"o şerefsiz için mi" derler,oysa kendine ağlarsın,anlamazlar,belki de sen anlatamazsın...
Neyse...
Arkadaşın durumunu bilmiyorum ama aile desteği yoksa kendisi de maddi manevi güçlü değilse ailenin çilesini çek daha iyi mantığı bana çok ters.
Yapılması gereken,iyi kötü bir iş bulup,tek odalı da olsa kendi düzenini kurmak.
Bu dünyada insana Allahım yardım etsin,yalnız kadınlara daha çok yardım etsin inşallah.
